Alle inzendingen over leven OR individu

Als jij zegt dat individu En context uitgangspunt Voor psychiatrisch onderzoek Moeten zijn worden jouw Woorden genuanceerd als hij Zegt dat het ziektebeeld Voor een groot deel wordt bepaald Door alle moeilijkheden die mensen Eigen zijn en beweert dat alleen Zij die ten diepste aan het leven Lijden aanspraak mogen maken op Vergoeding…

Weer of geen weer Het wordt mijn, onze zondag De dag van verbondenheid Het zal me benieuwen Die cirkel op het Museumplein Die cirkel van verbondenheid De kerkdienst in de Keizersgrachtkerk Het lied, de zegen op het plein De nazit met eerwaarde Ferdinand Borger Ik ga er positief in Als individu Met een individu Of met het collectief…

Daar komt een groep Mensen aan voor wie Het leven louter dikke mik Lijkt te zijn, schouders Gerecht, de blik naar voren Over de hoofden van anderen Heen kijkend in het niets - Het individu volgt ze Een tijdje op het Callantsoger Strand, en merkt al binnen Minuten dat de groep net zo Los aan elkaar hangt als het zachte Zand van…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Als ik naar je kijk Zie ik mezelf Ik kijk in een spiegel Mijn gevoelens Mijn warmte Jij bent het Individu Maar eigenlijk niet Want jij bent mij En ik ben jou En dat maakt ons bijzonder Apart Maar ook samen…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

De toegangspoort is symmetrisch Een verdwijnpunt in het niets Veel sporen zijn verdwenen bakstenen zijn gedenkstenen Hier sta ik nu In het centrum van het kwaad Een vrij individu Omgeven door prikkeldraad Alles is vierkant Alles is recht Ik zoek naar een uitweg Ergens daar In de heg…

van ons leven, 't hart in vertrouwd ritme is gestoord…

Waarin het leven voor deze mens bestemt; deze de ontvanger pas als een geslaagd individu erkent, wanneer een plaatsbepaling in verantwoordelijkheid op de schouders wordt genomen.…

Het individu koning maken dat is wat hij doen wil niemand heeft hem nodig hij heeft niemand nodig heeft aan zichzelf genoeg zijn cocon is goed gevuld met een grote voorraad de deur sluit als vanzelf grendels worden verschoven voor een lange winterslaap…

Is het leven daar net zo als elders – vuil dat de lichamen van mens en dier verlaat, bestaan dat uitgezeten wordt – of treft je het bijzondere, een gevel als geen andere, een onverwisselbare wolkencombinatie of een individu – desnoods gespiegeld in een etalage. ---------------------------- uit: 'Hoogste zomer', 2015.…

Zolang er leven is blijft voor ieder individu stevig overeind, dat men nog kiezen kan hoe men wil leven tot het aan de horizon als een stip in het niets verdwijnt.…

Was ik nog maar kind bemind door het oudere geslacht hoeders van de onbevangen, pure, ongecompliceerde slag der mensheid Was ik nog maar kind bemind door de generaties zo groot en toch zo klein in individu Was ik nog maar kind bemind door bemind in waar is het dat ik verloor het kind zijn, van binnenin…

Ieder individu, man of vrouw... vrouw of man.. neemt zijn of haar plaats en rol in de tijd der geschiedenis in! Het ligt vast, om los te laten. Elk denken, ieder onderhandelen is belangrijk genoeg, om weg te laten.…

Dit is een ode voor onze kinderen Volwassen mensen zijn het nu Samen hier bij ons opgegroeid En nu elk een waardevol individu Toen ze klein waren zorgden wij Zodat ze door konden groeien We hebben er zo van genoten Dat we ze op zagen bloeien Ze laten ons delen in hun leven Hun warmte en liefde zo puur Wij genieten van hun openheid Tussen…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Geen mens, is zonder fouten, geen individu, zonder een min geen enkel persoon is meer dan 'n ander breng daar maar iets tegenin. Want: we komen allen op dezelfde wijze op aarde, daar valt niets aan te tornen, en zij, die denken te bewijzen zullen van een koude kermis thuiskomen!…

Wat nou als een hele goede vriend overlijdt, Wat nou als iemand heel dicht bij je het leven verlaat, Wat nou je raakt je allerbeste naaste kwijt, De persoon is dood. Men zegt dan dat het over is, Dat diegene verdwenen is, Dat het individu ergens anders is, Maar dat is niet waar.…

tegen stekeligheden die in het leven grauwe kleuren gaven je pakt een kleurpotlood en tekent de oude boom een gezicht dood en verval liggen in herfst besloten het masker, reeds jaren afgestoten krijgt nu een plaats in het museum iedere letter is voortaan leven.…

(met dank aan Scientias voor de foto) __________________________________ Op een zomerdag zeg ik je alleen maar dit Zeg mij geen gedag ...de herinnering leeft in de binnenzee langs de savannegroene rivier waar het universum antwoordt met de stem van het leven... Zing van de man Leef!…

Ik geloof in mensen en de aarde, naast hoop en wanhoop, vertrouwen en wantrouwen was het toch telkens houden van, in vergeven, zodat ieder mens kan en mag ademhalen, eten en drinken: léven!…

Een nieuwe wind waait door het land Wij gaan weer participeren Ook wij als individu Zullen moeten anticiperen. Kort door de bocht komt het erop neer Moeten wij nog leren leren De omstandigheden aan te passen Door in de ander te investeren.…

Een schijnsel van licht doorkruist mijn donker geweten ik voel pijn en toch ook verlichting het tintelt door al mijn aderen heen vergiffenis is mogelijk maar de makkelijkste weg kies ik niet graag ik wil vechten voor elk stukje eigen geluk en de blijdschap zal groot zijn wanneer ik iets geven kan vanuit de zwarte hel waarin ik leefde…

waait wilde wapperharen water fronst zijn diepste rimpels wolken scheren flarden regen blonde pluimen buigen diep Toch blijf ik met lichtheid lopen almaar denkend aan het touwtje dat mijn hoofd iets omhoog trekt waardoor ik balancerend zweef Dat touwtje hou ik zelf omhoog als mijn privé-marionet beweeg ik me door het leven…

verhaal de verborgen levensverhalen, emotionele verpulvering bij aanraking van het lichaam verhaalt zich handwerken stilzwijgend berusten op perkament…

ver sta ik van mij niet luisteren naar de oplossing zo dichtbij steeds minder ver antwoord…

sta nog wel rechtop maar brokkel al wel gestaag naar horizontaal…

de dood zit in de bomen kijkt me aan schraapt z’n keel en vliegt weg opgelucht haal ik adem zachtjes in mezelf fluitend loop ik door…