Alle inzendingen over leven OR individu

Wie ben je eigenlijk, heb je even een momentje tussendoor, zomaar een vraag Durf je wel te leven ?…

grens en liet hem af en toe even over het randje kijken naar daar waar mijn rest ooit verblijven zal hij vertelde mij over het vredig mooi zodat ik straks met een gerust hart ongemerkt als de zon op haar hoogste punt is mijn schaduw in alle rust kan verlaten gewichtloos laat ik me als de tijd daar is na een mooie warme avond uit het leven…

Meegaan en acceptatie Of vechten, actie en verzet. Kiezen voor de ander Of eindelijk eens voor jezelf. Volg ik m'n hart Of een keer mijn verstand. Maar alles heeft meerdere kanten en lastige dilemma's. Wat je doet, het is nooit goed. Er is altijd iemand tegen. Je altijd en eeuwig moet verantwoorden Maar aan wie moet dat echt? Liep je op…

in tal van beloningen en straffen die de volle overgave van het individu vraagt…

jou was was ik niet ik maar jou als jij mij was was jij niet jij maar mij maar ik ben ik en jij bent jij ik ben niet van jou jij bent niet van mij wij zijn niet van elkaar wij zijn voor elkaar jij en ik ik en jij wij samen samen wij ------------------------------------------ Deze hartenkreet draag ik op aan het individu…

Pesten gebeurt niet alleen door elk jeugdig individu het blijkt ook voor velen een gewoonte op de werkvloer ook daar gaan volwassenen voluit op de pesttoer je kunt je afvragen hoe infantiel zijn de volwassenen van nu hoe is opvoeding nog mogelijk met zulk kinderachtig gedrag jongeren pesten niet omdat het moet, maar gewoon omdat het mag…

Geen enkel mens spreekt in zijn leven de ideale taal. En als die beweegt is het ook zijn beperking, die hem het meest uitzonderlijke individu maakt van allemaal.…

Ze wil het geld niet geven en gunt hem geen plezier zal vechten voor haar leven... het is de derde keer... Ze opent nu een lade daarin heel veel vals geld Hij zal het niet herkennen 't is allemaal geteld...…

Een stip tussen de massa existeert zolang het beweegt en van het leven leert. kleine grootspraak, maar meestal bang. Ieder ademtocht, niet doelloos, maar een storm door het levenswater in een niet rimpelloze gang.…

In lichte mate van dronkenschap beschreven hoe je was, in het weekend alcohol, maar daarbuiten niets Je moest worden wie je was, goddelijk in potentie en daarbuiten eigenlijk niks het zelf terugbrengen tot een gezamenlijk zijn van waar we elk individu konden verklaren na het werpen van de eerste steen over de Rubicon vervolgens runderen…

Ik ben niet gewoon ook niet ongewoon maar van gewoon hou ik gewoon niet "Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg" vind ik een gekke uitspraak niet een 'te gekke' want dat zou weer gewoon zijn Ik hou ook zeker niet van gewone mensen Ik hou dus niet van de massa Ik hou gewoon van het individu en die mag best gewoon zijn…

Is het zwart te diep Moet ik kokhalzen Braken Het zwart in je geest De angst ervoor Treft je hart het meest Doet je ontwijken vluchten kan je doen bezwijken angsten als individu en in de massa de diepte die in de samenleving zorgt voor beving voor gedachten die ons niet meester zijn we blijven aan de oppervlakte want in de angstige…

Die dynamiek leeft door verenigd energie als individu smeltend naar haar silhouet dat het beeld kan bevriezen.…

Jeugd gevangen in een tuigje van prangende gevoelens, gemend door de natuur met leidsels uit oeroude genen, denkt door tergend langzame gevoelstijd eeuwig te leven. Zinnen der jeugd opgetuigd, uniek per individu, die tuigage is de geest en dat zijn we zelf.…

Gelukkig 2013 spreek ik thans tegen elk die deze zinnen leest Houdt van elkaar, pak die kans maak van 2013 één groot feest Gelukkig Nieuwjaar gun ik U laat ons met de liefde strooien Help ook het vreemd individu die bezig is alles te vergooien Gelukkig Nieuwjaar nog even op de laatste avond van ’t jaar Schenken, doet gelukkig leven deze…

dat de keuze van vele anderen jouw leven wezenlijk beinvloedt en je lijdzaam, zwijgzaam, mokkend of hoogstens tweetend, toch volgt Als dat je (on)bewuste keuze is hoeft het niet verkeerd te zijn maar laat dan alsjeblieft niet op je begrafenis of crematie spelen: "I DID IT MY WAY!…

Er wordt geklopt laat me toch met rust in mijn zelf verkozen isolement ze blijven kloppen graag respect voor het individu mijn god, het is mijn hart ik hoor mijn eigen hart ´t is fascinerend en ook beangstigend de ultieme zelfconfrontatie hoe lang houden we het vol elkaar te moeten aanhoren hoewel zomaar stoppen ook geen optie lijkt…

ik mag chaotisch denderen zoeken als water vallen te vlug zijn of doodmoe en dwaas tegen alles in klimmen ineens blijken de dagelijkse drama's druppeltjes zoute warmte een mooie ven vol lichte ironie altijd vind ik weer een plek een moment water spiegelglad heb ik weer oog voor het eeuwige in mezelf en spring opnieuw…

leef mijn leven want bij mij is alles gestrand…

een stempel op mijn hoofd met wie ik ben wat ik doe en vooral ook, waarom grote letters sieren wat mensen van me denken dikke, vette zwarte inkt ja ik ben dat lelijke kind…

De hemelse lichtboei bronst de blanke stralen, bleekt de stille straten, bakt de dakpannen zwart. Bergen stapelen zich op, de wind slijpt de toppen scherp in snerpend wit, de dalen dwalend en donker. Ik eet mezelf leeg met vezels en draden. Een gevlochten gevecht, dronken en vleugellam. Kolkend en wentelwiekend strooien woorden in…

zij zag heil in een rode hoed op een paarse jurk om zichzelf te zijn met haar zestigste verjaardag wachten tot je zestig wordt lijkt me rijkelijk laat om jezelf te worden ik wacht niet en eet rozen liefst verse…

dat had ook nooit gekund want ze rookte sigaren dikke sigaren, en dat viel op want zij was klein en mager heel mager en klein wij noemden haar moe ze was de grootmoeder zonder kleinkinderen het gaf niet, ze had ons de straatkinderen die haar sigaren zagen roken en haar moe noemden moe en haar hond die had ze wel, een hond haar…

ik heb het kistje nog met het geurtje zo noem ik het want ik ken het hout niet maar het is uniek hij gaf het me niet men bracht het nagelaten later er zit nog steeds dat potloodstompje in waarmee hij honderden latjes afstreepte op de juiste lengte of breedte het kraakt ook zoals hij de laatste jaren hij werkte zo rustig dat hij…

hij zoekt stil koel en exact in zijn kaal territorium mysteries worden ontrafeld op de tafel die symbool geworden is voor openbaring hij praat weinig in deze stilzwijgende wereld is alles reeds gezegd…

mevrouw M had vijf kinderen mevrouw was niet genoeg vandaar de M want zij was méér dan mevrouw alleen mevrouw M serveerde de bloemkool uit één stuk voor vijf of meer, nooit stuk altijd mooi heel als ik weer een bloemkool koop dan denk ik aan mevrouw M een bloemkool kreeg nooit een fijner compliment…

Samensmeltend tot een vesting waar het laaiende wit onophoudelijk op poorten beukt in deze eindeloze vlakte weet ik niet waar ik leven kan…

ik loop door de straten en zoek naar mijn naam de deuren gesloten een hond blaft naar de maan ik loop niet meer daar buiten ik ben het zoeken verleerd mijn naam zal ik niet kennen opnieuw in mezelf gekeerd…

Ik tel niet mee. En jij? Ben jij er ook zo een? Dan zijn wij met z'n tweeën. Ssst, mondje dicht; Men zou ons erom verbannen. Triest eigenlijk, om mee te tellen, Wat ordinair om als een kikker Levenslang je naam te kwaken Tot een moeras dat je bewondert. (vrij naar Emely Dickinson)…

Ieder wezen is uniek in het leven dat het waagt geen verstand kan doorgronden hoe groot die overwinning is.…