Alle inzendingen over leven OR liefde OR natuur

17 gram botjes en veertjes, mooiste kleuren, dit roestige kaneelbruin, zwart gestippeld, een kleine winterkoning kleurt de struiken, ik voel dit tere en slordige hoopje veren oprecht leven, bruin en zwart gespikkeld, kwetsbaar hoopje licht en lucht, donker asfalt, dit vogeltje: teer, een zacht kloppend hartje, grootste woorden helpen nu niet…

Als de zon schijnt over mijn mooie hei Komen gedachten in mij en verdwaal ik in stilte en rust Geniet van het een zijn met de natuur Vergeet ik elk uur en hoop dat ik niet verdwaal of de weg kwijt raak Maar kom altijd op het juiste pad…

kristallen transformeren op bevroren water… zonnestralen weerkaatsen licht op een klein wonderlijk theater fruitig geel en groen laten zich vooral gelden… gekleurde nevel zweeft verder boven uitgestrekte velden een moment van schoonheid die weldra zal wegkwijnen… wanneer de zon straks weer volop gaat… schijnen!…

wat donkere wolken drijven samen de hemel wordt plots hel verlicht gekraak, gedruis … een bliksemschicht een foto waard, die luchtopname. in mum van tijd, wat tellen later als hemelsluizen opengaan verlangen akkers drooggestaan... naar bakken vol met regenwater. de regen daalt nu heftig neder het levensvocht voor vele dingen laat dier…

Ik heb zoveel asfalt gezien Zoveel wegen Zoveel snelheid Zoveel ondoordringbare stenen Ik heb met zachte handen in de verbeelding het landschap uitgedacht Alles was vloeibaar Meerduidig Alleen maar stroming van een rivier naar zee Kijk hoe de kleuren zich vermengen met lucht en water Hoe de horizon verdwijnt Niets is hetzelfde…

Nu tussen hemel en aarde leven, omdat de verliefdheid zoveel doet en vleugels geeft. Een mooi begin, je hoopt natuurlijk dat het iets moois en geweldigs wordt.…

Eén diersoort, Homo sapiens geheten, raakte van de natuur verlost. Logisch. Mensen begrijpen wat dieren niet weten. Mensen weten wat goed is en wat slecht. Ze weten wat liefde is en wat nijd. Wat onkruid en wat ongedierte is. Zonder wapens kunnen ze niet leven vanwege de onvermijdelijke stammenstrijd.…

Hier is het aangenaam Voel je je fijn Raakt het gevoel bekwaam In het eindeloze zijn Hier ligt de vrijheid aan je voeten Kun je prachtige natuur begroeten Ogen delen hier geluk En plaats je de natuur op een voetstuk Hier heb je leren relativeren Mocht je urenlang observeren Heb je er naar uitgekeken De mooiste dingen van het leven vergeleken…

in een mens gekomen Libellen die vrolijk om haar dansen Natuur schept een wereld van romance Laat waterstralen maar dalen Waar het leven in liefde mag verdwalen De wereld vol liefdevolle bewondering Als ze samen vrijen in natuurlijke afzondering Roel van Ekeris©…

Ik geniet van: Elke nieuwe dag waarin ik leven mag de nachten waarin ik dromen kan ook van de zon die me zal verwarmen regen die de natuur weer laat leven bomen die voor verkoeling zorgen waarin de vogels hun lied laten horen.…

Leert om ons heen niet de lieve natuur: Leven is liefde, hoe kort ook van duur? Liever gejuicht, dan elkander te kwellen, Beter gedarteld, dan kwaad te vertellen; Scharen wij ons om de vriendlijke dis, Als het genoegen de saus er van is.…

steeds goudblond de hele zomer ben jij de schitterende blauwdruk geweest van mijn zon in de eerste stralen legde jij iedere morgen de matrix neer voor haar schijnen maar ook verdwijnen in het subtiele samenspel van wolken wind en regen kwam ik jou altijd tegen aan het weids firmament de uren die wij samen waren schreven liefde…

halfdroog bladgefluister in ’t circus van wind ligt stof op kamergroen van weken vogels tekenen grijze nevel ik drink jouw mond smaak onze slaap en dag dwaalt bijna wankelend aan ons voorbij wij houden onze vingers gekruist en hebben de wereld, stilletjes gevouwen aan de kant gelegd. sunset 27-07-2007…

ik zie pluizen langs de huizen omhoog zweven stukjes lichtgewicht die op warme wind hun leven richting geven ver van blad en tak waar lente hen tot bloei en vruchten bracht in deze miljoenendans heeft slechts een enkeling de kans om op te groeien zij heeft tijd en plaats goed uitgepluisd om ooit van droom tot boom te komen…

wij hebben de bloemen geplukt die hun kelken verwelkten anderen in knop vertraagden door zaad en vruchten te maken we gingen voor zomer in schoonheid voor al eeuwige lente zonder verval maar kleuren vervaagden toen de knoppen verdwenen en het bladgroen bevroor onze weide bleef zwart na ontdooien want zonder zaad kan geen bloem…

het leven drastisch om te woelen ervaring delen van een al eeuwenoud verleden maar ik ben passant waai weg als zand in droge tijden ben de natuur onthecht verspeelde als mens dat recht…

jij raakt de bloem die zich in vorm en kleur geurend aan jou overgeeft koestert haar met warmte en liefde terwijl zij wiegend bloeit een samenspel zonder afhankelijkheid in woordloos groeien jij weet het koren zonder uitgesproken woorden tot grote hoogte te bewegen brengt zelfs haar blauwe gasten in het geel tot hemels leven…

ik wil niet alles op een rij mij maakt de chaos blij van ongekunsteld leven weg met borders in de tuin die muren van fatsoen ga liever alle perken te buiten laat de vogels fluiten zonder kastjes in de boom eigen nestje bouwen is hun droom pak wat wolken en een sluier zon zeil zorgeloos voor de wind samen met je innerlijke kind…

ik spin secuur mijn web en kleur het met wat rode zonnestralen maar binnenkort vriest ochtendvorst zijn eerste ijsverhalen dan vonkt en schittert alles kristallijn alleen mijn prooien zullen ook gewaarschuwd zijn…

je liefde was stroperig hongerig verstrikte ik in je web gracieus kwam je nader dansend op draden zinnend op pret je zoog me niet leeg maar verenigde slechts genen zodat leven bleef als attractie liet je mij hangen om nog meer prooien te kunnen vangen…

ik zie je staan maar in het naderen wijk jij steeds meer van mij vandaan je kleurt helder in het grijs van niet geziene vormen eenvoud kent zijn prijs waar anderen woekeren met talenten bloei jij doorschijnend fel slechts gekleed in naturel jij bent voor mij een nimf in onbereikbaarheid alleen schoonheid kent als hoogste trede…

zij vertelt mij alle dagen in jubelen en klagen haar wederwaardigheden wij delen het verleden altijd op pad naar iedere uithoek of hooggelegen oord overal wordt zij gehoord stuwt met vaste hand haar bagage vliegensvlug over zee en land barrières kent zij niet geniet soms even in de luwte van mijn tuin dwarrelt wat met bladeren ritselt…

je was weg maar je stem zong het lied van de wind jouw vormen kleurden de wolken hoog aan de hemel waar de zon uitbundig de warme lach met je deelde je bent weg maar ik weet je bij mij omdat ik je ogen heb gezien…

schaduw prijkt in kleur voor nieuw geboren geluk niet dat zij eerder zo fragiel aanvoelde toch is het vers net uit het ei gekropen danst de zon nog altijd daar waar zij geboren werd…

in bovenlucht jankt tegenwind haar sombere verhalen laat zon niet stralen door druppels van verdriet maar jij trotseert mijn griet die vlagen met het neusje in de lucht hoort niemand jou ooit klagen over vele stom gestelde vragen jij parkaat dwars door alle buien heen wintert in een eigen paddenstoel hebt lak aan iedere grote smoel…

dagen kantelen in schemering verlengen schaduwen om nachten minder zwart te geven en zichzelf langer te verwennen met het licht dieren wisselen van leven en gaan rusten uit het zicht van opkomst tot aan ondergang ben jij de tijger die al loerend loopt te azen op dat grijze ogenblik wanneer de prooi ontspannen is omdat de nacht…

mag ik je nu eindelijk mijn bloem gaan geven je kent de kleur en geur het komend groen uit vroeger leven neem maar mijn lente in een nieuw begin en groei naar voorjaarsbloei samen wiegen in de warme zomerzon, er komt geen winter meer die is al om we gaan nu herfsten ons volgend leven zal de rijpe vrucht weer vreugdevol…

de middag reed mee in vallende sneeuw je stem in het wegdek vertelde uren van sturen je lach bracht me thuis je sms'te plezier schreef files naar hier ik wilde je horen maar het geluid ging verloren in verlangen naar jou je proefde de sfeer smaakte het spel met het rood van je lippen danste tussen mijn blikken het decor voor je…

geven en als kind je vrijheid weer beleven is een feest mee naar zee het strand ja hand in hand elkaar weer blikken gunnen die je voelt diep in je hart suizen horen in je oren van de liefde in je bloed het stuwen van emoties door het vrijen met elkaar het strelen van je haar de kusjes in je hals kom bij me en vertrouw me maar…

ik bloeide in het groen naast jou mijn kleine korenbloem stengelde iets hoger maar ontnam je nooit het licht in samen wiegen op een warme wind hadden wij voldoende zicht wij plukten zon uit sombere dagen waarin de uren leken te vertragen kom groei met mij in blauw en groen jij weet in bloei wat er samen is te…