Alle inzendingen over leven OR mensen

vergeten Je kan beter zonder hen zijn Sommige mensen in het leven Ben je liever kwijt dan rijk…

De kracht van woorden, iets wat zwaar wordt onderschat Onze woorden kunnen mensen maken en onze woorden kunnen mensen breken Onze mond is het sterkste wapen dat we hebben in het leven Onze woorden kunnen zo krachtig zijn dat we mensen kunnen laten huilen, Mensen pijn kunnen doen, mensen kunnen laten kruipen, Mensen afkraken, mensen in de grond…

niet Sommige mensen zijn gewoon schijnheilig, achterbaks en jaloers Deze mensen hebben zelf geen leven en houden zich liever bezig met een ander In plaats dat ze hun eigen leven veranderen hebben ze liever commentaar op een ander In je gezicht zijn ze poeslief als je je omdraait zijn ze dat niet In plaats van eerlijk in je gezicht te wezen zullen…

Tot in lengte van dagen klinkt een lied zonder woorden als tongen versmelten beweging gehinderd denken bemoeilijkt het onnavolgbare komt zoeken naar ruimte vragen die blijven sprakeloos omzien roepstem die wenkt uit glazenhuizen. Loze blikken gewisseld de stille wensen het blind verlangen naar wat was verloren geen zekerheid gekregen…

Iemand vroeg mij het leven te beschrijven opdracht: moest wel dicht bij de mensen blijven wat kan het leven je allemaal geven om je eigen leven te doorleven ergens is een leven in jouw leven lukt het niet wendt dan de steven is het accoord, dan zeg je een woord daarna: het samenleven gaat voort een situatie van nemen en geven veel geluk…

Heer, blijf ook alle mensen nabij Die het moeilijk hebben in dit leven Wilt U hen troost en bijstand geven Ik bid U, ga ook aan hen niet voorbij. Amen…

jij bent ontwaakt tussen geuren en kleuren in het zachte bed der seizoenen gegroeid en tot bloei gekomen met een hoofd vol mooie dromen die de wereld van jouw slaap je heeft laten zien en waarin jij als baby en heerlijk kind later peuter en kleuter onbezorgd en vrij gespeeld hebt met zon en maan hoog boven je de verre sterren…

nog heeft de wereld zijn schatten niet verloren nog steeds worden er kinderen geboren gebeuren kleine wondertjes waar je over struikelt zonder ze te zien omdat het zo gewoon is stukjes hemel tegen te komen in eigen dromen toch zijn vele jaren vergleden hebben ernstig onder desinteresse geleden omdat wij ze niet hebben geprofileerd…

zij wist niet van die andere ogen hun kijken en haar mogen de acceptatie en het tikje jaloezie zij zo lang licht en blond een echte griet zij dacht niet op te vallen tussen duizenden maar ieder met gevoel voor warmte herkende haar zij twinkelde meteen blik vol lieve sympathie haar lach heeft allen voor haar ingenomen met…

die dieren begrijpen voelen hoe zij mensen ervaren en hongeren naar spiritueel raken alleen wij zijn vergeten hoe dat moet en weer op gang kunnen krijgen met flora en fauna en al dat leeft in de anderhalfwereld…

ik luister kijk vol verbazing naar de wereld om mij heen deel die maar met wat ik ervaar in het menselijk deel maakt mij onzeker bang om verbinding aan te gaan waar participeren noodzaak blijkt te zijn om niet buiten gesloten te worden dus meegaan in het het restant van normen en waarden dat geschonden uit de overlevering is gekomen…

ik zag in je ogen het onbezorgde spel van kleur en muziek waarbij armen en benen als vanzelf meebewogen op de natuurlijke ritmiek je stem lachte melodieus lokte hoog uit en herhaalde verlokkend tot consensus in toon het warme gevoel tussen ons gewoon zacht vibreerde wel geladen met shotjes hormoon die golfden tussen ons…

ik zag de dag op komen schudde dromen snel van me af liep naar douche en tandenpoets kleedde mij met wat daar was gelegd brood trommeltje en blikje drink alles zonder storing geen vuiltje aan de lucht en toch als glijbaan zonder vaart en griezelmomenten het voelde niet normaal er was iets anders veranderd in de altijd…

de grootste fout die wij als mens konden maken is het depersonaliseren van het unieke in de mens tot groep zonder talent eigen inbreng ongekend alles graag in dezelfde aanpak en lijn in eenheidsprotocol opvoeding opleiding maatschappelijk positie om voor ieder uur alle dagen maanden en vele jaren dezelfde eenheidsworst te mogen garen…

als mensheid zijn wij aan het begin van de schepping begiftigd met een aantal hulpverleners die met ons gestalte en vorm hebben gegeven aan het ontstaan van leven en de eigen maatschappelijke ontwikkeling van ons bestaan hier op aarde dat opgetuigd was met alle mogelijke toeters en bellen als natuurlijke hulp die zich specifiek ontwikkelde…

gezichten staat jij hebt met ziel en geest geleerd om alles van hen te vertalen ook al geven zij niet altijd de juiste signalen een plaats in je hart is voor hen vrijgemaakt ondanks de bagage en alles wat zij hebben meegemaakt zonder besef van de gangbare maat jouw drive was begrijpen en dat een eerlijk gevoel geven van volledig leven…

ik deed de stap heb omgekeken dat moment van nog niet echt weten zal ik nooit vergeten jeugd en onschuld zijn voorbij daarvoor in de plaats het grote vraagteken ook wij of willen wij het wel weten of kunnen wij er nog niet mee leven dat zoiets ook ons overkomt het is even opmerkelijk stil geweest zelfs het trillen van de…

er waren zoveel beelden jouw uitstraling is als schoonheid zo in vele vormen gegleden geen eenheidsmodel maar nog net de laatste vingerwijzing in een kleine maar pittige aandacht bel er is al zoveel authentiek en karakter dat het extravagante boven alles uitgetild wordt het subtiele nog te ontdekken gebied zonder categorie en…

ik heb de glimp gezien van volmaakt bewegen gedragen door jouw creatieve blik in ogen die het tempo soms vertragen waardoor je bijna stikt in het genot van een hemels orgasme gegeven aan de mens om zijn schepping veilig te stellen naar zijn beeld en gelijkenis wat is er toen zo vreselijk misgegaan…

Je hebt pas echt weet van leed als leed jou of anderen niet vergeet Jouw beet houdt en niet meer loslaat of het leed van anderen!…

Woorden verliezen hun betekenis, mensen hun gezicht... Zij klampen zich vast aan een laatste strohalm en hebben weliswaar hun hoop op de toekomst gericht. Hun leven heeft zijn glans verloren. Men verliest elkander uit het oog. En is nog bij elkaar als zon en regen, maar dan zonder regenboog.…

Zie ik nu de buurman in de rij Hij draait zich om en is niet blij Had ik dit maar geweten Dat hij niets had om te eten Zijn portemonnee legt hij weg Leeg, jammer wat een pech En hij is niet alleen Stille armoede Ik wou dat, dat verdween!!!…

zij die dachten de golven te kunnen temmen trokken gezamenlijk naar het strand met hun windsurfboard onder hun arm klaar om de strijd met Moeder natuur aan te gaan in pakken gehesen, gingen ze vol adrenaline de schuimkoppen tegemoet golven bleken huizen hoog het schuim te onverbiddelijk, en zo verloren vijf jonge mannen de krachtmeting…

Jouw leven is geweest.…

Het grote plezier in het leven Is doen wat mensen zeggen dat je niet kunt doen Is gaan waar mensen zeggen dat je niet kunt gaan Is zijn wie mensen zeggen dat je niet kunt zijn Het grote plezier in het leven Is leren wat mensen zeggen dat je niet kunt leren Is maken wat mensen zeggen dat je niet kunt maken Is dromen wat mensen zeggen dat je…

Mensen die negatief zijn, mensen die niet eerlijk zijn, mensen die mij niet begrijpen; die mensen moeten uit mijn buurt blijven. Hoe ouder ik word hoe meer ik besef dat ik mijn leven zelf in de hand heb.…

Zou ze zich moeten excuseren voor het feit dat ze een fout maakt voor het feit dat ze een mens is dat ze dat ook niet helpen kan, Zou het haar dan erg blameren te erkennen dat ze blundert, zou ze op de knieën moeten en vergiffenis vragen? Kom nou toch, ze is een mens en die maken nou eenmaal fouten want als dat nooit meer voor zou komen,…

als een dwaas een nar word je bezien door de mensen om je heen begrip vol medelijden een versnelde pas en weg zijn ze weer de mensen om je heen gefluister besmuikt gelach mensen om je heen starre bange dwazen om je heen…

Al die mensen die zeggen: Je moet ophouden met die onzin, eindelijk ouder worden. Zie je die gezichten. Dat zijn nou de gezichten van mensen die ouder zijn geworden. Opgehouden met die onzin. ---------------------------------------- uit: 'De dagen van Leopold Mangelman. Brief aan M. Schoonheid en bier', 1993.…

Mensen door de straat met grote ogen lees ik ze veel mens, veel verhaal Hun kleding en vorm zijn de letters voor het woord dat mijn oordeel is Koffie bij mijn krant kan ik naar letters kijken zonder te lezen Door de koffiedamp zie ik de straat…