Alle inzendingen over leven OR wetenschap

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Moeder sprak de wijze woorden als je niets te wensen hebt is je leven toch zo leeg. Moeder sprak de wijze woorden in de wetenschap dat men met weinig dingen al tevreden zijn kan.…

We leefden allemaal in de wetenschap, dat ons land, diagonaal werd onthouden en geleefd zoals het hoorde en beleefd?! Leve de Monarchie. Met alle rottigheden van nu, met alle beperkingen in acht genomen kan ik er niet aan ontkomen, de huidige tijd anders te benoemen! Leve de dictatuur? Maar nu het Wilhelmus nog!…

Er is in zee een coelacant gevonden, de missing link tussen twee vissen in. De vinder weende van verwondering. Onder zijn ogen lag voor ’t eerst verbonden de eeuwen onderbroken schakeling. En allen die om deze vis heenstonden voelden zich op dat ogenblik verslonden door de miljoenen jaren achter hen. Rangorde tussen mens en hagedis en van…

Euthanasie wordt een optie als wetenschap is uitgedokterd.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Het mysterie van het leven, een cliche gedrenkt in woorden, uitgekauwd tot in oneindig, toch steeds weer pakkend. Ik snak naar begrip en wetenschap, gevoelsmatig neem ik afscheid, neem 'sapiens' met korrels zout, nietig, niet verdrietig. Ik rust in vrede.…

Om met de wetenschap te leven, dat je niet meer in mijn midden zult zijn. Bedankt voor alles wat je voor me was, voor alles wat je voor me deed. Je was voor mij een vriend, die je nooit of te nimmer vergeet!…

Zijn hedendaagse wetenschap is wonder-slim, en wonder-knap, want die verklaart, met wijsheid groot, het Leven door de Dood.…

een bio-signatuur: misschien wel leven op wellicht veel aardachtige planeten wij dichters zouden dolgraag willen weten of deze kennis méér dan hoop gaat geven misschien wel aardig zijn? wellicht zelfs vrede? dan niet toekomstig maar nog nú, het heden! * Met dank aan Bet voor de verbeterde 2de regel!…

De wetenschap heeft weer iets door te geven Het is maar eventjes dat u 't weet; Het schijnt dat u de halve dag besteedt Aan denken over een opwindend leven En heel veel geld dat zomaar binnenstroomt Laat ik u zeggen: Dat had je gedróómd. ---- In het dagelijks leven denken mensen 46,7 procent van de tijd aan andere zaken…

Dans ik het leven als een bloem zingend kind zwevend op de wind waarheen hij blaast daar zal ik gaan al verduisteren zon en maan met het licht in mijn hart de zon steeds weer zien opgaan in een reeds vernieuwd bestaan…

Niemand van ons mensen weet, wat leven is. Astronomen zoeken leven, in het verre duister. Biologen experimenteren, bouwen prachtige theorieën, op wat hun eigen ogen zien. Filosofen strijden. Chirurgen snijden. Dichters dichten. Theologen weten van God, helemaal niets. En ik? Ik twijfel aan mezelf. Dat is tenminste iets.…

want zo zit de natuur in elkaar te verklaren met de diverse disciplines die wij daarvoor hebben natuurlijk ook de mens wetenschappen alleen hebben zij ons nooit verteld hoe te leven samen in vrede en rust en te proberen om ooit hier gelukkig te worden…

beheers de sprong toekomstgericht in de ondenkbaarheid dat tijden vervagen beparel tranen met ochtenddauw in de wetenschap dat gisteren verdween herinner het verdriet die droefenis te dragen doorheen een leven dat er geen was beloof mij morgen dat tijden vervagen het licht van de zon mijn toekomst weerkaatst…

Ik lees mijn leven niet hardop maar te laat. Ik hou me vast aan wetenschap die vluchtig is. Ik blijf niet staan om weer te gaan zitten. Ik hoop de eer op veel vlakken te winnen. Ik geef liefde uit mijn hart dat gelijmd is.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Je kunt hier klikken - zonder gevaar voor eigen leven of dat van je laptop, pc of mobiel - voor een verwijzing naar de context waar dit snelsonnet op gebaseerd en aan ontleend is.…

Mijn Wetenschap en mijn Geloof, Die leven saam in onmin, Want de ene houdt, wat de ander doet En denkt en meent, voor onzin. Intussen, beide heb ik lief, Juist e v e n trouw en innig, En toch vind ik mij–zelve niet Onreedlijk noch krankzinnig.…

Wat is de hel, Vraagt men zich Voortdurend af, Ervan uitgaande Dat de hemel Daadwerkelijk bestaat, Het antwoord kan kort En simpel zijn, zegt De filosoof die Wetenschap bedrijft - De hel is niet meer, Ook niet minder, Dan de plaats waar De mens liever wil zijn Dan in leven hier op aarde Dagelijks tot uitschot Verklaard te zijn…

Ik wist, dat ik zal weten, waarvan ik nooit had gedacht: dát het mijn wetenschap werd, zal worden!! Ik weet, en vergat juist daardoor sta ik open voor nieuwe wetenschap! Ik wist om te weten...…

ik heb haar te boek gesteld als een opgezette vogel die niet fluit of zingt niet trekken kan naar het fel gekruide zuiden of als een machine of een verlaten goddeloos dorp in het dal daar beneden ik heb haar bekeken maar niet gezien betast maar niet echt gevoeld niet met haar gereisd in de koele ochtendmist…

de Vreemden kent men aan hun zachte ogen vol stille vrede hun taal is gras en vogels nevel hun ontwaken stemmen van diepe dieren zingen hun gedachten lief licht dood zacht en zwaar en zwart…

Hij ligt niet wakker van volken en stammen die elkaar op leven en dood bevechten. Er gaat niets door hem heen bij het zien van trotse moeders. Geen trilling beroert zijn lippen bij de aanblik van een eerste liefde. Geen ontzag voor de zee, zelfs geen traan bevochtigt die kille wangen, bij het zien van zoveel natuurgeweld.…

de dood is een spelbreker die vreet aan zekerheden niemand die er raad mee weet zelfs de wetenschap niet zwijgend vergeet men en schuift het ver van ons bedje maar als het komt brengt het een onmenselijke scheiding maar het stelt mij wel een vraag is dit het einde of niet want als de dood het einde zou zijn zou mijn sterven het karakter…

Kometen aan een koord, strikken in de staart van een kosmische vlieger. Een snoer van planeten, de parels rond je nek reflecteren de maan.…

elkaar zeer, al dan niet bedoeld en ik moet even kwijt, dat de koolmezen die elk jaar hun nestje maken in dat minieme kastje, voor hun eieren zorgen en erna voor hun kroost, tot ze in staat zijn zichzelf te bedruipen, uitvliegen en volgend jaar vast wel weer opnieuw aan de slag gaan voor nageslacht, de eenvoud van het leven…

het heelal is zo groot denken wij maar het heelal denkt zelf niet en is dan ook niet groot of klein het is er gewoon dus zonder ons was het er mogelijk niet want ja, wie anders had gekeken en gezegd dit is een onmetelijk heelal !?…

lang geleden was er niets en toen was er opeens iets zonder ons zou niemand dat denken en ergens lijden we daaronder er wordt weer een dochter geboren in dat onmetelijke niets en we houden van haar voor altijd in een soort vrieskou van het bijna lege heelal is ook wel weer positief…