Alle inzendingen over leven OR ziekte

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

nu de stroming ons naar open zeeën voert denk ik aan Atlas die de hemel op zijn schouders droeg nu in het geheugen een onverlichte plek naar daglicht tast zie ik gebroken vleugels die binnen moeten blijven nu het lichaam worstelt met wat voorbij de tijd ligt ben ik bang bang om jou te verliezen…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Mijn leven heeft nog zoveel zin maar soms gaat het wat minder dan beheerst de ziekte mijn leven en ondervind ik heel veel hinder. Maar elke nieuwe dag is telkens weer een geschenk die ik dankbaar begroet als ik aan al dat mooie denk.…

Bij ziekte loopt je leven groot gevaar Wanneer je bij een dokter aan durft kloppen. Zo iemand kan zich namelijk ontpoppen Als kampioen patiëntenmoordenaar. Vandaar dat ik mijn arts niet meer bezoek. Die wil misschien ook in het Guiness Book.…

Afdalend in het voorportaal van de eeuwige vrede waar een enge ziekte mij verhindert het leven nog langer te vieren en met de dood in mijn ogen tover ik een laatste glimlach om mijn mond op weg naar de finale.…

Jaren sleepte hij zijn ziekte als een zware last waar hij moeilijk mee leven kon en die hem bleef belagen na uiteindelijke acceptatie vond hij de kracht het niet te slepen maar te dragen mijn kind met Parkinson…

Zal ik je vertellen hoe leuk het leven is zal ik je vertellen wanneer je zo gezond bent als een vis Wil je het horen als je diep in de zorgen bent wil je het horen als je het mooiste niet meer herkend Moet je het beleven wat ziekte kan zijn moet je het beleven het hebben van heel veel pijn Wil je het voelen ernstig ziek te zijn wil…

Verdriet en pijn Waarom moet dit zo zijn Is dit je lot Een verschrikkelijke ziekte maakt je kapot De diagnose is gesteld Heel voorzichtig is het verteld Chemo om iets langer te leven Maar tenslotte ga je het toch begeven Vechten tot de laatste traan En dan moet je het leven laten gaan.…

Ik zou als in dat liedje Margootje willen zijn, zo miniem zo iel, zo ongelooflijk klein, in een lucifers doosje willen zitten, zo klein, zo iel, zo zonder ziekte, zo zonder dat waardeloze woord, wat bij die afgrijselijke ziekte hoort.…

nog eens het kussen opschudden een zachte aai over zijn wang jouw stilte in zijn handen leggen fluisterend welterusten zeggen slaap maar, toe, slaap maar… de tijd verstrijkt en och, het lijkt dat de donkere nacht hem naar de morgen zal dragen wat zou je op dat ogenblik nog kunnen, durven vragen……

Pas als je het kwijtraakt Besef je hoeveel het uitmaakt Gezond en fit te zijn Niet te lijden door ziekte en pijn Dus ga het leven "leven" Zolang jou, gezondheid is gegeven Jaag je dromen vandaag nog na Wacht niet tot morgen Of tot je met pensjoen gaat Want straks is het te laat…

Dit gedichtje speciaal geschreven Opdat jij je kracht hervindt In de stormen van je leven heb jij steeds maar tegenwind In je ziekte en je tranen kom je nauwelijks vooruit Voor jou kan ik de weg niet banen ook al ga je achteruit Maar, waar de wetenschap nu ophoudt Is er nog een zonnestraal uit de hemel neergestreken, die beschijnt jou…

Bang om die ene stap te zetten, al die onzekerheid, om een ziekte, al die angst, om een ziekte Je bent bang, bang om te sterven...................…

Het hart stopt pas bij voleinding en voltooiing van elk leven in liefde. Mijn hart heeft het volgehouden, omdat ze zijn tikken heeft geslagen in volledig houden van. Een hart dat alles kan.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Waar hersens door Vermoeidheid en ziekte Tot stilstand zijn Gekomen, vastgelopen In het moeras van Menselijke moeiten, Daar is een glimp Van Jouw licht genoeg Om voor mij het leven Leefbaar te maken En mijn denken weer Op gang te brengen…

Hij komt altijd onverwacht, bij ziekte of een ongeluk. Als bij een adrealinestoot, heel helder en fel. Het is de dood. Misschien volgt daarna een hemel of een hel? Of je ziel komt terug in een ander leven? Niemand die dit weet. Dus als hij komt probeert hem niet te vrezen. En leef nu wat je hebt te leven.…

De ziekte die jij had, was vreselijk. De pijn die jij had, was ondragelijk. Het gevoel dat ik heb, is vreselijk. Het verdriet dat ik heb, is ondragelijk. De grote tumor die jij had, was onmogelijk. De ziekte die jij had, was kanker.…

Mijn vader heeft zijn ziekte stil gedragen door zijn geloof zo diep en hecht leverde hij met zijn ziekte een gevecht. De doktoren hadden hem opgegeven, toch bleef hij nog steeds leven. Tot dan toch die nacht kwam, en god mijn vader tot zich nam. De man van wie ik zoveel hield is heengegaan. Zacht rolt er over mijn wang een traan.…

" uw bezoek is mij zoveel waard of gewoon een leuke ansichtkaart het is een teken van buiten waar in leven mensen fluiten mensen vol van trotse blijdschap en vol van goede moed laat u ziekte bespaard blijven en kom eens langs, dat doet goed…

STILAAN HEEFT MIJN LEVEN OOK HAAR MINDER GOEDE KANTEN BLOOT GEGEVEN HET AFVAL VAN DIVERSE CRASHES MET COMPONENTEN EN EEN TE GROTE DRUK ZOU DE OORZAAK KUNNEN ZIJN VAN EEN VAN EEN NOG NIET GEVOELDE PIJN DIE OOK DOOR LEEFTIJDSFASE ONGEMERKT IS GEDRAGEN NAAR EEN PUNT VAN NO RETURN..…

heb ik nog een keus of sta ik tegen de muur een muur onwrikbaar kies ik voor leven of voor een verstard bestaan zonder beweging verdoemd is mijn zijn als ik geen keus zou hebben mijn zijn zinloos wordt…

Die ziekte die haar nu getroffen heeft… Onmogelijk kan zij daarvan herstellen. De toekomst laat zich makkelijk voorspellen, Zij moet het ermee doen zolang zij leeft. De ziekte is, zo zegt men, progressief, Waarom, godsamme, treft dat nu mijn lief?…

Want we gaan die akelige ziekte samen verslaan.…

Ik hoop dat het nog lang zal duren lang zal duren voor ik ook stilte voor haar word. Het verstand gunt ons vast die vele liefdevolle uren maar met woorden van troost schiet ik nu te kort. Al vindt ook zij nog steeds liefde en ook geluk in dingen zijn wij niet de enigen die wakker zijn in de rozentuin, ik zou nu over die broze bloemen en sneeuw…

Serie: ziekte…

Mama leefde in haar eigen wereld, een vreemd landschap, waar lucht verwisseld is met grond. Woorden worden afgekapte letters, letters ineengekronkeld tot verwarring. Ze keek niet, maar staarde naar de diepte die haar opzoog. Ze vertikte het haar hand uit te steken, zodat ik haar kon helpen. Haar tengere vingers klampten zich rond haar hopeloos…