Alle inzendingen over levenseinde OR genieten OR afscheid

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Niemand, niemand bezit het recht, zelfs geen lieve heren, om te beschikken over mijn levenseinde, zonder mijn uitdrukkelijk geuite wens. Het recht om in vrijheid te kunnen sterven, weiger ik onuitgenodigd te overhandigen, aan geen enkel zinnig of onzinnig mens.…

Als de klank van mijn woorden is geworden tot een gefluisterd afscheid, wil dan wenden je blik zoveel jaren terug. Geniet dan nog even van mijn branie, van mijn vrolijkheid van toen. En jij....? Lach nog eens je lieve lach. Laat een keer nog mijn naam vloeien over jouw lippen ik zal jouw roep verstaan.…

De dieren op hun stoeltjes zaten geanimeerd en druk te praten voornaam in’t dierenparlement De koppelijke stemming leidde tot wat de meerderheid verblijdde die kakelde ronduit content Want als er schaapjes zijn gestorven kan nu hun vacht mits onbedorven aan wolfjes worden toegekend En straks gaat vast een wet bepalen hoe zij hun levenseinde…

waar ik welbewust mijn ogen sluiten zal weten jij en ik eindigt het samen zijn in het hier en nu het gelijktijdig weten wat jou en mij blijft is het eindeloze boek vol altijddurende verhalen dat jouw eeuwigheid opent in wederkerig samen zijn ieder aan de eigen oever van de overkanten tijd zal het blijven inspireren wat wij elkaar…

wel de droom van huisje boompje beestje maar het wilde niet er kwam die kink en de kabel brak herstel werk kortsluiting haar motto werd eeuwig zal ik bij je blijven maar tja eeuwig is niet al te lang ook hij zocht en vond voor even na jaren alleen toch weer die glimlach op het zebrapad der ontmoeting weer samen hopelijk tot levenseinde…

Ik kan geen afscheid nemen van je er kan geen knopje zomaar uit worden gezet je blijft toch altijd bestaan in mij niets kan zomaar verdwijnen uit me een zucht is niet genoeg om het gevoel weg te laten waaien geen gedicht is goed genoeg om de grootste kracht van de liefde te beschrijven om het afscheid normaal te laten verlopen het is moeilijk…

zij kan nog lachen om foto’s uit de oude doos met broze vingers wijst ze haar kinderen aan niet allemaal met naam in warm geluk is zij weer terug genietend van die uren pas bij het afscheid komt weer de onzekerheid in het zoeken naar vandaag de vraag van wie bent u er een neem ik in omarming mee…

Ik rook; drink; lijd met je mee op jouw golven; te pletter waarschuwen ze voor de vloed. Als jij er niet meer bent in de nacht; dan eet ik nooit meer een hamburger met uienringen want dat doet zeer.…

Vroeger op zondag, Met je ouders naar het strand. Vlakbij Heemskerk met je voeten in het zand. Blinkend het zonlicht ontvangen in je ogen. De toekomst nog lang niet vervlogen. Je hoofd nog vol van het heden. Dat is nu lang geleden.... Het is nu raar...en denk telkens... Ik hier jij daar. Dag lief mens.…

In een wereld zoals deze Zal ik bij het sterven Geen tijd meer hebben Om te denken Aan de dingen Waar ik zoveel van hou Amen!…

In vreemde ogen zie je meer Dan dat je altijd hoopte De ziekte die je sloopte De blikken doen zo zeer ’t is niet het afscheid dat zo’n pijn doet maar het besef al van tevoren dat je hen in de toekomst niet zult horen en niet hun dagelijkse groet hoe kun je nu dan nog genieten die wetenschap vast in je hoofd lamgeslagen en verdoofd van…

er is geen laatste eer maar zoveel meer kan geen afscheid nemen omdat jij niet uit mijn blikveld bent verdwenen zie je ogen hoor je stem voel je handen raken we ademen samen nog de lucht genieten stilte en de rust ik ben niet echt alleen wij delen wat het leven ons te geven heeft…

Zalige winterzon, die alsmaar schijnen kon, witte wolkjes van mijn adem, hier en daar nog iets te zien van sneeuw, te weinig maar; zalige winterzon schijn volop, zodat mensen lachen, het liefst volop!…

Ik kan genieten van dat wat je schrijft en hoop dat dit voorlopig zo nog blijft, want als lezen van hem of haar niet meer kan, zal ik iets anders moeten doen: niet dan?…

'tot het gaatje' komen We leven in een maakbare wereld een maakbaar Nederland met maakbare levens met nu ook een maakbaar levenseinde De dood waarvoor je niet kan oefenen geen generale, direct de première of toch Een maakbare dood!…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

hoe zij vanuit het afbrokkelend heden zich des te steviger vastklampt aan lang vervlogen jaren zichtbaar op een oude foto in sepiabruine tinten boven de kast waarop ze te midden van wie haar dierbaar waren het leven nog rimpelloos toelacht, met een open blik betast en verkent hoe zij me woordeloos vertelt dat haar dagen leger en eenzamer…

Mogen wij het recht van leven en dood Tot ons eigen maken Of moeten wij het leven Tot het einde toe bewaken Is er een toeval of niet Is het leven aan ons Het recht op dood Willen Een zelfgekozen einde Haalt het strijdbare uit de maatschappij daarin zijn we niet vrij Kan onze Moderne samenleving de beschikking Over ons eigen leven geven…

Een valse start is niet erg, maar verschrikkelijk -- is een vals einde.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Zo'n zalige luie opruim zondag, even naar buiten, voor de bekende frisse neus, dan weer heerlijk genieten van die zalige rustige zondag, jawel 't is heus, niks moet, alles mag en morgen? Tja dan is het weer maandag, maar hebben we deze zalige dag wel mooi gehad!…

Geniet van de rust. Geniet van de natuur. Loop door de bossen, zeker een paar uur. Geniet van de vogels. Geniet van hun gezang. Ga zitten op een boomstronk. Doe het in je eigen belang. Geniet van het groen. Geniet van de bomen. Laat je gedachten hun gang gaan en probeer tot jezelf te komen. Geniet zoveel je kunt.…

Laat ons nu genieten heel even alleen bij elkaar, dit cadeautje van tijd, voor ons twee samen, zomaar.…

Je hart niet te onderschatten, geniet van het ogenblik. Vraag niet de mening van een ander, onderga gewoon het gevoel. Laten we genieten van elkander, dat is het enige doel. Voel mijn liefde die ik heb voor jou, en vraag me niet waarom. Wat een ander er van denken zou, daar geef ik echt niet om.…