Alle inzendingen over lichaam OR brieven OR ziekte

een kamer verlaat aanwezigheid zodat gehemelte aan leegte blijft plakken een lichaam sterft bloedeloos tot schijndood, verdrinkingsdood wegen scheiden naar ieders weegs, naar onderaardse brieven, ongelezen drenkelingen wandelen in hun slaap, praten over oeverloos land, door halfduistere gangen in wankele spiegeling gloort een bruggenhoofd…

mijn hart klopt nog steeds, maar jouwe is uit elkaar aan het vallen mijn lichaam fit en gezond jouwe ziek en moe van het vechten mijn leven begint net 't jouwe eindigt al mijn leven, uw leven en de levens van alle anderen bruut uit elkaar gescheurd als gevolg van een ding, maar nog steeds durven mensen te schelden met de ziekte!!…

precies op het moment dat hij besloot de beide brieven te gaan posten, werd er gebeld en overhandigde een postbode twee brieven die geheel gelijk waren aan de brieven die hij wilde posten, hij vroeg zich af wie de afzender was en hij zag in de spiegel acht brieven liggen allen door hemzelf verzonden terwijl hij er toch maar vier dacht te bezitten…

nog vele lange uren en dagen die geduld van mijn verlangen vragen smachtend wachtend op die dag dat ik jou weer kussen mag brieven vermoeien mijn ogen die tot tranen toe bewogen in onzekerheid vervoerd door jouw liefde ontroerd denkend aan het rijke verleden van liefde uit ons hart versmeden voel ik jouw lichaam in mijn dromen klaar…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De beestjes in je lichaam vraten meer en meer. Ik zag je pijn, je onmacht, je ongelijke strijd. Dat ik niet kon helpen, dat is wat me spijt. Toezien tot het einde, het kwam steeds dichterbij, Maar ondanks deze ziekte was je soms nog blij. Voor alles wat je leven volmaaktheid had gebracht.…

koortsachtige warmte omgedraaide maag koude rillingen de wereld vaag geen pillen nodig het gevoel is fijn liefde is de ziekte jij het medicijn…

Wat een onvoorstelbaar bericht, je hebt akute leukemie. Met recht een klap in je gezicht, hoe krijg je dit onder de knie? Men zegt dat je kracht naar kruis kunt dragen, maar is dit niet wat veel? 't Roept op tot zo onvoorstelbaar veel vragen, hoe wordt mijn lijf toch ooit weer heel? Voor jou ben ik een totale vreemde, 'k weet dat je ziek…

onderhuids doet de ziekte haar werk en ondermijnt ondergraaft verminkt nog onzichtbaar voor het oog maar vaag voelbaar er klopt iets niet meer een vijand is binnengeslopen in het geniep terwijl de buitenkant nog glimlacht stromen binnen de tranen om wat wegvloeit onherroepelijk zoals een uitgesproken tekst die nog even blijft hangen…

Over mijn ziekte valt een ander weinig uit te leggen. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan praten, dan weer het zwijgen er toe doe. Niet omdat ik niets wil zeggen, maar de woorden zijn soms zo moe. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan lopen, dan weer verstijfd moet zitten zo moe, zoals deze regels: niets doet er dan meer zo toe.…

ik las vandaag een bericht dat Nederlanders Engels schelden ik denk dan, krijg allemaal maar de kutkankercholeratyfus heb je iets om over na te denken…

gedachten laat die ziekte nog maar 30 jaar wachten...…

Haar grijze haren wapperden nog één keer in de wind. -daar stond ze dan- Ze keek uit over haar leven, haar doen en laten. -wat zou ze denken?- Haar vingers van plastic omsluiten haar schouders, haar ogen staarden in het licht. Haar mond was open, -wou ze wat zeggen?- geluid was er niet. -stille vogels vlogen in het rond- Haar benen…

Wanneer men ziek te bed ligt en de nacht In slaaploze uren wegglijdt zonder dromen, Als van de dagen die men heeft verwacht Men zeker weet dat nimmer één zal komen, Luistert men rustig naar 't geruis der bomen En naar de regen. En de sombre klacht Die door het duister vaart is welgekomen: Men weet zich eenzaam, alles lijkt…

ik heb dit jaar (2006) enkele opknapbeurten achter de rug twee keer onder het mes er was geen weg meer terug dat heb je als jaren tellen gaan slijtage slaat hier en daar toe maar ook het dichtslibben daarom was ik in januari zo moe allemaal ditjes en datjes zo word je langzaam ouder noem het seizoenen van je leven de herfst voelt telkens…

hoestend en proestend al snakkend naar frisse lucht zichzelf oprokend…

Niet alle urologen hebben werk, Een aantal zit thuis op een baan te wachten, Men heeft op hun gebied te weinig klachten. Bij nader inzien lijkt me dat toch sterk. Als ik verneem hoe men soms staat te zeiken Sta ik van die werkloosheid raar te kijken.…

Ik zag haar liggen in dat hoge bed, omringd door apparaten, slangen, ruis. Zo opgesteld ‘t wijdse uitzicht over daken voor haar verloren. Door medicijnen haar volume voos, dicht de ogen, in haar stem een open buis, waardoor ze niet kon praten. Om de slangen niet te storen, aarzelde ik lang haar blote schouder aan te raken en…

Het popidool dat in mijn jonge jaren Garant stond voor een hele serie hits, Rod Stewart dus - in hart en nieren Brits, Zat mij van achter ramen aan te staren. Rod was – te pijnlijk haast om te geloven – Verworden tot het uithangbord van doven.…

Nog méér voortschrijdend inzicht bij het plassen: Waar manlief ouderwets er stoer bij staat - Hij nu moreel verplicht de pot op gaat - Is hurken nóg gezonder bij het sassen. Maar als dat móét dan stop ik wel met drinken, Wim Overweg kan niet nóg dieper zinken.…

Een buitenkansje greep ik met de Pasen. De scan die Henny Huisman aanbeveelt Brengt al mijn mankementen scherp in beeld, De Dood neemt mij eerdaags nog niet te grazen. Al ben ik nu wel duizend euro lichter, U bent nog lang niet van mij af als dichter.…

Wie door prostaatproblemen moeizaam plast Beveel ik aan naar Haren te verkassen. Als hoogbejaarde kunt u daar goed plassen, Van plasproblemen hebt u heel geen last. Vergeet dan niet mijn tweede goede raad: Zorg wel dat u naar ‘Sassenstate’ gaat.…

Dat ouderdom vaak met gebreken komt, Helaas kan ik dat staven met bewijzen. Wim Overweg is bezig te vergrijzen, Zijn aders slibben dicht, zijn rug verkromt. Nog weinig werkt precies zoals het moet, Het gaat dus slecht, maar verder gaat het goed.…

De wachtlijst is waarschijnlijk uitgebreid, Wat eerst één week was worden nu vijf weken. Waar onderhand de helft van is verstreken, Wat veel vraagt van je flexibiliteit. Dus ziekenhuis of medische kliniek, Een wachtlijst blijkt gemaakt van elastiek.…

Er is een aardig linke complicatie, Een darmbacterie zit er in mijn bloed. Het ziekenhuis bestrijdt het beest verwoed, Zelfs lag ik eventjes in isolatie. Ach, was onder het motto 'Hoop doet leven', Het beest nou maar klysmatisch afgedreven.…

Dag in dag uit met pillen aan de gang, Ik moet, wil ik geen nieuwe hartproblemen Vier bontgekleurde pillen tot mij nemen Waaronder één, zo lees ik: levenslang. Dat is, waar ik dan weer zo blij van word: Gelukkig staat er niet van: levenskort.…

Wanneer ik dan besluit van hoofd te ruilen En men mij na de operatie ziet, Ben ik dan nog Wim Overweg of niet, Of is het resultaat ook om te huilen ? Ik denk, dit overwegend: “Laat eerst maar, Voorlopig staat mijn kop er ook niet naar.”…

Ze maken je ook echt van alles wijs: Chris Froome krijgt kleine Chris niet meer naar boven, Maar als ik deze foto moet geloven Was vrouwlief met zijn zoontje in Parijs. Vanuit die invalshoek is het het beste Naast doping ook op vaderschap te testen.…

Ze willen in het ziekenhuis graag weten Welk cijfer ik wil geven aan mijn pijn. Wel wetend dat het subjectief zal zijn, Want pijnen zijn nou eenmaal niet te meten. Stop daar nou mee, is mijn ultieme wens, Aan pijn, maar ook aan vragen is een grens.…