Alle inzendingen over lichaam OR roos OR bescherming

Met je lichaam makkelijke prooien misleiden is goddeloos. Ik smeek jullie, bescherm jullie zielen tegen de roekeloze eerlozen.…

spontaan even voor het slapen gaan vroeg jij mij: 'mag ik jou een kruisje geven' eerst dacht ik, wacht eens even wat krijgen we nou doen we even flauw 'k ben erover na gaan denken aandacht aan gaan schenken na lang de betekenis ontdekt en nu volstrekt de betekenis van zijn woorden die ik eerst niet hoorde is gewoon je willen beschermen…

Schuil maar, schuil maar onder mijn vleugels, hou je bij mij maar stil. Hier ben je veilig voor de wereld ik maak ‘m wel minder kil Heus, er kan je nu niets gebeuren ik zorg wel voor jou Zoek een plekje warm, haast heilig met mijn arm om die schouders van jou.…

Mag ik je troosten fluistert de wind ze antwoordt niet ligt in bed met haar hoofd verscholen onder het kussen wat plukjes haar springen er krullend onder uit de wind weet wel haar met rust laten is nu het beste tot de hoofdpijn verdwenen is wacht geduldig tot er beweging in komt in het bed zodra dat gebeuren gaat zal die haar als…

Toen je zo dicht naast me zat Je hoofdje licht gebogen Zwijgend en een beetje bang Met neergeslagen ogen Toen begreep ik dat jij me vertrouwde en voelde dat ik jou beschermen zou Dat wij het zouden redden samen Want je wist van alle mensen dat ik het meeste van je hou…

Als je ooit mijn lichaam vindt, verkild, verstild, verlaten door hartslag en door ademtocht, wees dan niet boos mijn lief. ’t Is waar, dat koude lijf zal nimmer meer jou koesteren en strelen. Maar mijn ziel, die bij je blijft, die met je leeft, rondom je zweeft, die jou beschermen zal en helen, die raak je nooit meer kwijt.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Onze relatie Ik probeer hem te lijmen Hij wil niet plakken…

Waarom moest mij dit overkomen met zo'n geweldige vent zelfs niet in mijn dromen had ik dit herkend Wie had dit kunnen voorspellen dat het zo zou gaan dat ik in mijn leven dit nog moest doorstaan Hopelijk gaat de zon weer schijnen en is dit verleden tijd voorlopig kan ik het nog niet rijmen ben ik op alles voorbereid…

Staan op een stil veld Na mijn dood ben ik pas mooi Ik ben een kerstboom…

Uit de koude kille grond verschijnt een klein groen puntje. Ik geef het water, niet een plens, maar voorzichtig en maak de aarde een beetje los. Ik haal het onkruid rondom het beginnende plantje weg, ik zorg dat de zon het niet verschroeit en dat de kinderen het niet kunnen vertrappen. Het sprietje groeit uit tot een prachtige plant. Ik…

Op de fiets naar school. Net het huis verlaten waar je graag bent. Weer een ruzie over onzin. Huilend fiets je verder.…

Ik ben als een klein vlammetje, Ik brand van verlangen Verlangen naar jou Ik kan het niet laten gaan Wat als jij me niet ziet staan? Kon ik het je maar vragen, Kon ik het je maar zeggen Maar ik kan het niet…

Besefte je maar hoeveel pijn je me deed, hoeveel verdriet en stilgedragen leed je me kostte.…

Ze wilde dat ze alleen was Weg van alles en iedereen Wegvliegend as Dat ze gewoon verdween. Ze wilde dat ze in de diepte viel Zichzelf erin verliezen Eenzame ziel het warme boven het koude verkiezen. Op een koude winterdag Toen iedereen nog sliep Was er niemand die zag Hoe zij de leegte inliep. Haar laatste woorden waren Dit is het…

Ineens grijpt het me aan Ik zie hem nog zo staan Is er geen liefde in de mens Is haat en lust de wens En leidt angst ons leven Terwijl we zo veel hebben te geven Een onschuldig leven genomen Hoeveel moeten er nog komen? Mijn kreet gaat omhoog Wie is het die ons steeds bedroog? Is de mens van nature slecht? En zijn we als het ware al berecht…

Ik zou willen schreeuwen, Ik zou willen gillen. Alles eruit. Zodat ik dit alles niet meer voel. Zodat dit gevoel weg is. Maar ik doe het niet.…

Ik ben aan het huilen, De tranen rollen over mijn wangen, Maar ik blijf stil. Ik ben bang dat mensen mij ontdekken. Bang dat ze de ware ik zien, Bang dat ze me een watje zouden vinden, Bang dat ze een mening vormen, Dus ik blijf stil…

Al maanden voel ik me niet fijn als ik alleen ben of als er anderen bij zijn Zelfs in gezelschap voel ik van binnen een pijn besef ik nu, terwijl ik staar over dit plein Zo fijn om niets uit te hoeven te leggen aan de pleintegels, die toch niets zeggen Geluk, verdriet: van alles gaat er door mij heen en het enige antwoord is: steen…

het levend lichaam loopt in de rechter dij ontstaat een gevoelloze spierlaag als het lichaam gaat zitten komt de dij weer bij het levend lichaam lag wel de hele nacht in slaap wordt wakker met een zwaar gevoel in de onderbuik thermostaat van de prostaat het levend lichaam ademt maar als het de vage geur van een roos wil opsnuiven voelt…

Jij, die weet dat ik geen onbeschreven blad ben maar getekend door woorden mij kunt lezen nu ik naakt voor je lig en ik mijn ziel in je lichaam schrijf Jij, die behoedzaam de blaadjes van mijn hart omdraait als ik er hardop uit voorlees ezelsoren vouwt in mijn kwetsbaarheid zodat ik weet waar ik gebleven ben Jij, die weet hoe je onderhuids…

Deze bewondereing wordt gekruid door haar schoonheid zoals die van een bergkristal en op haar lichaam staat een proza van liefde geschreven die te vergelijken is met de zuiverheid van een roos…

Een eendagsvlinder op een witte roos. Ogen op de zon gericht was ik verblind en zag de dood niet komen. Ontstegen aan mijn lichaam nog even een vluchtige mensenhand, die mij het leven had ontnomen. Toen ik terug mocht komen koos ik de kracht van zijn zoon.…

over Uw leliën gaan met zachte zonneschijn omgeven is alles licht en leven geen Herder die zo trouw kan waken ons beschermen tegen rovers en draken…

Twee kontjes diep Onder de koude grond Ligt mijn lichaam begraven Naast een eland en een hond Gestorven aan het metalen kruis Het kruis van intense liefde Gestorven door jouw hand En het mes dat mijn hart doorkliefde En nu, decennia later Kijkend vanaf het duister hemelrijk Zie ik in het gitzwarte zand Een roos groeien uit mijn lijk…

Nu kolken m'n aders, verlangend en heet, lichamelijke verraders mat-glanzend liefdeszweet. Hoe moet ik me beschermen? Dwaas, droom ik nog steeds dat, wanneer hij me laat kermen na mijn lijf, het niet mijn hart is dat breekt.…

Bescherming in het struikgewas. Bescherming achter dubbelglas. Bescherming tegen moederschoot. Bescherming vragen tot in het rood. Beschutting door omringd groen. Verwarmd door een gegeven zoen. Tijd geeft harmonie maar is relatief. Het geheugen biedt nostalgisch archief.…

door jouw charmes kan er een roos in mijn hart groeien een rode bloem die tot prachtige kleuren in mijn lichaam kan bloeien de kracht dat jij geeft zorgt dat een zaadje tot een mooie verschijning kan ontpoppen en jij; jij bent het sprankelende water dat mijn wortels vol passie met liefde kan toestoppen…

Terwijl ik dacht dat alle pijn die ik voelde en de moeite die ik nam ik toch niet verder kwam dan die ene straat of steen elke seconde of elk uur proefde ik desondanks het vuur van mijn ziel dat me verder bracht en zorgde dat ik niet bij mijn pijn neerviel.…