Alle inzendingen over licht OR eeuwigheid

Een vrolijke god, genaamd Bacchus Orakelde in amfibrachus: "De mens loopt te mokken En noemt dat betrokken Mijn raad: drink in godsnaam, en lach eens"…

golvende eindeloosheid ruimte en licht weerkaatst in de eeuwigheid…

Een schitterend licht over de donkere Styx: wenkt de eeuwigheid?…

Een roodborstje tjuikt in een donkere cypres naar het eeuwig licht.…

Licht tot aan de kim. Dan de hemel nog voorbij en voor eeuwig vrij.…

Die met verblindend licht Het duister splijt in Gelijke delen en Ons het licht uitdeelt Ons deelgenoot maakt Van het eeuwig vergezicht…

In gans verduisterd woud droomde ik van sterren… en een maanlicht pad, naar lichte verten voerend, zag ik mijn geest. Heb ik niet altijd op uw komst vertrouwd? Mijn hart kent u, gij kent mijns harten schat, en samen gaan wij verder, onbevreesd.…

Na donker dat voor Eeuwig leek te duren Is er nu het wonder Van het licht Dat alle donker Te boven komt - Licht dat er is Zoals wij er zijn…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

In Licht is Waarheid. In Waarheid is Wijsheid. In Wijsheid is Licht.…

ik zal je wiegen tot de slaap mag komen er zachtjes zingen over de vogels en de lindebomen aan ‘t kleine raam met jouw naam erboven dat ik voorzichtig heb opengeschoven om je te wiegen in het nad’rend licht dat straks zal schijnen op je slapend gezicht…

Ik baad in het licht van de sterren. Ik loop niet meer, maar ik zweef. Hoger dan de hoogste hoogten. Oneindigheid niemand kan mij zeggen wat het is, maar ik weet dat het bestaat. Ik ga de eeuwigheid tegemoet...…

Mijn hart gesloten Voor jou, voor iedereen Want ik wil je niet kwetsen Kwetsen met mijn pijn Jij bent mijn licht Mijn pijn het donker Jij bent mijn hoop Mijn pijn de afgrond Dus ik verberg mijn pijn Laat je licht me beschijnen Zo is de afgrond verder weg En onze eeuwigheid eindelijk in zicht Al hoop ik soms dat de eeuwigheid niet meer…

Eeuwige, de tijd schrijdt voorbij ik werd verraden door een man die zich verraden voelde door mij maar spijt krijgt van zijn plan. Eeuwige, koud licht gaat langzaan uit red mij toch van dit wrede kruis dit godvergeten menselijk besluit ik was toch Kind bij U aan huis.…

een eeuwige strijd tussen die twee door alle tijden tot in de eeuwigheid, steeds de persoonlijke keuze tussen Goed en Kwaad, Kies bewust, doe je mee ?…

al wordt de liefde vaak verguist toch zal het licht waarin zij huist tot in alle eeuwigheid bestaan…

Je gezicht In het late licht Met de zee verweven Door de tijd getekend In het eeuwige leven…

de sterren zijn mijn gidsen door een donker zwart heelal, zij zullen eeuwig voor jou stralen omdat ik als eeuwig licht voor jou diezelfde sterren plukken zal dus wees niet bevreesd het licht van de zon blijft je verwarmen, de sterren blijven stralen zodat ik met veel liefde de zon eens naar beneden zal halen…

Zij bruint in het licht van de maan van de zon wordt zij tot stof omdat zij eeuwig leeft, nou ja zo lang als het bestaan dat op de eeuwigheid beschouwd potdorrie kort kan duren Voor mij is dat lang genoeg maar ik vraag niet van haar dat met onvoorwaardelijke liefde verder te verduren…

licht verwarmt geeft leven doet zien wat nog niet was licht verlost geeft ruimte doet leven wat gevangen zat licht verbaast geeft hoop doet verschijnen wat geen leven had licht waarin jij nu mag wonen eeuwig licht (bij de veel te vroege dood van J.Tj.)…

Leven is licht. Licht is leven.…

ik zag je dansen op de zwarte lijn die de gouden glans als schaduw had alleen je ogen twinkelden in weerkaats het ongeziene priemden stralen zonder eind met jouw pirouettes bouwde licht zijn cirkels in piramides tot de hemel waar zij in ontmoeten het sterrenlicht begroetten in de blauw- gouden kleur die zonder zwarte…

Woorden lijken te breken, op de barricades van terreur, lijken te verdwijnen, in de vuurmonden van semi-automatische geweren. Woorden dreigen te vervallen, tot een allesvernietigende kracht, klaar om de aarde verschroeid te maken, onbruikbaar voor verder leven. Waarom? Had Hij aan Zijn Vader gevraagd? maar Die had enkel gezwegen, slechts…

komt nadert mij met liefdevolle aandacht wie lezen kan en wil 't zingend hart in vreugd en smart dat schone druppels vangen mag och zie de sombere bossen waarom de ranke bomen zwiepen de vijver bedekt met mos en waterlelies in koele gouden dagen van juichend welbehagen de stille ongerepte plekken dat mij rukt uit bange overheersing…

de boterlampen verbannen de duisternis enig in haar soort…

Een kleurrijk afscheid van de dag. Kaal de bomen, het zicht steeds meer. De wind houdt nog steeds aan er lijkt geen einde aan te komen.…

Zij bruint in het licht van de maan van de zon wordt zij tot stof omdat zij eeuwig leeft, nou ja zo lang als het bestaan dat op de eeuwigheid beschouwd verdomde kort kan duren Voor mij is dat lang genoeg maar ik vraag niet van haar dat met onvoorwaardelijke liefde verder te borduren * bij een brons van Leny Franken…

Noord en zuid Verbonden Oost en west Verbonden Wit en zwart En alles tussenin Verbonden Hand in hand Oog om oog Tand om tand Verbonden Zelfs als ik nooit omkeer Of wederkeer Altijd verbonden Tot in de eeuwige duisternis Tot in het eeuwige licht…

Toen de vlinders al fladderend in de late zomer waren verdwenen, werd het stil, oneindig stil. Stil werd het in mijn huis en stil werd het in mijn hoofd. Het dagelijkse rumoer kon daar niets aan veranderen. Het werd stil, oneindig stil om beter te kunnen luisteren. Overal op zoek naar die dierbare stem.…