Alle inzendingen over licht OR kaars

En ook de kar de man ernaast de haring op de kar zij roepen eensgezind en zonder dat zij opzien baren het morgenlicht nabij en ook ikzelf ik groet het morgenlicht maar of het zich laat groeten wij moeten zeggen wij dit is het morgenlicht wij moeten zeggen wij het licht is ons gezicht wij moeten zeggen wij het licht gaat eenmaal dicht. ----…

door die droom heen langs heuvels met groener gras met het licht dat warmer schijnt dan je hart ooit was allemaal voorbij ik mis jouw bluesy lach het litteken is zwaar zoals ik had verwacht toch wil ik leven met de waarheid onder ogen die geen woorden kunnen geven want het leek of jij je leven leed als een kaars in harde wind ook brandend…

Een Amnesty-kaars is voor sommige mensen het enige licht ---------------------------------------- © Jan Bontje 1998 Geschreven na mijn optreden op een culturele avond van Amnesty International afdeling Spijkenisse op 25 november 1998 in de CSG Angelus Merula, t.g.v. het 50-jarig bestaan van de “Universele Verklaring van de Rechten van de Mens…

sirenes janken witte jassen hollen gele koffers met blauw licht ogen dwingen mensen kijken slikken stikkend in een laatste adem benauwder geel dan blauw een kou die nijpend wordt rust bloedt bindend echo’s doven stilt het licht een lege straat keert grijze kar zwart afgevlagd er is weer haast zij weten hoe de laatste…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Voorbij dat punt van niet meer terug is leven plots licht achterblijven zwaar blijkt de kaars uit zonder op te zijn drijven zielen uiteen elk op hun eigen golf is het gemis nog vers zonder door te dringen vecht verdriet nog met voorzichtige acceptatie maar reeds geuren bloemen klinkt de afscheidsmuziek lijkt het leven door te gaan…

Zij liet het licht los op mijn netvlies, ketende de vragen aan mijn enkels. Ze woelt zich bloot terwijl ik jank, de eenvoud van haar boezem vraag. Toen werd ik een jongen en mijn agenda roodbeklad. Gisteren was dat.…

De goedkope paraffinekaars is werk van knoeiende foefelaars. Boven wijn en soep zweeft chemische troep. Zo kleur je romantisch groen en paars.…

Ik zie niet wat je bedoelt, de eindeloze vraag die je van mij verlangt, de brandende kaars op tafel, het gezicht dat niet oplicht de twijfels die rond mij verschijnen, de geur van jou liegt niet, het is een mist het is een deken over me heen wees niet de verstikking die mijn adem wegneemt, blijf me zien, blijf praten ik wil je net als toen,…

Niet de wind, maar een boze mond doofde de kaars. De koningszoon verdronk. Wie op hem wachtte werd gek van verdriet en sprong in zee. Beiden werden een lied. Is het water te diep, koopt men een plaats op een boot. De afstand is niet zeer groot. De levens aan boord, zij wegen zo zwaar en de boot is licht. Ook brandt er geen kaars.…

Zij heeft in de nacht een kaars ontstoken voor iets waar ze innig op blijft hopen waar ze liefst als de dood over zwijgt dat niet sterven wil en een verlangen blijft. Smekend over het flikkerend licht; in tranen, weemoed en wanhoop lijkt het of ze schreden hoort nader komen en iemand een zwaar pak wegneemt boven het hoofd.…

Zij heeft in de nacht een kaars ontstoken voor iets waar ze innig op blijft hopen waar ze liefst als de dood over zwijgt dat niet sterven wil en een verlangen blijft. Smekend over het flikkerend licht; in tranen, weemoed en wanhoop lijkt het of ze schreden hoort nader komen en iemand een zwaar pak wegneemt boven het hoofd.…

Een vrolijke god, genaamd Bacchus Orakelde in amfibrachus: "De mens loopt te mokken En noemt dat betrokken Mijn raad: drink in godsnaam, en lach eens"…

Het zal je maar gebeuren de rode zon des avonds geeft jouw innerlijk weer kleuren het gele licht der dageraad opent vele dichte deuren dus waarom zou je treuren de nacht is pimpelpaars bij licht van zwarte kaars, op bed is deken donkergroen dus wat kan je beter doen…

In de kelder heb je lang vertoefd, het was er duister, donker, benauwd, met een klein kaars- licht om je overeind te houden. Gelukkig dat hoeft niet meer, je bent boven komen drijven -…

De vlam van een kaars vangt het laatste wolkje lucht dat je uitblies…

De witte vlinder beweegt, om hem te redden -- doof ik vlug de kaars.…

Mijn kar is groter dan die van jou. Vergeten en verliezen zich. Totdat de burn-out daar is. Dan zien ze ineens het licht. Eenmaal bijgekomen en weer fit bedenken ze of daar soms geld in zit.…

gedicht Houd eerst een kaarsgrap tegen ´t licht…

wees geen kaars in je eigen licht straal niet zacht, ga in een flits als een witte bliksemschicht vanaf een hoog gelegen torenspits laat ze zien dat je altijd wint en als het dan toch even tegenzit je altijd weer opnieuw begint weer voorop gaat in de levensrit vastberaden, met een sterke wil stoer, sterk, en zonder schrik maak van alles een…

zo’n grijze dag die mijn kleumend lijf voortdurend belaagt en bekruipt naar warmte verlangen doet zo’n dag waarop 't licht rond de bomen brozer lijkt bij 't vallen van de avond mee naar binnen sluipt in het lege glas vervloeit bij 't doven van de kaars vervaagt mij afweziger achterlaat…

Zijn nevels slierten lont doorheen het licht: wat was verstijft, wat komt wordt kaars en luid haar geuren schieten kuit in zijn gedicht.…

zacht dooft hij de kaars en draagt vol liefde zijn lichtje naar boven…

Als we naar een kaars staren kunnen we dan het licht ervaren geeft de geur van een dennentak ons zielenleven meer gemak Kunnen we het in ballen vangen met jingle bells muzikaal behangen in kerstkaarten misschien of willen we toch iets diepers zien Het leven opnieuw beginnen die vlam zit bij ons binnen je vindt deze bij hem en bij haar…

Minuut tot minuut in al die dagen gaan ze zo hopeloos langzaam voorbij als een bijna opgebrande kaars met een lont zo zwart van al de tegenslagen wacht ik wacht ik rustig op de volgende minuut waarin jouw gezicht even zal oplichten door iedereen heen en mij al nee schuddend met je hoofd de boodschap kort overbrengt er is nog geen licht…

Twee jonge hengsten van 't knabbelen aan el- kaar een beetje moe…

brandend als een kaars wacht ik op de liefde van een kerel met pit om samen ineen te smelten…

In gans verduisterd woud droomde ik van sterren… en een maanlicht pad, naar lichte verten voerend, zag ik mijn geest. Heb ik niet altijd op uw komst vertrouwd? Mijn hart kent u, gij kent mijns harten schat, en samen gaan wij verder, onbevreesd.…

de kat is dood. de kat is nat. de kat is dood en nat. kwak kwak gaat het wiel van de kar. de kar rijdt over de kat. de hoop kat is plat. de straat is proper. de kat is weg.…