Alle inzendingen over licht OR lokken OR glorie

Het is de middagzon die keet schopt en striemen licht spettert de goesting uit haar bekken strooit het is haar lust die de einder raakt en alles van goud maakt met de dood in het onderpand zoogt zij met haar borsten de glorie in de mond van het leven…

het licht durft bevallig te vallen. ze bedekt zich enkel met naaktheid, tot aan de ring om de vinger. als ik haar lok eens aanraak gebeurt er iets of, hoe spijtig, niets vooral vandaag liefst nu, traag.…

in haar beschermende schoot koestert de winter het zaad van de zon en bevalt in al haar glorie van de prille lente belofte van de zomer die lang zal zijn en zoet de grote Moeder glimlacht en wentelt zich tevreden om haar eeuwig brandend licht…

Zo zou het altijd moeten zijn: licht en vredig dus, alsof alles ineens voor altijd en nooit weer is. Geen lengte van dagen, geen gevoel van weg te moeten en te huilen. Nooit gaat meer iets voorbij. ------------------------------- Uit: 'Klein Diorama', 1974.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Zij lopen achter de hagen In het licht van de glorie-dag Zij kunnen het niet verdragen Maar lachen een luide lach. De landen liggen beneden Hun zalige voeten gespreid, En boven hun hoofd is het Eden Der blauw-gouden oneindigheid.…

Met een transparante parel van het blad wordt mijn visioen in mysterie beneveld bezongen door een aria dat galmt in de glorie van de dageraad. Ik overwin het eerste licht door een kier de hoop op het weerzien van mijn droom één gedachte bij de aroma van cacaobonen dat is de handeling wat vanzelfsprekend gaat.…

de verblindende schijn van het aardse genot weeft een donker gordijn om het wezen van God want ook al is Hij de bron van het eeuwige licht zoals een wolk voor de zon bedekt waanzin ons zicht wie de lust kan bedwingen en de hebzucht kan temmen zal Zijn glorie bezingen in ontelbaar veel stemmen…

Glorie aan God, alle lof en eer Want Hij heeft aan ons gedacht En heel de schepping volbracht Geprezen zij God, onze Heer. Glorie aan God, die ons lief heeft Want Hij is met ons, dag en nacht En houdt trouw over ons de wacht Hij die in ons hart Zijn vrede geeft.…

soms kent mijn hoop slechts sporen in zuigend modder getrokken mij vergaat dan de moed het licht uit de nacht te lokken als de duivel mij overmant en ik niet kan dreggen in tranen van overvloed daar mijn verstaan is gestrand en ik mij onkundig weet de schaduwrijke overstroming te weerleggen…

je raakte voorzichtig mijn arm aan een stil gebaar in zoeken naar contact er was geen vonk die oversloeg wel een warme gloed uit onbekende bron die licht pulserend door mijn aderen joeg het hart bereikte toen onze ogen loken in wederzijdse groet…

ik dans mijn lief in blauw getinte dromen onder een gouden zon op het ritme van de sprookjesbloemen bloeiend in volle glorie als de aardhommel kom ik jouw zoemend storen met mijn vreugdelied kom mijn lief, ervaar mijn licht kom tot leven in de hemelse klanken van mijn bekorende gedicht…

ook al stribbelde het licht tegen zocht de kilte angstvallig een weg naar buiten omplooien lange lokken haar ovale gelaat dat grijs aftekent tegen het vale behang dringt zich een ijzige stilte op die langzaam omhoog krult waardoor haar adem zichtbaar wegsterft…

waar tegenpolen elkaars hardheid meten aan het licht stralen sterren nog vergane glorie in ons dagelijks zicht snelheid en afstand geven hen bestaan terwijl hun resten zijn vergaan is fictie ons heelal verte en diepte moeten nog komen groeien of krimpen we al…

het liefste zou ik je uit dromen lichten jij man in mijn verhaal mij blozend aan je op gaan biechten in onverbloemde vrouwentaal mijn bloeiend lijf seringen laten geuren bloedmooi mijn lippen verven en mijn lokken zilverwit als jij dan nog de plooien weg wil strijken dan restaureer ik dit gedicht…

Een kaarsje dat hoopt dat zijn licht- uitstraling wordt gekeerd. Dat iets van zijn menszijn door een andere lichtbron wordt gewaardeerd. Omdat een vlam niet voor een eeuwig duister wasdom lijkt te zijn geboren; maar wenst te branden in het nu zonder dat de duisternis nog immer een kans krijgt het licht in zijn volle glorie te smoren.…

Als de vogels weer keren terug naar laag land in het midden van meren zal men zingen in cirkels van ringen in midden een vuur en men zal dansen midden in de tijd in uur van waarheid betrouwbaarheid gerechtigheid en zorgen weg in tijden van licht en glorie zijn we een zucht in het tijdloos het zorgenloos leven.…

het Licht gezogen…

snel brengen potloodstrepen leven in eendimensionaal nog geen kleuren of contrasten schaduwpartijen brengen echt dichtbij verhouding in structuur lokken vaak al herkenning uit de genetische blauwdruk passend als tweede huid als ogen ook de ziel ontmoeten sprankelt lichte liefde eruit…

Ik brak de harten op mijn tocht, zo glorie-vol -. 't Mijn brak mee, maar, nóg schoner dan te voren, Greep het naar nieuwe, blonde of donkre, lokken; Liefde vliedt héen thans, maar in haar historie-rol Sta ik geboekt als het Hart Uitverkoren, 't Hárt dat geen Hárt vond en stierf zonder mókken.…

Hoe zij zich weer hervindt haar oude glorie weer herwint het Licht is doorgebroken!…

daar staat ze weer in al haar glorie zuster maan…

Dansend In je stralenkrans Zing je een lied Van vergane glorie Eindige glans Zorgvuldig gevlijd Midden talrijke twinkels Geef je lichaam En gezicht Aan 't oneindig wijd Hemels groot firmament Een glimp van onsterfelijk Over donker gespreid Ode aan de zon Klein vergankelijk licht…

Zware regenval zwiepende ruitenwissers ik rem af en zie bogen van brekend licht glimpen van glorie groot Jeronimo van Elk…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…