Alle inzendingen over licht OR wolken OR vergetelheid

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

De sterren glommen stil en breder Als parels in der neevlen zee, Zilver-doorvloeid was 't maanlicht weder, Wij liepen zwijgend en tevree. Vol was de maan, wier stralen banden In zuivre kring de dampen grijs, Gelijk een meer in marmren randen Omcirkelend een hel paleis. De wegen lijnden blank door donker. Bomen geveld de bermen…

ik volgde je als schaduw maar lichtte op in evenbeeld als jij maar even naar me keek dan mocht ik in jouw licht uit de coulissen treden op de voorgrond van het heden mezelf laten zien met jou het sprankelend duet der liefde te dansen uit vergetelheid naar onthullende waarheid van beeld en evenbeeld…

Wit, Blijvende gedachten. Ze jagen door je hoofd, de onwetendheid, nooit word je geloofd. Je voelt medeleven maar ook minachten. Zien zonder verband. Verbindingen verdwenen. Thuis zijn zonder land De massa bestaat uit velen. Nooit zul je weer weten, wat je vroeger hebt gedaan. Alles ben je vergeten, En wat je weet, daar heb je niks…

Vergeten, weglopen van je spiegelbeeld, de tunnel uit, de echo voorbij, geen rozen uit de orgelpijpen, gespleten hemellicht, tot duisternis resteert, slapen in het donker van de vergetelheid,  terwijl het licht je geheugen langzaam verstikt, en zelfs het ochtendgloren berust.…

Vergetelheid rest voor weten, Litteken in geweten, In gedachtegang gesleten, Tergend traag wordt vergeten.…

er is geen houvast in dit ijle zijn geen heldere lijn die ‘t hier en daar markeert ’t gewone zijn waar vorm met koele hand nog tastbaar heerst ligt achter mij er lijkt beweging in de straten maar in geblindeerde winkelruiten zie ik slechts mijn oude zelf er is geen binnentreden meer geen bel die rinkelt of de vertrouwde winkelier…

vinden in meer uren de vampiers zijn ook terug ik zag de bloedvlekken in mijn eigen bed kabouters hebben daar weer geslapen zij kwamen hun slaapmutsen halen die zij vergeten waren er spelen weer zaken die vroeger tijden raken die wij verdrongen hebben omdat wij er niets mee konden en hun taal niet meer verstonden zij zijn in de vergetelheid…

Aan de rafelranden van de nacht in 't schaduwrijk zwijmelen verzonkene gedachten in vergetelheid donkerblauw en violet van diepgezonkenheid in sepia en indigo van nachtdoorwakenheid overvaart naar duisternis als tijdelijk anonymus een verblijf incognito naar een etherisch geestenrijk vergetelheid, gezapig slapend in het…

je bent er niet dan ben je er weer wel niemand die je ziet ik voel het aan mijn vel vandaag ben je er nog niet straks misschien toch wel alvast zing ik dit smekend lied ik wil je kussen, kom maar snel het werd tijd, je bent gekomen je maakt me zo blij en wel want zon laat mensen dromen... ik hou zo van je warmte op mijn vel…

De grijze wolken zien er onheilspellend uit. Dan een regenbui.…

vergetelheid dimt elk licht er ligt een mist in je ogen blikken vinden niet meer wat jij ziet is geweest en verweven met de jammer van gemis er is geen morgen in jouw toekomstbeeld van leegte vergeven rest je geen streven dan iets te beleven nog even…

sist en gist vertrekt en verdwijnt met pen en papier zwiert ze over de aarde speurend naar de lezende zielsverwant gaapt en slaapt vloekt ze vlucht voor vergetelheid zoekt licht in zwaarte tast met talige vingers naar een andere werkelijkheid…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

aan het licht gebracht…

ik was erbij toen hij de wereld schiep ik heb me er niet in verdiept of hij er eerder was dan wij hij stak de zon aan tussen maan en sterren ik schrok en zocht vergetelheid licht wilde mij kwijt ik donker in de liefde hang zwaar aan stil verdriet een lichte zijde heb ik niet wel zorgen over morgen duister heeft mijn licht…

ik zie je, schielijk weggeschoven door de wind je schijnt met een lichtgeraakte rand heel even ben je helder zie ik in het donker jouw licht en dan verlaat je de aarde door de wolken gedicht…

ik heb mijn huis gebouwd uit water lucht en licht met een handvol wolken temper ik de zon beschaduw zo het zicht op water drijft mijn interieur momenteel in volle lentekleur de muren zijn panelen lucht die op de wind passeren in transparantie zie je vogels in hun voorjaarsvlucht wil jij zo’n huis ook gaan proberen…

Dromen In weerspiegelingen van de gracht waarin twijfel wacht zij wel of niet zal komen tegenwerking gaat er door vergetelheid schoorvoetend water in het licht van een lantaarn een handbeweging welke ooit een beeld achterliet blijdschap naar verdriet van eindige tijd.…

De wolken en het water gaan voorbij; oorlogen en gerichten, vluchtige bloesems en oude sterrebeelden, zij worden alle spoorloos weggewist. en wat, mijn hart, rest er van u en mij?…

Dreigende wolken bevolken de lucht en als de wolken vurig gaan ontvolken dan slaak ik van opluchting een zucht bliksemschichten doen de wolken kolken gieten af de overlopende wolken-pan dan 'weer' wachten op het vuur van de zon of het weer slaat onverwachts wederom om!…

terwijl de zon nog straalt kruipen schaduwen langzaam uit hoeken verkort een lichte nevel het zicht op de horizon gaan staren en doelloosheid de dag vullen na nachten vergetelheid gebogen vingers plukken aan het kleed in bezig zijn dat gisteren en morgen niet meer weet nog is er licht de hand zwaait goedendag maar op herkenning…

in vergetelheid leunt de avond tegen de muur, zoals alleen het lege licht gewichtloos is steunend op langdraden, gevangen tussen binnengrenzen van verworpen eilanden in een zee van nacht, van almacht van blinde sterren als gaswolken zolang zij voor regen behoeden…

in het wegstervend licht werden vleugellamme woorden voorgoed tot stilstand gebracht en in vergetelheid begraven buiten wierp de warse wind de glazen om de stilte suisde toen heimwee ongezien naar binnen schoof bidt men tot een god aan het einde van het verlangen?…

Kom liefste, ontkleed je ogen voor mij Want ik zie in jou meer dan de vrouw alleen meer dan het licht dat ik vond in je dromen Kom, zoek mij Verdwaal in mijn dal van zoete vergetelheid Los je smart op in de oceaan van mijn zacht begrijpen en rust voorgoed in mijn hart onbekommerd…

Log stuwt de Lethe hare lome baren, als onbewuste dromen, naast het veld van louter licht en vreê, waar alles meldt: Hier komt ge in 't Rijk der eeuwge rust gevaren. De schimmen, die onlijdlijk ommewaren, schonk zij vergetelheid, en zalig welt de bron van 't ware leven, en nu smelt de ziel in kalmte, nooit op aarde ervaren.…

laat je raken door het duister in het licht red een leven van vergetelheid laat vergeefsheid glanzen laat poëzie door voetnoten schijnen spaar marginale woorden uit laat oorlogsscherven hardop spreken leer onverbloemd te dromen laat stilte de toonzetter zijn…