Alle inzendingen over lichte OR tred

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Men hoopt uit een vergeten ver verleden Een stukje van de sluier op te lichten Van wat de Marokkanen toen verrichtten Door als verzetsheld dapper op te treden Maar weet je, Amsterdammers, hoe je scoort? Geef leuk wat lesjes hier, in Feyenoord!…

ik volgde je als schaduw maar lichtte op in evenbeeld als jij maar even naar me keek dan mocht ik in jouw licht uit de coulissen treden op de voorgrond van het heden mezelf laten zien met jou het sprankelend duet der liefde te dansen uit vergetelheid naar onthullende waarheid van beeld en evenbeeld…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Met lichte tred Ik zet mijn voetstappen in de tijd op papier niet zittend achter mijn bureau maar in de schommelstoel denkend in de nacht en ik zie het dag worden met lichte tred Straks Wakker in de nacht gedachten voor het raam vier koppen thee vier sigaretten één wisky gekrijs van meeuwen het is morgen er beweegt geen…

Het is zo'n winter laan waarvan je zegt lichte dooi duwt de stuifsneeuw van de bomen die geruisloos valt op het karrenspoor daaronder getrokken door de zwarte paarden die met zachte tred, als in gebed, de winter voor het laatst bewaarden.…

koningsdag opschoondag opa en oma dag dag van de persvrijheid dag van de lach ufodag stotterdag secretaressedag waarom verdorie geen dag van de dag?…

Hand in hand, kameraden Hand in hand, tezamen één Het liefst te voet of met de step Zegt eerste man Aboutáleb De druk is groot Geen angst geen nood Niet allen tegelijk Voor Ahmed geldt dan maar één wet Verdeel en heers en splijt De stroom van mensenzee en Maas Erasmus vormt dan geen belet Aldus - en ik citeer Ahmed - Als…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

ik droom mijn weg naar binnen reis met lichte tred door het geheugen weef losjes kleine taferelen aan elkaar balanceer op gewichtloze woorden verbind me met het ritme van de aarde dans tussen kolkend hart en tere ziel…

Met lichte tred – loop ik door gesproken zinnen een nevel van zacht gesluierde woorden daalt - als een voile over mijn gedachten waar beelden vervagen voel ik een streling aangenaam - zijdezacht vleugels van liefde door de wind gedragen beroeren mijn hart…

ik heb je vaak uit zien treden door nuances in licht en kleur voelde hoe jij energieën met mij deelde uit een ander leven het was geen geven maar een intenser bestaan in harmonisch gaan het was jouw licht dat ons steeds nieuwe impulsen gaf in ontdekken van zicht jij kende werelden van heel dichtbij wist mijn zorgen voor…

een licht geklater over zilverglanzend water weer buigt het riet nederig diep mussen neuriën voort hoog aan de zwakke wind breekt de zon door nevelslierten heen alles licht op in verschillende kleuren tot in de teerste kern treed het binnenin je hart verwarmt daardoor al het aardse leven op gewenste momenten in het ritme van seizoenen…

Twintig treden, vijf voet loop ik af, het duister in van begraven geheimen aan de rand van de oase Twintig treden, vijf voet loop ik in de opgraving naast de ondiepe greppel die ooit vijver was Ontdekt vanuit de hemel vaag aangestipt in het zand door afwijkende meetwaarden van de ondergrond Het licht weer in waar een man op de wortels…

gesloten voor het licht. Laat mij de stilte voor je dragen je hart, de laatste trede tot de top diepe fluisteringen, verwaaiend in de nacht.…

ik wil slapen op de steppe op schrale grond in een hut desnoods in een bed pijn bezweren verdriet er uit slaan als vuur uit stenen met lijm en zand dromen helen voor een hemelvlucht naar de zon naakt en dwars met lichte tred door het duister lopen alles wil ik met jou…

Op de kruisweg van het leven Is zo licht een valse tred, Vrienden, in de grond gezet, Die er nooit wordt uitgewreven; Is zo licht een stap gedaan, Die ons nooit terug laat gaan.…

Ik snel van trede tot trede met eeuwige haast tot de top was bereikt. met een uitzicht dat sprak in verre verten dat wat leek op dat dat wat ik al had meegemaakt…

niet voor donker of het schelle licht, voor een optreden op een duister feest, voor langdurige stiltes, of het jengelend verkeer of in aanstormende dromen waarin ik bivakkeer, waarin het zicht en afloop niet gunstig lijkt, daarop is geen afgewogen verweer.…

Het wachten laat van zich genieten een nagalm van lange zomerse dagen zo licht aangekleed, dat men ze kan laten vallen, opnieuw tegemoet kan treden met een flair van alledaagse vanzelfsprekendheid, ik spot sproeten rond de zomer haren los in de wind, een warm beeld dat zijn weerslag vindt.…

adem maar de geur van het verleden verwelkom de personen die uit de schaduw van hun schilderijen treden voel de stenen loop het pad hun schreden hebben eeuwen eerder al die tijd gehad pas op het terras zie je de werkelijkheid in vergelijk is rembrandt 's licht een paar penseeltjes anders…

Voeten zoekend vaste bodem gelijke tred op effen pad voorwaarts naar ’t licht waar geen duister wordt gevonden.…

't zal 'n stille Kerst worden zo zonder jou Zonder je tred in de gang Zonder je stem aan tafel Ik ben bang dat we wat ongemakkelijk Je zorgende handen op 't damast zullen zoeken 'n stille Kerst zal 't zonder twijfel worden Niet slechts de weerman voorspelt wat lichte neerslag en meer decemberkou.…

Tevreden Te treden Bij ‘t licht op het pad En de lamp voor de voet.…

ze had zo haar eigen choreografie limieten in tijd een rekbare spanningsboog voor overmoedige werelddagen zij liep de kilometers waren haar beloning zij voelde zich koningin met de mooiste onderdanen showde haar elegante energiek dansende stijl in lichte tred alsof het haar altijd voor de wind ging vermoeidheid lag te rusten…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Treed zachtjes, wandelaar; neen, treed vrijmoedig aan. Gij hebt geen nood van hem te wekken, Want ook al hoorde hij u op zijn grafsteen gaan, Hij zou het tóch in twijfel trekken.…