Alle inzendingen over liedje van verlangen

er zijn van die dagen dat ik barst van de heimwee elk liedje elke zanger vertelt me dat ik hier niet thuis ben en de zon schijnt maar vanavond is het volle zo volle maan een liedje op de radio vertelt mij dat ik niet hier ben ik wil hier zijn maar ik ben teveel alleen…

Ik heb meer vooral veel zin in jou als zingeving om zin te geven iedere dag een lach vol goede zin op te staan zingend swingend vol zin!…

Binnenkort, wie weet van- daag streel ik jouw mooi lijf weer nu levend in mijn gedachten. Ook straks, ligt jouw naakt tegen dat van mij Slechts verheugd ben ik dat ik jou weer intens mag beminnen Wij weten beiden dat wij el- kaar zonder twijfel echt willen zowel nemend als zeker gevend aan jou...…

Vannacht samen zijnd als mooiste edelstenen elkaar toestralen…

Ik schreef een liedje voor het festival, Het ging van ‘oeh’ en ‘aah’ met grote sprongen, Ik heb het voor een jury voorgezongen, Maar daar zei men: dit liedje is er al.“ “Dat weet ik wel’, zei ik, ’dat spreekt vanzelf, Maar wacht nou toch gewoon een jaar of elf.”…

was hij maar hier, want niemand kent me beter ik ben betoverd door zijn mooie stem en de eenzaamheid besluipt me stil terwijl ik de seconden vermenigvuldig, zonder hem toen de dagen nog roze waren zong ik mijn liedje voor een publiek van gedachten en hoop liefde laat zich niet vangen door woorden net als het verlangen dat van mijn stem af droop…

Angst voor Jou en angst voor mij Angst voor dood en Angst voor pijn Mijn God help mij Hier te Zijn en mijn eigen weg te gaan…

(een elfje) elfje een woord te veel en ze wordt plotseling een twaalfje…

Soms zingt een liedje zomaar in mijn hart, een simpel wijsje zonder veel pretentie; het groet de mensen want het weet, de liefde is toch de essentie. Soms zingt een liedje zomaar in mijn hart, een heel eenvoudig ding, met kleine voetjes: ze lopen zonder denken voort en zenden jou ook vele groetjes.…

Mijn gedachten drijven, tussen droom en werkelijkheid. Als bladeren die vallen, dwarrelend in de wind. Nog met de warmte... van de zomertijd. Hun voedsel gevend, aan de grond waaruit... ze zijn ontsproten. Hopend op een nieuwe lentetijd. Antje.…

ik schilder en strijk strepen met een gezicht in mijn gedachten laat ik mij volledig meeslepen reikhalzend verlangen, eerder... smachten. ik schilder en droom strepen het gezicht krijgt stilaan een gelaat maar ik kan enkel in mijn dromen dwepen als ik lachen wil, terwijl ik even... met je praat!…

Kinderen krijgen steeds minder gevoel, één liedje, en cadeautjes; een heleboel! Sint wil dit niet langer zo, een liedje per cadeau! ....., m'n beste jongen, jij hebt volgens mij nog niet gezongen!…

Er is een liedje - wacht, ik leer het me - over een jongen die ze Hinkel noemen, omdat hij elke dag een steentje gooit, sprongen maakt en het op één been redt, nee: rooit. Dat liedje had ik graag een keer gezongen, maar het lukt me niet, het lukt me nooit. -------------------------------- uit: 'Verzamel de liefde', 2006.…

Ik verlang naar mijn gevleugelde droom. Weg te vliegen, op te lossen in de lucht Geen rijkdom of macht zou mij meer vrijheid kunnen schenken. Ik zou vliegen zo hoog als een vogel maar kon. Het verenkleed brengt mij naar de hemel. Waar ik vlieg in de oneindigheid en mij verbaas over het gebrek aan zwaartekracht.…

LIEDJE VAN WANHOOP EN ONGEMAK Dan heb ik dit dan heb ik dat ja ik heb altijd wel wat slaap ik slecht of doet de rug zeer een gaatje in de kies of gewoon geen energie zo gaat de dag heen en kom ik weer tot niets maar vandaag gaat alles lukken want ik ik negeer het allemaal de zon schijnt en ik ben heel normaal een liedje in de ochtendstond…

zich duizendvoudig wringt als een warme werkelijkheid door een winterdroom een perspectief, nog pril tekent een nieuwe lijn een gewezen liedje met een ongeoefend refrein…

Laat me opnieuw verlangen, maakt me weer jong en blij. Buiten geurt het overal, met prachtig tere tinten. Met bloemen zonder tal, die uit de aarde spruiten. Het lauwe windje speelt, de lucht is vol met fluiten. Ik kan alleen maar zwijgen bij al dit jubelend lentespel. Ik kijk en luister… en voel verwondering opwellen.…

Kom, laat ons saam de weg op gaan. Ik weet een bergbeek en een brug, Daar vindt het hart zich weer terug. Men kan er uren blijven staan, Want niemand zal ons vragen doen. Daar op de donkere terrassen Groeit jonge rijst in zilveren plassen, De wereld is er jong, en groen. De bergen zijn er donker blauw, Zo hooggestapeld in hun bouw.…

Jubelend vol verlangen. Iets mooiers is er niet. Nog even en de lucht is vol met geuren, en kleurt zich met een tere bloesempracht. Hoe heerlijk is die lentetijd, Mooier en beter… Dan je had gedacht.…

Is mens-zijn dan een oeverloos verlangen, een zoeken zonder echt te vinden ooit? Ik weet het niet, maar wil toch blijven vragen.…

Ik nader tot de kelders van jouw vloeibaar reservoir, gedachten worden smerig als een ranzig abatoir. Het deint Mia, het schrijnt Mia, mijn paden worden nat ik wil je graag beklimmen maar je flanken zijn te glad. Jij speelt met mij een hinkelspel en duwt me uit balans. Zo val ik uit de gratie en ontglipt me weer de kans. Nochtans jouw ogen lonken…

“als het regent in mijn ziel dan voel ik me zo eenzaam. als het pijn doet diep in mijn hart dan wil ik dat je hier bent.” slaapdronken word ik wakker in de zetel, strompel dan voorzichtig naar de slaapplaats, waar ik dan iedere keer geconfronteerd word met een koude kamer en een kil leeg bed. gedachtes aan jou die komen spontaan telkenmale…

Ik hief verlangende blikken omhoog Naar de glans van de zilveren maan. Ik hief het smekende aangezicht Naar de stille rust van het manelicht. O! dat ik de vrede grijpen kon Van die rustig stralende maan. Ik hoorde des avonds de nachtegaal slaan.…

Dat dit tussen ons kan zijn, Deze liefde (druppel wijn In een glas klaar water glijdend, Zich oplossende verbreidend), Deze suizelend gedempte Fluistrend ademende stem te Horen in gedachte en bloed, Dat is goed.…

Elk vogeltje betovert mij Tot danser op zijn lied, Het machtig woud belovert mij, Terwijl ik wortel schiet. Op iedere windvlaag zweef ik mee, Een pluizig zaadje, een veer, Ik reis met wolken over zee En ruis in regen neer, Vermeng met golven mijn geluk, Weet niet waarheen ik vaar; En steeds als ik een roos mij pluk Geurt mijne ziel uit…

jij was zo mooi jij was zo warm ik was verliefd jij lachte maar een zomer lang hield ik van jou ik hield je vast jij liet me maar nu is het herfst 't is koud op straat 't is net zo koud als in mijn hart eens was het mooi eens was het warm ik zong een liedje voor mijn lief…

Hoe ik kan laten zien dat ik mij herinnerd heb hoe jij bent, kijk maar hoe ik je kan nadoen. Niemand die mij ziet denkt dat ik jou ben maar zo denk ik aan jou en verder aan niets. ------------------------- uit: 'Liedjes', 2006.…

Niemand die ons liedje na zal kunnen spelen. Dit is ons liedje, dit is wat wij samen delen.…

Als ik bij je was zei ik tegen je: doe mijn kleren uit, maak mijn sieraden los, leg ze voorzichtig neer. Om je te helpen til ik een voet op houd ik een arm omhoog kleed ik mij langzaam uit, neem mij mijn schaduw af. Als ik bij je was zei ik dat tegen je, terwijl mijn schaduw zich dan links, dan rechts van mij verstopt ----------…

M’n meisje heeft me bedrogen gemaakt, Falderideine, Pieterse, is er een zaak die zó vermaakt, Falderideine, falderidom. Mijn harte teer, mijn harte zeer, verhoopt geen wederkeer, Falderideine, Maar, ach, m’n vrienden troosten: meisjes zijn er meer, Falderideine, falderidom. Zo ben ik weer in ’t leven gans alleen, Falderideine, Zo spoedt…