Alle inzendingen over liefde OR herinneringen OR verdriet

nu wil ze naar een plek zonder angst, verdriet en pijn niets weten van hen samen geen herinneringen meer aan toen, gelukkig en verliefd… waar liefde bedrog is geworden daar wil ze niet meer zijn…

het herinnert me aan jou de mooie herinneringen komen de liefde gaat stromen en zo is de cirkel weer rond…

Telkens overnieuw beginnen, achterlaten wat je lief was, de herinnering blijft, de pijn het gevoel de angst ook. Denken iets te hebben, iets moois, breekbaars, maar ach..., deuren sluiten, er gaan nieuwe open, maar het gevoel blijft. Pijn bij de herinnering, verdriet bij het gevoel en angst dat het je weer overkomt! maar...…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Liefde voorbij het leven Verdriet is pijnlijk Stilaan voortbewegen Met de herinneringen Liefde voorbij het leven Is er iets na de dood Wie kan mij garantie geven Steeds vragend waarom Liefde voorbij het leven Is dit reëel Wat kan het mij geven Een mysterie voor mij Liefde voorbij het leven Kan je me horen Ik wil jou zoveel geven Omdat…

wereld vol haat, vol pijn, vol verdriet, zeeën vol tranen die de mensheid vergiet, hoofd vol herinneringen, ziel vol zorgen, geef me je hand, ik leid je naar morgen, naar een wereld vol vreugde, vol liefde, vol geluk, zeeën vol champagne, proostend aan een stuk, tot de bubbels je doen stijgen en je wazig ziet, het geluk was maar voor even.…

De liefde die wij hadden was heel mooi. De mooie momenten en herinneringen koester ik voor de rest van mijn leven. Lieverd, mijn geweldige lieve Valentijn, rust zacht. Liefs, Je vrouw…

Zeer doet het verdriet als ik herinnering zie door jouw natuurkracht.…

voorbij de redelijkheid voel ik slechts jouw verdriet. het huilen van jouw haat dat nooit in liefde praat. Ik zie de stralen van regen de kou van jouw herinnering, het liefdeloze dat jou vormde tot gekwetst mishandeld wezen dat daar slechts nog schemert in de ijskou van het bevroren gevoel achter tranenblauwe ogen.…

je hebt nooit geweten hoe lang ik het nog voelde, de liefde in mijn hart, voor jou, voor ons.... voor altijd zal in onze harten onze liefde voort leven, leven van herinneringen, voor altijd.... zonder spijt, zonder verdriet, maar samen onze liefde delen, dat kan niet.............…

is en geen pijn Waar je voor altijd zal zijn Je papa en mama treuren om jou Je zult ze nooit kunnen omarmen Maar laat hun liefde de herinnering aan jou verwarmen Dag lief kleintje…

het liefste koester ik de liefde niet de herinnering eraan en evenmin het sluimerend gemis als was er zon achter de wolken niet het verdriet dat onverwachts mijn hart bezeert, nee dat niet meer ik baad mij in de lach van hem die zich ook warmen laat door mij drinkt van mijn lippen als zijn wijn paart aan mijn geur zijn adem laat vertroetelen…

zacht zijn gedachten strelend fluweel langs pijn van je dagen verloren hoeveel zout in je tranen het stille verdriet geef jij als vertrouwen in handen verbergen willen we niet herinnering van gisteren is pijn van vandaag liefde is morgen we kussen de toekomst geluk met een glimlach nietwaar…

achter het gebroken hart waarin niets meer bestaat daar waar de liefde nog steeds een plek heeft achter het gebroken hart waarin de namen staan die niets meer konden zijn dan een martelaar achter het gebroken hart het plekje waar ik mijn herinneringen bewaar…

laat me nog dromen van dat wat zou geweest zijn als een maan in stralend geel gekleed de hemel kust aan gindse zee, sneeuw als heel grote vlokken valt en zo het branden van mijn ogen koelt als elke grasspriet ’s morgens vroeg de dauwdruppel stil voelt laat me dan snel de sterren tellen voor dat jouw voetstap echt verstomt en ‘t dagelijks…

Het kan haast niet dat ik die nooit van tederheden blijk kon geven met zoveel liefde van je heb gehouden. Zo diep, dat ik nog steeds je glimlach ken, en steeds nog weet hoe goud je haren blonken in het licht van zomergeuren, waardoor je kwam gelopen. In mijn herinnering ervaar ik vaak de tederheid van al dat zachte diep in mij.…

je was Maar wat gebeurt, als ik dat alles ga vergeten zou ik het me nog kunnen herinneren of is alles kwijt dan zal ik heel verdrietig zijn want herinneringen ophalen is altijd fijn met mensen waar ik heel veel van hou en niet meer herken, zij zijn in de rouw…

het zijn de tandjes die voorzichtig proeven in de groeven van het oud vinyl hun impulsen geven aan het mengpaneel dat tonen switcht waarmee de versterker blitst met doorleefde muziek waar het nostalgisch verdriet in krassen en haperingen als liefde en pijn nog voelbaar zijn ben zuinig geweest op hun hoezen boordevol herinnering…

bij elke aanraking groeft hij echo's in zijn hoofd gigabytes aan data voor de dag dat zij soms aarzelt hij, dan trilt zijn bovenwimper licht in twijfel over het moment hier maar vast te houden om dan toch hij leeft hun liefde gisteren het aandenken aan een morgen die misschien wel nooit…

geschreven het mannelijk zijn werd nu actief de buitenwereld riep, de liefde kwam en gaf verwijdering, gedeelde liefde werd gedeelde smart en meer nu is liefde meer verdriet het niet meer zien en horen geeft het idee van verloren maar als je alles goed bekijkt geldt dit niet voor de eeuwigheid is het de liefde, die het leven leidt de…

Voor helemaal niks leef ik dan nog beleef ik dan toch dat Al wat nietig scheen, ik, als compassie in jouw hart en geest achter liet zonder enig verdriet.…

met het groene palmblad bedek ik je witte bed zuchtend blaast de machine lucht in je longen ik tooi je met veren van de krachtige arend het infuus dient tikkend zout en glucose toe ik omring je met hemelse geurige kruiden helend verbinden we de treden van de trap…

de natuur heeft altijd haar wetten : iedereen sterft op een dag . dat kan je niet uit je geheugen zetten maar wat wel altijd zal blijven: mijn glimlach en mijn optimistisch gedrag !…

’s Avonds wachtte ik hem op voor het huis in de verte zag ik hem komen blij kwam hij dan thuis heeft mij bij de hand genomen In de stilte wil ik hem ontmoeten even komt hij dan weer thuis met blijdschap zal ik hem begroeten mijn vader, fundament van het huis…

messen steken in mijn lichaam als ik jouw tranen zie stromen in mijn eenzame herinneringen smekend in oneindig verdriet opdat je terug zult komen ik leef opeens in een andere wereld nu herken ik de onbetaalbare waarde van jouw onbereikbare hart waarmee je mij vijf en een half jaar seconde na seconde de liefde verklaarde stond je maar weer…

Liefde is het mooiste dat je kunt geven, laat elkaars hand nooit los. Samen deel je vreugde, voel je verdriet en pijn. Samen blijf je verbonden ver voorbij de lijn.…

Je had iets gemist, tot je verdriet, Je ging het nog eens overdoen. Herinnering ligt in het verschiet. Desondanks is het heden niet De toekomst van toen.…

van nooit meer en nooit weer van geweest en verloren herinnering van pijn en verdriet ’ t overkomt ons allen ook al wil je het niet…