Alle inzendingen over liefde OR missen OR ander

je hoeft me niet te melden als vermist na mijn vlucht vandaag of morgen kom ik getooid in vreemde kleren terug met brede glimlach zo mag je me strelen alsof ik een ander ben laat dan je handen rusten op de hoogst bonte kleuren zodat ik weet: je bent een goed mens van missen en liefde spreken we later als mijn ogen en mijn lippen zonder…

De steen is gelegd Het water volgt een ander spoor Ik hunker naar je liefde Maar weet het is voorbij Wennen zal het nimmer Het missen van je geur Je hoofd op mijn schouder Gevangen in jouw blik Voort schrijdt de tijd Nietsontziend en monotoon Bladerend door mijn gedachten De liefde langs mijn geestesoog In mijn hart zit je Dwaal je…

jota, om de titel, om het verdriet dat er niet is, om de liefde die we niet missen, om de herhaling die we verspelen, toch, bevat de neiging, toch, bevat de aarzeling, toch bevat het afscheid, stil, nu, wees nu stil, voor het eerst, stil, nu.…

We treffen elkaar in de coulissen van ons beider leven het is gecompliceerd maar ik kan het genoegen van onze tête-à-têtes niet missen. Deze liefde geeft me energie houdt m'n huwelijk in stand heb die spanning nodig anders was 't al gestrand!…

Als je liefde ambieert in het dagelijkse leven, kan je iets moois aan je medemens mee geven. Liefde gun je toch ieder mens ! Vele mensen zouden graag wat meer liefde zien, want ze missen het teveel. Geef elkaar meer aandacht, want liefde geeft zoveel meerwaarde aan het dagelijkse leven.…

Vaak, hoe de ander overkomt is niet altijd wat hij of zij bedoelt dan blijft het gissen en woorden en uitleg missen maar de intuïtie maakt dat je het magisch voelt wat onderdrukt wordt terwijl eerlijkheid blijft schijnen zal ook niet verdwijnen.…

Leven is toch altijd weer een kunst Lijden is af en toe een punt Liefde is meestal een gunst Beleef alles zo intens als je kunt Ik weet dat ik er niks van wil missen!…

ik deel een glimlach met de nacht wetend dat wij straks weer samen zijn ik geniet nog elke dag voor wat er is en nog moet komen geen tranen zal ik laten omdat je even niet bij me bent missen doe ik je wel maar het delen gaat om leven een leven waarin wij liefde delen met dagen van alleen zijn tot dagen van intieme geborgenheid dat maakt…

ik niets anders kan doen Om me voor te bereiden op het gemis De pijn van het uitblijven Van een verandering in je gezicht Is de pijn die ik wil beschrijven (maar niet kan) omdat het me na aan het hart ligt…

vanaf de zon opkomt tot zij weer ondergaat wil ik jou laten weten dat voor jou mijn lief de liefde eeuwig is ik kan niet missen niet loslaten en gaan omdat in jou ik vind wat passie betekent waar de liefde leeft in jouw moederschoot groeide daarop geënt het doorgegeven leven dat in nieuw verbond zich voortgezet weet geen ander…

mijn ziel weegt goede morgen met welterusten door elkaar gevoel en onrust baren zorgen wij en de anderen hoe naar verenigen zich woelend daar op weg naar een moede morgen…

Die mierse zondag nam ik, je trapte me onbesuisd en ongesuikerd m'n comfortzone uit, de trein naar het Poolse oerbos. Onderweg Dostojevski’s badnotities lezend, telde ik zielen en dorpsoudsten, dutte ik kadansgewijs in en droomde van wolven in Bialowieza. In Bielsk Podlaslki, mijn ziel leeglopend In een plasje bier op het stationsbuffet…

Een gedicht dat is getiteld 'een vrouw': zal wel weer iets over liefde wezen. Maar nee, wat ik u nu juist zeggen wou, u kunt het misschien ook anders lezen.…

's Morgens de grote oude bomen waar wij tussen stonden. 's Middags een Eau de Toilette die ik herken. 's Avonds draait de Radio 'zijn' nummer. 's Nachts voel ik zijn handen op mijn lichaam…………

Missen is een woord Dat je niet graag hoort Het verdriet dat je iemand kwijt bent doet pijn Dat is niet fijn De pijn van het missen wat je dierbaar is Dat ben je kwijt, niet voor even maar voor altijd Je hebt het gevoel dat je door de grond zakt Steeds verder ga je van je pijn af Je hebt het gevoel dat je alleen op de wereld staat Maar…

Verloren staar je in het niets Je ogen wenen stille tranen Een kilte trekt rillend voorbij Als versteend in grillig wanen De verdoving vult je lichaam Je sluit de wereld even dicht Het duister neemt haar mee Naar het zachte stervenslicht Verloren staar je naar haar Je allerliefste is niet meer Zij, je vriendin, je maatje Die leegte doet…

missen is vorm geven aan verloren kwaliteit in het duister tast men oude beelden af waaraan men lijdt waar het leven vaak eerder het onbewuste steelde schep ik nu alsnog, in de groeiende tijd, de echte waarde die immer gedijt…

Hij heeft het me duidelijk gemaakt, nu ben ik hem echt kwijt geraakt. God, wat mis ik hem, ik voel mijn hart zakken met vaart zonder rem. Ik mis zijn bruine ogen, die altijd zoveel tegen me logen. Ook al is hij nooit eerlijk geweest, hou ik toch van hem het meest...…

Al is onze relatie nu alweer een jaar voorbij, Jij opnieuw gebonden,ik als een vogeltje zo vrij. Toch blijft het speciale gevoel tussen ons bestaan. We kunnen elkaar gewoon niet helemaal laten gaan. Elke week zoek jij mij wel een avond op. We genieten dan van elkaar op en top. Waarom gebeurt dit toch telkens keer op keer. Het verlangen…

ik weet niet wat ik met dat missen moet dat eindeloos herhaalt het enig woord dat ik herken steeds weer opnieuw vertaald ik weet niet wat ik met verlangen moet het is er al de tijd een veilige gevangenis daar raak je niemand kwijt ik weet niet wat ik met die heimwee moet het houdt me kleurloos klein ik ben wel in de buurt geweest maar…

Missen doe ik je de hele dag. Missen tot ik bijna ween. Missen vanaf de dag dat ik je zag. Missen en aan je denken, met zijn tweeën en toch alleen.…

hij zoekt haar nog steeds in patronen op de muur in wolken en stenen en als hij haar vindt is het vaak van korte duur zijn wanen en wenen hij roept haar steeds weer in momenten van verdriet van wanhoop en wachten en als hij haar hoort klinkt het als ruisen van riet natuur en gedachten…

In wijsheid steeds het verlangen ontkend van zoveel schoonheid en ontembare passie twee werelden en niet één om in te leven zweef ik dolend rond als geest een bedachte goocheltruc om te verdwijnen of doormidden te zagen twee delen om te verdelen dit lichaam klopt van binnen op de maten van het leven maar de blik is vertroebeld…

Vertel dan eens heel even kleine Poppemie, maar stilletjes zodat niemand anders het kan horen, dwalen jouw gedachten ook eens over zee, zweef jij ook soms over golven terug naar hier? Als ik m’n hand hier uitstrek richting jou, lijk je van ver opeens toch heel dichtbij.…

opoe, hoe komt u aan die een anjer op sterk water? ik heb hem opgevangen van een prins hij had een bril op met een Duits accent zei ze even later…

vergeef me dat ik loop te lijden maar ik voel nog steeds de pijn afgescheurd van ons leven weggerukt uit mijn zijn leegte het missen achtergelaten het niet weten waar ze zijn in het toen of in het heden als in vertraagde beelden gaat het leven voort wordt ik ooit nog eens de vader of is dat gevoel voorgoed vermoord…

Ondanks mijn groot verdriet probeer ik mij een weg te banen Hoe moet ik verder zonder jou alle glans begint te tanen God weet alleen waarom ik je zo snel moest laten gaan De herinneringen zijn al wat ik heb een warme deken in mijn bestaan Maar toch doet het zo’n pijn dit enorm gemis Om diegene los te laten die er niet meer is…

ik mis u elke dag elke dag denk ik aan u elke dag hoor ik u maar papa, weet dat ik u mis papa geloof me, ooit op een dag ga ik met u mee en zal nooit meer terugkeren nooit meer terugkeren naar aarde nooit meer terugkeren omdat ik het mis nee nooit meer, ik wil bij u zijn omdat ik u mis het doet pijn als u er niet bent laat me niet alleen…

Ze zeggen dat het slijt en gun het jezelf de tijd het is al lang geleden mam ik mis je tot op heden in de jaren dat je er niet meer was kwamen je adviezen goed van pas je zou trots op ons zijn geweest en ik denk op je kleinkinderen het meest wij zijn nu ook al wat jaartjes ouder ik weet je kijkt mee over mijn schouder maar toch zou ik nog…

Vergeef me dat ik loop te lijden maar ik voel nog steeds de pijn afgescheurd van ons leven weggerukt uit mijn zijn leegte het missen achtergelaten het niet weten waar ze zijn in het toen of in het heden als in vertraagde beelden gaat het leven voort wordt ik ooit nog eens de vader of is dat gevoel voorgoed vermoord…