Alle inzendingen over liefde OR onstuimig

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

ik wil niet winnen ik wil zijn liefde…

dit oudste eiland zo onstuimig als zijn zee heet als zijn vulkaan…

aanrollende golf onstuimig als een puppy verfrissend en zout…

Bubbeltjes en kriebeltjes Dwalen door mijn geest Stil ontwaakt de liefde Terug van weggeweest Dromen komen tot leven Glanzen midden in de nacht Maken woorden overbodig Zolang jij maar naar me lacht Met jou word ik onstuimig Ben ik niet meer te blussen Met een knipoog naar morgen Strooi ik confetti op Mn kussen…

Het groeit en bloeit en bemoeit zich niet met geld het schijnt en verdwijnt het belijnt mijn gevoel Onstuimig als een eerste liefde stroomt het voorjaar over de aarde streelt de bomen in knop zo lieflijk dat ze open moeten zonder enig verweer tegen deze stralende kracht het streelt mijn hart onroert en omhult mij zo zacht…

Letters dwalen over lakenvelden waar mijn gemis als liefde is en haar afwezigheid als de zee omdat het waaien soms oneindig lijkt en komt ze terug, dan zijn we samen in bed met de meest innige liefde liederlijk in de eenvoudige vorm van lusten zo onstuimig als kusten waar ik mijn letters laat verdwalen totdat zij verdwijnt in de annalen…

Er waren rozen rode, uitdagende, onstuimige rozen van een zomer En jij in die kamer zo stil, zo wit, zo jong Er was een vogel die ergens postuum voor je zong... En hoe ik ze toen haatte Toen en ook veel later De rozen en de zomers uitdagend, onstuimig en rood Zij kwamen terug Alleen jij bleef dood.…

Druppels glinsteren als ijskristal schaduwen van zwarte waaiers metgezel op reis een bevroren rivier die wacht op zon voorbij naakte bomen met witte uitgestrekte armen in de wind met slechts de liefde in kleuren - klanken in een onstuimige zee droom ik jou zoete kussen sap van mango's en papaja's…

wat is de kleur van jouw dag, vroeg jij ik keek en zag oranje rood warm als onstuimig verlangen zich badend in een zonnig vleugje geel hongerig naar lijf en liefde wat is de kleur van mijn dag vraag ik vandaag aan mij terwijl in late schemering een leisteengrijs vermoeden opdoemt langs de vloedlijn van voorbij…

Onstuimig ongeduld Plette het onderliggend gras, Sprieten bogen voor zoveel Passie deemoedig het hoofd - Nu het vuur gedoofd is En jij verdwenen bent, In zijn rook bent opgegaan, Groeit nieuw gras op de plaats Waar onze hartstocht tot bloei kwam, Liefde die haar eigen plaats niet meer kent…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

ik geef je een één en een twee en daartussen spelen jaren in onstuimige velden van jeugd jij schudt de cijfers door elkaar, laat dagen bewegen op een racebaan van de zon kijk maar, mama zeg je en in mijn liefde, nog groter dan ik ooit had kunnen voorspellen knikker jij planeten en éénentwintig naar vandaag…

De zomer van 2015 heeft puberale trekjes, zij weet ons te treffen met haar sereenheid maar ook met haar onstuimigheid.…

een avond in het licht van sterren wijde hemel, zon op ongerepte wad kokkelgeuren, vogels in liefdesvlucht onstuimige wolken in spiritvonkende ontmoeting de wind speelt met onze haren jouw ogen koesterende zonnen warme kleurenpracht omkleedt onze liefde wij in het diepste samen met de natuur in de voetstappen van deze zomer…

in begin het horten en stoten ontstond totaal geen mededogen had ik van achteren maar ogen achterover teruggefloten kletterend op gevoelige stuit alsmaar ruggelings pijnlijk duiken Michael een poepie laten ruiken daarna is het echt over en uit de laatste keer was me een zeperd het leek wel een salto mortale zoiets krijg je als Jackson…

downers up down at the end of lonely street maar, om heel eerlijk te zijn moet ik onhoudbaar janken wanneer Elvis gospels zingt deze man geloofde echt geloofde oprecht in de liefde van zijn god en ik, ik nu ook ================…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Kan plotseling zomaar veranderen binnen een handomdraai: een zucht van de ene op de andere dag zo onstuimig als de natuur.…

in ‘t jonge gras liggen zachte regendruppels borsten koelen de warmte want jij beweegt liefde dromend de droefheid afgepeld onstuimig gewemel niet verheffend buigend, tere halmen rollend zand onder lijven jouw zwijgen niet breken mijn hand jou wekkend genot, een zweem avondwind over ’t stille water druiven, herfstgerijpte jouw laaiend…

Ik zie de golven, woest en onstuimig, net zo onstuimig , als mijn gevoel voor jou Ik zie een meeuw, gedragen door de wind, net zoals ik jou, altijd met me mee zal dragen Op mijn lippen, proef ik, het zout van de zee, of zullen het, mijn tranen zijn...…

Jij gaf mij onstuimig jouw liefde en liet mij rusteloos achter tussen het schuim van de zee.…

Jij gaf mij onstuimig jouw liefde en liet mij rusteloos achter tussen het schuim van de zee.…

Laat nu de duinen maar eens spreken van die zomer van onze onstuimige liefde Laat nu het zand maar verhalen van ons heerlijke samen, van ons hand in hand Van jouw gulle lach, onze vingers ineen, van ons liefdesgekletter, iedere zomerdag Vertel maar gerust van die altijd maar zonnige stranden, van je heerlijk ontblote tanden…

Jij bent soms mijn oceaan van een goddelijke schoonheid dan wil ik mij laten gaan mijzelf verliezen in de tijd Jij bent soms mijn oceaan onstuimig en onvoorspelbaar dan kan echt niemand jou aan golven vol onheil en gevaar Jij bent soms mijn oceaan die mij met liefde wil omringen dan probeer ik boven jou te staan om jou eindelijk te bedwingen…

paaiende karpers spelen aan de waterkant een waar spektakel onstuimig spetteren zij hun kuit en hom in het rond…

in het grenzenstellend grijze worden gehechtheden losgelaten dwalen ze zwaar zuchtend in onstuimige draaikolken naar omwentelend leven…

mijn klanken zijn er nog niet mijn lied niet afgeschreven leeft in een ver dromenland het wil tot passionele tango voeren roeren diepe levenssnaren ontketenen dat stil verdriet in maten die onstuimig pijn bevrijden van verloren liefde dans dicht dimensies die verglijden haal aan banden hand op hand met rozen waar tanden kleurloos verbeten…