Alle inzendingen over liefde OR ontrouw OR ontgoocheling

Vertel mij dan later jouw verhalen, de teleurstellingen, vertel over de ontgoocheling. Praat over de pijn, het stille verdriet. Ja, mijn lief, droom je dromen maar word wakker, leef en beleef, leef het leven ben jezelf, besta voor mij.…

Ik droom mijn liefde blijer, dat ze niet schreie meer bij elke ontgoocheling en dat ik vreugd –en vriend- verlaten toch voor de mensen van liefde zing. Ik droom mijn liefde sterker, dat ze niet zoeke meer mijn eigen lieve gril: ik droeg ze naar de heimweeharten van dolers die niemand beminnen wil.…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

De ideale vrouw die ik zoek, heb ik niet kunnen vinden. De ideale man die ik ben, evenmin. Vreemdelingen vond ik, die ik helemaal niet ken. De liefste vrouw, die ik een beetje ken, is de liefste moeder, voor onze kinderen. Mijn eigen moeder, hield echt van me, onvoorwaardelijk, zoals ik ben. Ideale mannen zijn trouw, zoals honden…

Was gevangen in jouw liefde, het waren mooie dagen. Nu rest mij de ontgoocheling, een onvervulde verbazing waar niets meer is van dat wat was. Blijvend zijn de vele vragen, ik vind de antwoorden niet. Ben van binnen dor, verkilde illusies. Soms in haat, maar zelfs daartoe ben ik niet in staat, gevangen in jouw liefde.…

niets is zo donker als de doorwaakte nacht waarin kolkende gedachten beuken tegen de starre onverbiddelijkheid van de ontgoocheling niets is zo stil als de vraag zonder repliek niets is zo diep als de valkuil van beschaamd vertrouwen maar als aan de einder het licht ontwaakt verbleekt de wanhoop van de nacht een nieuwe dag een…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Ik schoof popelend aan Een wachtrij tot op de markt en verder Want op deze beurs Beloven ze de eeuwige glimlach Kant en klaar als geschenk verpakt Een gekruld lint Een motief van vergulde stippen Je hebt alleen wat grof geld nodig Knisperend in de handpalm Of een kredietkaart die soepel Langs het rode oog glijdt Ik had mijn rekening geplunderd…

Door media belagend danste zij jong over het scherm Blondgelokte borsten vragend heupen wellustig vooruit verwrongen wulps beeld tastbaar bezongen Drang niet stillend werd sterk dwingende lust thuis op het werk zijn passie rijkelijk betastend Obsessie speelde met geweten het beeld niet uit te zweten Dromen teisteren ongekend gedreven…

Maar, bang en blij tot u gekomen zoals een kind naar 't eerste feest, lijkt liefde's liefste mij ontnomen: Gij maakt een eind aan al mijn dromen... ik ben nog nooit zó arm geweest.…

Wanneer het in een gedicht over de muze ging, dacht ik in dat smachten, dat dit de enige liefde was. Maar tussen de zinnen door, staarden mij de muzen aan, brachten mij ontgoocheling. Te twisten als zwermen bijen, vol ijver met de taal hun raten te vullen, om tot een lyrische hymne te breien.…

omdat hij er geen doekjes om wond deed zij op zijn verzoek alles uit de doeken: haar hoofd, haar hals, haar schouders en haar lendenen. het open doekje dat haar ten deel viel bij het vallen van het laatste doek, bleek, bij nadere beschouwing, niets meer te zijn dan een doekje voor het bloeden.…

meer Van begeerte scheen zij te branden derhalve legde hij het meisje neer Op de koude, donkere ondergrond deed hij wat al zijn bedoeling was Wijl hij haar de armen samenbond bemerkte zij..zijn ware natuur pas Verliefd was zij op slag niet meer ze had de buik ervan letterlijk vol Terwijl hij genoot, weende zij zeer ze betaalde voor haar liefde…

Haar karakter...ontgoochelend.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

beter heb je een man van de wereld niet lief maak er alleen pret mee fluistert de wind want weet je dan voelt zijn ontrouw niet zo hard ze droogt haar tranen haalt mistroostig haar schouders op ze had zoveel meer verwacht van de liefde maar wat moet je met liefde als die alleen maar van een kant komt pret maken echoot de wind…

die brandt op je lippen Waar vurige vonken van passie ontstaan Die pas doven als zijn auto de oprit verlaat En de echtgenoot thuiskomt, 4 uur te laat Het is de storm die raast in je hoofd Wanneer je je losrukt van elk gezond verstand En pas weer stevig op de grond staat Als de echtgenoot thuiskomt, 4 uur te laat Het is de rotte vrucht van de liefde…

Hij glimlachte en trok een wenkbrouw op keek haar aan hoe heet ze.. vroeg ze Nu was het haar beurt om te lachen ze voelde iets van woede en zweeg een hele tijd Oh god mompelde hij ik begrijp het niet als je me vraagt of ik in dromen geloof...…

Wat ik eens beloofde was trouw in harten voor elkaar als eeuwig en wij pasten ringen voor duizend ogen door het glas gaf ik al mijn moed aan jou mijn toekomstige vrouw jaren spoedden zich voorbij de eeuwige belofte leek verloren door ontrouw en waar jouw hart gebroken restte mij nog slechts de eer alle liefde van wat eens ons toebehoorde…

Oogwatervallen, tranenstromen….. Hartzeer, gillend gevoel van onwelzijn het is het verstandigst zeiden we, het moet nu stoppen met onze heerlijke droom want…vermijden van andermans leed maar we passen ineen, als liefdespuzzels waarom… waarom toch…. ik wil niet verstandig zijn, het doet zo’n pijn kom terug.. ik smeek je, kom terug naar me…

ontrouw na de nacht met mij vind ik haar ’s morgens terug in morpheus armen…

Ik ga door met mijn leven, Dat zal niet makkelijk zijn, Ik stop met jou mijn liefde te geven, Ook al doet me dat pijn.…

Ik ga door met mijn leven, Dat zal niet makkelijk zijn, Ik stop met jou mijn liefde te geven, Ook al doet me dat pijn.…

Halo lechol shirayich Ani kinor Oh, er zijn er veel die jou bezingen Ik ben maar één van hen Toch wil ook ik mijn liefde tonen Aan jou met hart en stem Als ik je naam hoor ga ik stralen Oh, mooiste woonstad ooit Ik mag mijn rechterhand vergeten Maar jou vergeet ik nooit Jeruzalem oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…