Alle inzendingen over liefde OR verboden

Ik mis je het bed is zo leeg was je maar hier zodat ik je kon strelen Ik mis je de warmte, je adem je lichaam tegen dat van mij gedrukt Ik mis je en mijn tranen laten me beseffen hoeveel ik naar je verlang…

deuren die niet altijd even goed meer sluiten slijtage sluipt stiekem in mijn lijf als eelt onder mijn voeten haren in de goot en schimmel op mijn brood Zij strijkt die plooien niet meer weg ze zal het moeten rooien met de rimpels die ik heb Een beetje reliëf is niet slecht, Een beetje gek, weet je wat ik bedek ze met de mantel der liefde…

Als alles anders was Dan was je nu met mij niet met haar Ach zo lang geleden schreef jij al jouw naam met gouden letters in mijn hart Maar onze liefde werd door ouders en door de kerk verboden Wreed uiteen gerukt Ons kleine meisje kreeg ik alleen, werd als bastaardje bestempeld en ik als hoer Jij dacht, dat er een abortus was…

Jij wilde mij meevoeren naar een sprookjeswereld en ik kon je wel geloven, want toen onze lippen spraken in een verboden taal, waarvan alleen wij de woorden kennen, was ik er.…

verboden En zie zijn opgerichte kin De greep van God Is irratio’s zegen Het gevoel is echt Dat zien haar ogen Zie haar zien En laat haar eeuwig kijken.…

dat ongerechtigheden weg zou branden maar ons verlangen was zo puur begrepen dat loutering ooit tot transparantie zou leiden genoten daarom intens van ieder gestolen uur de hitte van de hel was geen bevrijding mede door kastijding maar eiste meer dan wij konden geven wij zijn niet gebroken maar hebben met eigen ogen eeuwige liefde…

Pak mijn hand en leid me Neem me mee, bevrijd me Vrij om te dromen van een morgen Die misschien nooit komt Laat me alsjeblieft geloven In alles wat we elkaar beloven Laat me zweven op de woorden Voor het leven ze verstomt Voor de nacht ons weer verlaat De waarheid opnieuw voor ons staat Teruggezet op vaste grond Als de dag weer is ontwaakt…

op toneel en wachtte op je blik jij was er wel maar mensen veel te veel toch sprong de vonk weer over in magie jij gaf mij sterren aan zag de hemel in je ogen ik liet mezelf volledig in jouw warme aandacht gaan ben geland op het gevallen doek in toegift heb ik jou mijn hart en ziel gegeven rood een bladzijde geschreven in ons verboden…

in onzer jongere jaren toen wij de woorden niet konden vinden het lef niet hadden de kast ’t veiligst leek toen angst zich meester maakte hulpverleners wegkeken toen we werden buitengesloten uitgelachen met de nek aangekeken omdat wij kleur bekenden waar was jij toen…

Er zweven onverzadigbare engelen door het park, ze dragen vleugels van angst en een kroon die pijn doet Hun hart is gewond, eenzaam Het weet niet meer in wie het woont De bomen kunnen hen niet helpen Zakkenrollers loeren in de struiken van de verborgen liefde De wethouder stuurt politie met boeien de nacht in De mensen sluiten hun huizen…

Met mijn hart Kijk ik naar jou Door de vensters van je ogen Kijk ik naar binnen Bij jou En jij bij mij. Ik zie verlangen naar Je hebt me lief, je houdt van mij. Maar ook een blik die zoekt Onrustig zoekt naar... Bevestiging Van wat je hoopt te vinden Daar diep in mij Iets wat ons nog meer zal binden. Het is onrustig daar in mij Verstand…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Tabak wordt met de jaren meer geweerd: Sinds jaar en dag al uit de media Zeer binnenkort ook uit de horeca Voor een verbod op school wordt geopteerd Wat in de lucht hangt is niet van de lucht: Tabak smaakt steeds meer naar verboden vrucht…

langs de paden staan er borden: “verboden op het gras te lopen” “verboden het gewas te slopen” men roept ook jagers tot de orde “verboden hier het wild te stropen” ach, men ontmoet hier hele horden van slaapverwekkende verdorden die die praatjes zomaar kopen ik stel mij daar tegen te weer en zo bega ik euveldaden daar nadert reeds de hermandad…

Je droeg me negen maanden met liefde onder je hart pijnlijk was mijn geboorte bevrijdend mijn huilende start Je voedde me op als een kind die van haar jeugd genoot gaf me bijna alles wat ik vroeg terwijl je mij de slechte dingen verbood Je leerde me lief te hebben en hebt me respect bijgebracht zat vaak aan mijn ziekbed ook in de donkerste…

Het zit de arme boeren hier niet mee: Uit angst voor blauwtong, die zoals men weet Verspreid wordt door een vreemde muggenbeet, Geldt een verbod op export van het vee. Dat zo’n verbod zou helpen, lijkt me stug. Verbied liever de export van de mug.…

Ik heb geen kennis van goed of kwaad of van liefde en haat Bij jou schaam ik mij niet al ben ik naakt Wij zijn het hoogste lied dat niet mag bestaan want ik weet wel ik mag niet van je eten Ik was het even vergeten…

de naakte waarheid is nu ook al verboden o schijnheiligen!…

Het Nederlandse luchtruim is verboden voor alle vliegtuigen...…

Op een zomerdag smaakt vruchtenlimonade als verboden wijn...…

zei zij en verbood ten strengste de snoepreisjes van haar echtgenoot Peinzend over de affaire haar ega berustend voor de buis smulde ze op het terras spinnend als een poes van de ten strengste verboden slagroomsoes…

Knijp een oogje dicht, en zie wat verboden is – kan toch gebeuren.…

geluk moet wel haast een Vlaams café zijn met sanseveria’s voor het raam dan is pech een verweerd bord toegang een half uur na zonsondergang verboden er zijn grenzen het is niet toegestaan alles zo maar toe te staan er is een begin zo staat in de rollen van de Dode Zee tijd is een uitsparing in dood liefde is een redmiddel tegen eenzaamheid…

Verboden te spreken, over wat ik voor je voel Lieve Zoë, Jij kent mij, ik ken jou, Verboden te zeggen, dat ik, ach je kent me. Lieve Zoë…

De professor in de poëzie waarschuwde de debutante voor verboden woorden in gedichten - ster, bloesem en liefde, ze waren hartstikke taboe Ik begrijp het, zei ze en ze nam zich voor alleen woorden uit de krant te gebruiken en rijm af te zweren Totdat ze op de thuisreis geroerd werd door de aanblik van een bloeiende boomgaard en ’…

verboden gaven…

niet dat ik deug ik beleef mijn ondeugd in verboden vreugd…

ik praat van jou al zeg ik dode woorden zoek in schimmen van verboden lijven restanten van jouw liefde die mij ooit behoorden ik wieg dan verstarde gedachten om verdwaald gevoel, doorheen wel duizend nachten, in teder maanlicht te verzachten wacht op mij als de dag begint te dagen stil zal ik dan zijn als jouw blik mij…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…