Alle inzendingen over liefdes songtekst

Tekst geschreven op de muziek van 'Let it go' (James Bay), zie link. Van dansen tot 't ochtendlicht Tot huilen naast je tot diep in de nacht Van slepen met tien kratten bier Tot boeken gooien als ik op je wacht We geven 't 'n laatste kans Weten dat 't niet meer gaat We schreeuwen nog 'n laatste keer 'n Schreeuw die alleen…

Voorbij is onze liefdes tijd het was mooi maar het is passé voorbij de tijd van wanen na vreugde komen tranen de storm is uitgeraasd een laatste druppel een schittering onze liefde is nu herinnering…

Onvervulde verlangens Naar vervlogen gevoelens Voor ver verleden liefdes Zweven als gepijnigde geheugensteuntjes In een dwalende blinde deken Van bijna gemiste echte onzekerheden Bedekt met donzige rozenblaadjes…

Ze noemen je Jezebel elke keer als we binnenkomen Ze sturen je naar de hel voor de lusten uit je dromen Zij zeggen dat je zal moeten en dat ik zal boeten maar ik wil je zoals je bent en ik doe hun de groeten Ze noemen je Jezebel voor wat je graag draagt Jouw moraal kennen ze wel: jij hebt je nooit gedraagd naar mij Zij begrijpen niet…

Jij en ik, Bakens in De wereldzee - Alles verandert, Uur na uur, Maar niet het gevoel, En wat ik ook Tegen je gezegd heb, Met te weinig woorden Of misschien wel te veel, 't Is nooit wat ik bedoel…

Geef me, alsjeblieft, nieuwe warme armen om mij heen. Armen die míj willen vasthouden... en geen ander! Jouw voorganger had zijn armen gebroken: want hij hield teveel van mij dan hij aankon. Bovendien was de zon uit zijn verleden! Nee, laat me vallen om me heen: jouw armen, ter bescherming tegen kou en wind... waarin het kind eindelijk thuiskomen…

Terwijl omlaag de schare de ogen richt, Is hoog en heerlijk Liefdes Hemelvaart.…

Een antwoord op het antwoord laat muzikanten verder stuipen over onbegrijpelijke liefdes in een omhullende notendop; onverstaanbare vibraties laten het complex gestel kruipen, de massaliteit tussen door doet als of een sprekende pop.…

Liefdes schreeuwen ontaard in kwetsbaar geven zo laat ik jou in mij leven meanderend handenstrelen oneindig verlangen naar jou diep in mij laat je in mij vrij en voel je in mij leven door jouw oneindig liefdesgeven…

sommige liefdes, verloren, sterven niet blijven tot de dood je zoekt, eindeloos, rusteloos, smachtend in je aderen, je hart en elke ademzucht voedt zuurstof, vuurstof brandend tot het laatste uur tot zelfs ná…

de weerspiegeling in mijn droom gaf een close up van je ver gezicht alsof ik je even kon aanraken met ogen dicht zelfs op de tast onbereikbaar blijf je als een fata morgana van een liefdes-oase in een eenzame nacht…

Geef mij je wellust, ik wil mijn ontij vieren, Vergruis de steen waarop ik stoot. Krauw mij tot regen, vervloek mijn tranen, Omhels mij met jouw primitiefste leed. Want beeld op beeld bega ik mijn sterven, Uit alle tijden roepen mij jouw woorden aan. Ik wil jouw naam niet in herinnering dragen. Niet dag na nacht mij in jouw vlees herhalen.…

Is dit de liefde, die jij vraagt? Dochter van sneeuw, een witte mond, vervaagt Kristallen wenkbrauwen in een gouden maan Murmurerend water langs een beïepte laan Ik vertel niets over besterde ogen, Borsten vol liefdesvuur, en, opgetogen, Lippen, die door rozen zijn gevoed, Nachten van wanhoop onder lavendel beddegoed Ademtochten, met zachte…

eens had ik een liefje lief, een liefje stil in mijn hart niemand wist van mijn liefje, dat ik zo’n liefje had telkens als ik mijn liefje zag dan brak een stukje hart bloedend viel dat naast mijn tranen van bittere smart dat wat er nog van over bleef van mijn hart en hartzeer schoot ik vandaag aan stukken met vaders jachtgeweer…

't Is liefdes uur. Hoe laat is 't aan de tijd?…

ik zag hoe je lach jouw wimpers ondeugend krulden rook de vleugjes parfum die je aangename verschijning omhulden je stem zong in eigen melodie het lied waarin tonen samen verkenden zonder woorden raakten snaren de diepste emoties uit liefdes onbekende ik kwam in de ban van jouw magische krachten waar hemel op ons lag te…

Het glas was omgestoten En de wijn verspild gemorst Rode druppels op je rondingen Laafde ik mij aan jouw ontblote borst Willoos liet jij je leiden Zonder duidelijk besef Vermorste ik jouw kuisheid…

mezelf totaal vergat kleurde rood van schrik maar zag aan je lach dat jij mij wel mocht in dat eerste oogcontact ben ik verloren wie ik was en opnieuw geboren in het stuntelig praten en naar woorden zoeken leek ons ontmoeten diepgravend zoeken waarbij ik in de vingers van je hand ziel en zaligheid heb gegeven als liefdes…

Mijn eerste vriendje, droeg bij het naar huis gaan altijd mijn tas maar toen hij dat vertikte zei ik hem dat de verkering uit was. Mijn tweede vriendje vond moeder veel te oud, ik huilde tranen met tuiten, ‘k was het niet met haar eens en ik liep te paraderen buiten, tot hij verhuisde naar een andere stad. Zo bleek dat ook deze liefde geen lang…

je draaide een liefdes pirouette op de streaming van mijn lach varieerde snelheid met middelpunt- vliedende en zoekende kracht jouw en mijn timing kwamen recht uit het hart ik zag handen komen die mij zo hadden meegenomen naar een plek waar het applaus alleen nog maar zal groeien de waardering nog meer en mooiere bloemen…

je draaide een liefdes pirouette op de streaming van mijn lach varieerde snelheid met middelpunt- vliedende en zoekende kracht jouw en mijn timing kwamen recht uit het hart ik zag handen komen die mij zo hadden meegenomen naar een plek waar het applaus alleen nog maar zal groeien de waardering nog meer en mooiere bloemen…

Er komt een man aan En die man dat ben jij Er komt een man aan En die man die is vrij Je moet het wel geloven Je ziet het in zijn ogen Alles wat hij doet maakt je vrij Hij neemt je mee Neemt je mee Naar de diepte van de zee Hij voert je mee Voert je mee En die diepte geeft je vree Er komt een man aan En die man dat ben jij…

op de lange zeedijk dicht ik mijn liefde voor jou ademt mijn adem de klaarte eerlijk open zonder woorden blozend, zoenend strelend voel ik jouw passie het zilte nat ligt sensueel als liefdesnectar zoet op mijn lippen vingertoppen herkennen het warme weten maakt de heuvels ongestoord vrij ik rust in jouw boezem zacht sluimerend…

het is de kleur van rood en wit maar ook van groen en geel al geeft blauw sereen en zwart soms rouw liefde heeft zoveel meer hij bruin op het balkon met zestien graden en een mager zonnetje zij blauwbekkend voor het raam maar met warm kloppend hart zoveel graden onder nul draagt ze wit wollen slippers pas op voor muizen miauwt de kater…

Om die gedaante kwijnt het zonlicht, en omlijnt uw nauw bewust gebaar, dat mij geleidt tot waar geen twijfelen, geen vrezen of geen miskenning is: tot liefdes onvolprezen onthuld geheimenis. Zo lokt gij, dag aan dag, mij dieper in dit leven, de wouden door en dreven, waarin ik dolen mag.…

rode hibiscus in je haar een fluwelen mooie mond mijn hartenlief ben jij warme handen strelen mijn zinderwarme lijf voel mijn kelk gloeien huid vindt zich in huid onze passiebloem bloeit zie, zij draagt vrucht…

in de ochtend als de zon zo straalt streelt de warmte van jouw handen golvend want ik ben toch zo verdwaald als ik in jouw ogen kijk drijf ik in verborgen liefdesblaadjes want samen zijn we toch kleurrijk mijn allerliefste prinses en jij bent de engel die mijn hart deed kloppen want het is toch zo attent hoe jij mijn ogen naar jouw…

Liefde wat stelt het voor, Jij kwam een ander tegen, Dat was de dag dat ik jou verloor En jij begon aan een nieuw leven. Bijna een jaar vechten tegen beter weten in, Elkaar pijn doen is wat wij deden, Het had allemaal geen zin, Jij wou geen liefdesband meer met mij smeden. Voor alles is het nu te laat, Jij hebt nooit echt van mij gehouden…

Het was in het ochtendgloren, waarin donkere nachten verdwenen... Het is in de zuiverheid der geesten, dat kwaad vermoeden de onrust verslond. Het zal zijn in mijn liefdevol vergeven, waarin de intentie van elk mens in mijn diepe gedachten het leven op aarde doet opleven. Ieder vergeven brengt nieuw en mooi, schoon leven.…

steen een beeld te geven mijn werk brokkelt af de dagen zijn gekrompen handen in gepeins verzonken ik hakte op herinneringen in maakte een sterk begin het is bij pogingen gebleven liet mijn harten bloeien maar de stenen bleven koud er konden weer geen tranen vloeien sleep mijn puin naar de ravijnen die we zochten voor geheime liefdes…