krakend vriezen
sloten toe
een schaatser scherp
zijn streken
nog draagt
het riet de
kragen rijp en is
glad ijs verzekerd
maar onder sneeuw
spriet vorstbestendig groen
luidruchtig schikken
vogels zich in paren
het is niet sluipend
of opzichtig dat
gevoel onder de huid
de lente komt van binnenuit…
zinnen zijn me
weer ontschoten
er is iets uit mijn
brein ontsproten dat
ik eventjes niet vat
tussenregels
witten kleuren
vragen laten
meningen vervagen
en de tekst vlakt af
ik schreef
een speelbal
voor de wind
een gedachte nog
die niemand vindt…
731
Bezig met laden