132 resultaten.
Oorlog
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 357 De herfst gewapend met donder en bliksem
verjaagt het zonlicht en de warmte
winter zijn handlanger bereidt zich voor
het land binnen te vallen met zijn vorst en sneeuw
de mens wandelt door
kijkt niet meer op van de oorlog
tussen de seizoenen
hij kijkt lijdzaam toe
hoe de wereld zich keer op keer
een ander kleed toe-eigent
hij troost…
Die ene dag
hartenkreet
3.0 met 80 stemmen 23.002 Aanstonds wakker geschud
ligt stil op de loer
het etmaal vol verlangen
Een etmaal met een overvloed aan gedachten
stilstaand bij de waarden des levens
de blik verbaasd teruggeworpen
Soms vreugdevol soms lijdzaam
door het ochtenddauw ontwakend
breekt nu eindelijk die dag
Die dag vol herinneringen
en in het geheugen gegrift
verrukt ermee…
het alternatief
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 170 laat nu maar
nu het brullen eindelijk is verstomd
en hij zich neerlegt in de kooi
niet meer droomt van jagen
zijn bloed weer trager stroomt
laat hem maar
breng geen herinnering mee
lijdzaamheid heeft zijn pijn gesust
negeer de drang naar vrijheid
wek niet wat onbeheersbaar is
wat moet hij
met dat opgelaaid gevoel
zijn vuur is al lang…
Depressie
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.499 Mist trommelt op
de banden van geluid
hees gefluister knaagt
aan het behang
Met mijn gemoed
lijken de velden te smelten
volkomen rust begeleidt
het lijdzaam vergaan
De kras van de kraai
staat in mijn ziel geschreven
de roep van de uil
is waarnaar ik verlang
De avondzeis slaat wreed
mijn ogen neer
stilte schuilt in tastend wit
ik…
Laten wij onszelf zijn
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 386 onze steun aan de Dierenpartij
kan niet biologisch genoeg zijn
laten wij in alle nederigheid
onze herkomst en wedergang
als natuurlijke wezens
van stoffelijke aard
met pikken en spleten
volgen geenszins vergeten
om als schepselen te heten
voor de blije vermenigvuldiging
terug gaan tot gemeenschap
geleid door de Herder
om ons weids en lijdzaam…
volle treinen
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 532 volle treinen
met het duister
voor ogen
in stille lijdzaamheid
voortbewegend in wanhoop
bad men
trein sta stil..
sta stil.... sta stil…..…
Kruis en munt
hartenkreet
0.0 met 1 stemmen 1.264 Lijdzaamheid en geduld.
Heb geduld.…
Schrijnend
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 183 Ik heb nog brandhout voor vele strenge winters
en in mijn brein sprokkelde ik ideeën voor een eeuw
maar mijn leven is een kluwen , een spinrag
met te strak gespannen draden
de ragebol kijkt lijdzaam toe
het is nu wachten op bevrijding
hoe kom ik los uit dit bizarre labyrint
van onvervulde dromen
zal ik stiekem over het muurtje kijken…
1-2
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 295 Ik leg mij lijdzaam neer bij zoveel onvermogen
Maar op mijn netvlies brandt nog steeds dat scorebord
Nooit heb ik zóóveel tranen op één dag gestort
-----------------------------------------------
Met dank aan de dichters: Vasalis (eerste regel) en Piet Paaltjens (laatste regel)…
Zonder horizon
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 308 Er is een rechtmatig wenen
in de rechtspraak der onrust
door zonverloren dromen
van tegengestelde emoties
en aan elkaar grenzende illusies
is niets meer hetzelfde
een leidraad voorbij een lengte
een tunnel lijdzaam door de engte
geen helder licht aan het eind
zonder horizon, deze soldatenmars
naar doden en vernietigen
vijanden erger…
Eenzaamheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 211 Hij komt soms bij dag maar vaker bij nacht,
zit lijdzaam op je te loeren.
Ach jongetje lief, spaar toch je kracht,
’t Was zo makkelijk om je te vloeren.
Vandaag moet ik mijn wonden likken
maar mijn tong is raspig en beslagen.
Het is zo bitter maar ik moet slikken,
Kan ik ooit nog dat rotbeest verjagen ?…
dodenwake
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.104 in deze nacht waarin geesten verrijzen
heb ik me neergezet op de rand
van je bebloemde zerk
de kilte snijdt vooral van binnen
terwijl ik lijdzaam wacht
op het wonder van de dodennacht
en in het spokenuur de witte schimmen
de kreten van een late uil
een droeve dodendans van verlaten zielen
ik wist het wel, hier zal ik je niet vinden
ik…
dodenwake
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 562 in deze nacht waarin geesten verrijzen
heb ik me neergezet op de rand
van je bebloemde zerk
de kilte snijdt vooral van binnen
terwijl ik lijdzaam wacht
op het wonder van de dodennacht
en in het spokenuur de witte schimmen
de kreten van een late uil
een droeve dodendans van verlaten zielen
ik wist het wel, hier zal ik je niet vinden
ik…
sneeuw !
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 144 De Goden schudden hun bedden op
Vlokjes van onschuld dansen met
pluisjes van dons
Zuiverder wit kan niet bestaan
als van een maagd die zich
behoedzaam neervleit in de straat
Die zichzelf niet meer herkent
Stemmen niet ver van stilte
Voetstappen die alles verraden
Lijdzaam dragen takken hun nieuwe
last en buigen diep voor de
passanten…
Ceremonie in witte kant
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 105 geschied;
balancerend tussen
monnikachtige stilzwijgendheid
en stille sferenmuziek van vallend vlokkenpluis
voltrekt zich
achter een gaasgordijn van mist
in ijzige sereniteit
een processie
van terugtrekking en berusting:
in erehaag opgestelde bomen
met opgestroopte hemdsmouwen
aanzien met bevroren lourdeshoop
de lege sokkels en lijdzame…
Lethargie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 80 Lijdzaam toekijkend
hoe de middag de ochtend
naar de avond sleept
waarom toch opstaan
als blijven liggen
minder moeite kost
hart klopt
bloed stroomt
net genoeg
om te bestaan
soms is er even een vaag verlangen
naar meer naar echt leven
maar dan verglijdt de avond alweer
in een droomloze nacht
want dromen nodigen niet meer uit…
herfstimpressie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 580 het lood van wolken
ligt peilloos opgetast
in noeste kolen kou
de winden wakkeren
de waterwoede aan
van blauwe hemelzeeën
woekerregen daalt
in zaaischermen neer
op het lijdzame land
als bronchiën van longen
twijgen tere takken
in ijle hoogtes lucht
boomstammen beademen
als pijpen de slijmklei
van de vetgelaagde grond
schaamteloos…
Yper
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 457 Gebroken
geknakt
regenererend
des leven
lijdzaam
overleden
Doods
toekomstloos
brutaal
door eigen hand
aangerand
Fragmenten
rond
gesmeten
sieren
ondergekregen
nooit
wederkerenden
De nacht slaakt
verdwaalde schoten
verschillend de
tussen
liggende tijden
De wacht schrikt op
bezweet
bleek
trekkend
Mijn god
het gaat…
Leven
hartenkreet
2.0 met 16 stemmen 1.431 De gegeven tijd
Lijdzaam ondergaan,
Die forse tegenwind
Kranig doorstaan.
Als weerbaar wezen
Trots op jezelf!
Een zinvol
Leven
Aan anderen
te geven.
En dan de kinderen
Wat een geluk.
Gezond en wel.
Geluk lijkt gelukt!
Het warme nest,
behaaglijk en verguld.
Als weerbaar mens,
niets is verhuld!…
sleutel van goud
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 134 liever ben ik helemaal alleen
zonder al die drukte om me heen
beklim ik dan de hoogste bomen
om rustig tot mezelf te komen
mijn geest moet vrij kunnen bepalen
hoe kan ik echte waarheid achterhalen
mijn gedachten sterven dan zo lijdzaam
zitten gevangen... in mijn eigen lichaam
jij draagt op je borsten een sleutel van goud
gebruik hem maar…
Het huis en ik
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 72 we trokken een grijs kleed aan
en lieten jaren liggen in de tijd
we vergaten hoe te wonen
in onszelf
misschien stonden we lijdzaam toe
dat stormwind alle deuren sloot
waardoor zelfs stof verstilde
maar toen het ijzervenster brak
hebben we snel een boom geplant
die ons straks zal ondersteunen
gelaten rusten we een ogenblik
vertrouwend…
Stilte
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 460 In de waarheid ligt de vrijheid
In de stilte van een eenzaam
Weten, kennis is er lijdzaam
En begrijpt zelfs elke valsheid
En die kennis ziet ook domheid
Anders, is nog mededeelzaam
Boven alles heel bedachtzaam
Als de absolute wijsheid
Welke zin maakt haar geruisloos
En waarom verliest ze kansloos?…
Een vage herinnering
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 715 Het zielt me dat haar geest zo snijdt
besmeurt ze het mes met open wond
die in kalme uren van eeuwigheid
nimmer de kern van daglicht vond
alsof ze het zwijgen lijdzaam hoort
volgt ze zorgvuldig gekozen wegen
innerlijke beproeving stuwt haar voort
zelfs blijk van liefde houdt niet tegen
blind voor wat haar wezen vreest
zoekt ze naar eigen…
In schril contrast
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 2.052 Waar is het kind dat je ooit zong
nu het in vreemd motief verdwaald
geen tonen meer kan vangen
In lijdzaam terugverlangen
zing je ’t nog gouden regels toe
van een onzuiver plagiaat
Het kind ligt uitgespuugd op straat
waar de coupletten sterven
nu bruggen afgebroken zijn
Maar met een eindeloos refrein
verhaalt het nog in schril contrast…
Atleet
gedicht
2.0 met 27 stemmen 11.794 Uiterst verwonderlijk is deze lijdzaamheid. Met handen
waarin geen zand en ogen onder leden wachten we lang.
Het zeggen is bijkomstig. In de verste stilste hoeken
is er plaats voor, tussen het gebeuren, naast het wachten.…
Glazen vogels
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 467 stilte legt gezwegen woorden
lijdzaam op jouw lippen neer
die bitter druipen in de diepe lijnen
ik vraag me af
of daardoor al mijn vlinders
stierven in een hoge vlucht
gekust nog door de storm die wreed
hun vleugels scheurde
laat maar liefste
laat me maar
ik wentel in mijn eigen pijn
en kan nu niet de jouwe dragen
ik weet het
glazen…
Jij bent zo jij
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 1.362 zoals een vogel
die onbegrensd
vrijmoedigheid wenst
op vedervleugelslagen
dromen mee kan dragen
een lichtschelp
eindeloos stralende
zelfs als in de schemering
de aarde lijdzaam wacht
op een donkere nacht
jij bent zo jij
de waterdruppel
die achterblijft
liefdefleuren wrijft
op schaduwblaadjes
van een dorre bloem
het dansende…
De oude dichter
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 230 De oude dichter staarde voor zich uit
Vóór hem een onbeschreven vel
Mistroostig kromde hij zijn rug
De letters op zijn toetsenbord dansten
verward en wild
en braakten nog wat flarden
van onsamenhangende tekens
Een zilte traan vertroebelde zijn blik
De ziekenzuster zag het lijdzaam aan
en ze verdreef met haar zachte handen
de nevels uit zijn…
geen titel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 110 uit alles blijkt dat de narcis
met handschoenen aangepakt
dient te worden
gif; vitriool en arrogantie
tekenen het leven
moeten wij constant
lijdzaam ondergaan?
of roeien wij uit,
met wortel en tak?
hoe moeilijk een narcis
bestaansrecht te geven, gunnen…
Nirwana
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 299 en verder trekt de karavaan
de luisterlast is reeds wat lichter
omdat de krontjong is gegaan
naar de altruïstische dichter
die speelt met woord en nylondraad
zich niet aan loze zinnen bindt
maar onomwonden horen laat
hoe klanken reizen op de wind
en verder trekt de karavaan
het irritante zoemgezang
van muggen lijdzaam ondergaan
tot…