Alle inzendingen over lijkt veel op een v

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten proberen te bewegen, met moeite je die ruimte gevend waar je om vraagt, want… waar eindigt die? Moeizame jaren van omhoog krabbelen uit een zwart gat.…

Vertrekkende vlucht Een groep ganzen in v-vorm Vee staat nog op stal…

Als woorden als flamingo's of als ooievaren vlogen met machtig majesteitelijke trage vleugelslag en voor verbaasd verraste oogpupillen langsbewogen in V-formatie dan uit 't zicht verdwenen als de dag die lijkt te smelten met de rood-paars-gouden zonnekogel zoals wij ons het sterven denken van de mensenziel: nog even melancholisch wachtend met…

De boeren kunnen straks weer rustig slapen: Er komt een einde aan het MKZ, Al tellen zij waarschijnlijk in hun bed Nog jaren later de geruimde schapen, Want dat is onmiskenbaar een symptoom Van het beruchte MKZ-syndroom.…

Dit sonnet is voor C.M. de V.…

's Nachts rusten meest de dieren, Ook mensen goed en kwaad, En mijn Lief goedertieren Is in een stille staat: Maar ik moet eenzaam zwieren, En kruisen hier de straat. Ik zie het zwierig drijven, Ik zie de klare maan, Ik zie dat ik moet blijven Alleen mistroostig staan. Ach lief, wil mij gerieven Met troostelijk vermaan.…

Ik voel me na die tijd niet zoveel jaren verder. Ik ben nog steeds wie ik toen was. Ik vrees: zo is het ook met deze wereld. Als ik voor haar spreken mag: ze komt niet verder, geen trap.…

Lente in de lucht natuur bloeit en groeit opnieuw kinderen lachen. Hoe na een lange winterslaap te hebben ondernomen begint een hemel te vullen met allerlei afbeeldingen en lagen in blauw-wit op hetzelfde moment krijgt ze gezelschap van zon die met haar opkomend licht en warmte stad en land zal innemen. Het is niet alleen de veranderlijke…

Hoe vrij en onbelemmerd jij langskomend seizoen beantwoordt zodat je telkens in een nieuw jasje wordt gestoken Het begint allemaal in lente met knoppen van waaruit blad en bloem ontstaan terwijl de dagen worden gevuld met baden onder een (ont)wakende zon in licht en warmte. Zomer brengt vreugde terug waarbij ik een lach op het gezicht ontmoet…

Hemel bevangt mij haar mooi neemt mijn adem in mindful momentje. Hoe ik geheel en waanzinnig in vervoering raak door de veranderende kleuren en het geleidelijk donkerder worden van de lucht waar intense patronen en vormen van licht branden op mijn netvlies op hetzelfde moment laat verstrooiing diepe sporen na in het hart. Flora vouwt ieder…

Kijken naar buiten het zomerlandschap vertoont als een ansichtkaart . Wanneer jij zomer met open armen ontvangt waarin ik me laat meestromen op zijn golven om zo zijn kracht te voelen, ten volle te kunnen genieten van al de pracht of even een stilte opzoeken tussen het geruisloos en geluidloos in jouw oneindig uitgestrekte. Gepaard met…

Kijken naar boven de lucht schildert vol vurigheid een nieuwe schemer. Hoe ik geheel en waanzinnig in vervoering raak door de veranderende kleuren en het geleidelijk donkerder worden van de lucht waar intense patronen en vormen van licht branden op mijn netvlies op hetzelfde moment laat verstrooiing diepe sporen na in het hart. Flora vouwt…

Naar de zon gericht als een blinkende sieraad kleur je de polder.…

Mystieke morgen mist blijft nog even hangen aan de horizon Hoe lichtlijnen een nieuwe dag onderstrepen waarin zij 'n doorgetrokken bestaan leiden in het kleurenparadijs van opkomende zon waar oranjegeel, parelmoerblauw, rood en wit dansen Raam bedekt met een laagje aaneengeregen dauwdruppels van afgelopen nacht. Verdwaasd nog volgen mijn…

Wankelend op een uitstekende herfst waar ik hang te mijmeren en wegdromen over een verleden dat nooit weg was weggeweest; afgelopen zomer van ratelen, ritselen en zich groen wentelen in het blauw, mijn glanzende huid waarop alle koelte wordt gevangen. Dat in de aangrijpende schoonheid van het glooiende landschap stormen van een woedende wereld…

Bladeren dansen op nummer kleurrijk ballet laatste pirouette Hoe ontspannen en vrij het kleurrijke gebladerte als herfstvlinders wervelt op de verstilde tonen van een wind waarin een voor een woorden van verliefdheid en vreugde fluistert in ieders oor zowaar geordend en verweven met elkaar in een zacht aanvoelend tapijt op lapje grond.…

Kijk naar het oosten rijzende zon schildert lucht de morgen breekt aan Hoe heel bewonderenswaardig het is om het glooiend landschap te zien ontwaken in het vroege ochtendlicht waar stilte van afgelopen nacht nog even blijft hangen Langzamerhand word ik wakker zodat ik niets kan missen van dit bijzonder fenomeen. Nieuwsgierig zoals ik ben…

Ze vormen samen een prachtige V; de ganzen roepen tijdens hun vlucht: “Dit is de V van Vrede”. Toch iets wat ik wél snap.…

Winterse velden Natuur lijkt in slaap Ganzen in V-vorm die voorbij snelden De schaapskudde en een bijna verdwaald schaap Langs akkers, graslanden en heide Een roofvogel die z’n vleugels opzichtig uitspreidde De zichtbare witte stuit Turend tussen de heide en losse aardkluit Zwevend laag over de grond Waar menig muis z’n einde vond De blauwe…

Alleen in een kerk genieten van de stilte rustgevend moment Verbinden en verdiepen in iets, bevredigend en zinvol zoals in een kerk waar een stem jouw naam fluistert tussen het geschilderd plafond en witte natuursteen van kolommen, het schip gezonken in zee van beelden en sculpturen. Stuk voor stuk brons, hout en marmer ontmoeten en verwonderen…

Er wordt over zoveel geschreven. Door bijna iedereen en door mij. Over theorie of praktijk. Over leven of overleven. Over begrip of onbegrip. In het holst van de nacht schrijf ik. Over waarvoor geen woorden zijn, maar ik in stilte ervaren kan. Over bewustzijn beleven, dat ik niet begrijp.…

Een gestrande bruinvis heeft weer onderdak Ze zwemt rondjes in de creche in Harderwijk: 'Als je denkt dat ik nu juist verwarder lijk Heb je 't mis; ik voel me hier op m'n gemak' Want protesteren voor een duif die niet eens dood is Kan enkel in een klein land dat heel groot is…

Wanneer wij door een sterrenkijker kijken Zien wij het kleine stipje van een ster Wel vijfentwintigduizend lichtjaar ver Die heel erg op de aarde schijnt te lijken. Ik poog die ster steeds dichterbij te draaien En zie mijzelf dan naar mijzelf staan zwaaien.…

Spel eens even b o u l e v a r d voor me? Wil je? Kom op zeg! Toon eens even een beetje meer spirit! Net als die helden van toen die je zo-even nog neersabelde Grote bek bandje lek Admiraal lafbek. http://www.youtube.com/watch?v=wq-kfVmtzOI&feature=youtu.be…

v=4PtPIEW3Dh…

Ze smasht, ze blockt en staat haar mannetje (m/v) als bronzen reuzenfee. Ze mept de bal en slaat een goed figuur ermee.…

Bewijs van afgedraaid verleden, verbannen op schreden tot de zolder, verslaat de grammofoon de kolder, van oude blijdschap in treurige toon, zwijgt de doorgezaagde boodschap en gekraste trappen van de tijd, gekerfde groeven in geschonden staat, zwart geverfd in geperst vinyl, draaft en zwoegt door in ziel en zaligheid, vergrijsd,…