Alle inzendingen over lijnen aan stangen

De Bovag heeft bedacht - om ons te stangen - Dat caravans voortaan moeten gekeurd Je weet dat bij hen niks voor niets gebeurt Dus zal daar wel een flinke prijs aan hangen Men controleert straks mijn mobiel vertrek Ik weet niet of ik nóg meer regels trek…

reeds gekluisterd aan rollator is zij nochtans de dicator van de gang jaagt elk een die onverhoopt plotseling voor haar voeten loopt daar op stang heeft zij niet meer het vermogen om verbaal nog te betogen iets van samenhang god gaf haar deze prothese om de gangen door te sjezen nooit meer bang!…

dat zoiets simpels -de geur van een bus de leren stoelen, grijs-groen chromen stangen, waaraan een lus, het stopknopje de hoedjes voorin die kletsten met de chauffeur het tsjjjj-geluid van de dubbele deur- je zo lang bij kan blijven…

vroeger was de dood een schim aan de horizon die mij niet op stang kon jagen later toen hij zich vaker deed gelden kwam ook de reuk van angst de geur van het verval en het berusten in weerom een sterfgeval vroeger was de dood voor mij iets van vroeger doch vandaag steeds meer van nu...…

En Rita Kok heeft, om haar man te stangen, Haar zelf-geweven theedoek uitgehangen.…

Waarom ze, toen Geert Mark liep te stangen, niet ferm op tafel mepte met haar hamer. Het blijkt nu achteraf dat het haar speet en dat ze zich wel degelijk verbeet.…

En vraagt zich af waarom zitten ze hem te stangen…

overal geschreven aan de mooiste limerick dichters dichtten hij slim slimmer ick gerijmd Bourtangse stangen prangen op d' gange 't dorp werd 't zat die Bourtangse rijmdwanghe dicht uit blik nieuwe kans als blend van Pickwick…

al die mannelijke gevallen die zo nodig willen wippen moeten leren zakjes knippen en fluiten uit hun ballen hebben ze straks nog wat om handen als ze van hun plaats gewipt hoog van bomen zwevend in de lucht op harde stang uitkomen met bal en zakbreuk heel stil landen…

Ik doe aan de lijn, zo voel ik me fijn. Zeg, dring nu niet aan, ik laat het toch staan! Of zal ik één keer...? Hè nee, nou niet weer...! Ach, geef me dan maar één stukje, heel klein. Maar morgen dan doe ik echt weer aan de lijn!…

Lopen we gezellig samen te wandelen op de straat mensen kijken door de ramen waar dat stelletje heen gaat plots duik je in de bosjes en doet wat je moet doen ik vat het op heel losjes en kijk wat naar mijn schoen dan geef je aan klaar te zijn en wandelen we verder terstond jij bent nou eenmaal aan de lijn want jij, jij bent mijn hond…

Ik doe het niet, ik doe het niet! Nú snoep ik echt niet meer. Ik doe het niet, ik doe het niet! Ik hou me er aan dit keer. Ik doe het niet, ik doe het niet! Ik kijk naar het met chocola gevulde bord. Ik doe het niet, ik doe het niet! Voel hoe ik toch weer verleid word. Ik doe het niet, ik doe het niet! Ik hoor hoe het duiveltje tegen…

Verhit wordt de gevoelige viool bespeeld Vingers beroeren glijden langs haar ranke hals Veelal kreunt zij opgewonden klankvol gespannen Vooral om al haar emoties zwoel weer te geven Vereend met klanken van haar liefdesduet Vlijt hij zich neder lavend aan haar lusten…

Het leven is zoals het is, je kunt doen wat je wilt, je kunt laten wat je wilt, de lijn ligt er al. Je denk dat je hem zelf neergelegd hebt, maar uiteindelijk kun je de lijn alleen maar volgen.…

werk je aan de lijn onze maatschappij bestaat uit richtlijnen zo kan je uren doorgaan maar soms zou ik door al die lijnen één streep willen trekken maar oei een streep is ook weer een lijn conclusie is gewoon dat de wereld niet zonder lijnen kan zijn…

Toen Dick in een snackbar te Asten een spiegel zag, schrok-ie: hij was te gezet, vond de man. Daarom was-ie van plan in de toekomst wat vaker te vasten. Hij vastte, zo liet-ie ons weten, direct als-ie net had gegeten. Dit was, vond de vent, onvoldoende frequent, dus besloot-ie om vaker te eten. Toen Dick op z'n laatste bonbon zoog, terwijl…

als je toch een richting op moet, blijf dan evenwijdig aan mij op armlengte afstand of een iets te dichtbij ik zal wel lineair voortgaan onafgebroken regelmatig dagen vullen met bestaan binnen de lijnen kleuren grijs of zilver, zilvergrijs standaard HB zal voor kleurpotlood doorgaan het krast en vlekt morst koffie en tranen als de houten…

wat kijken ze toch naar mij die apen achter het raam wat dragen ze voor stoffen zie waarin hun voeten staan kijk eens naar die ruimte wat is hun wereld groot zal ik de sprong eens wagen dat moet lukken met die sloot ik zal ze eens flink op stang jagen "de boom in" zogezegd heb geduld mijn apenvrienden wat ik denk meen ik echt…

donker drijft het westen aambeelden, dreigend zwart, met hagelrijpe kruinen en bonzend onweershart vonklichtend laadt dit kluwen zich knetterend op gang en jaagt boeren en telers meedogenloos op stang hun drachtige plantages weren zich totterdood met knallen en met schoten en hemels hagellood…

addergebroed aast zwak klein brein omhelst de nacht onheil aanrichten is hun vak en hun losmakende kaken vergiftigen knarsentandend de boreling die ik u bracht wat kan ik meer verlangen van een zigzag-getekend dier ik noem geen cijfer maar ik wrijf er met plezier vrolijk een tien in, 6+4 slangen moet je stangen…

Om jou duizend dagen meer Om jou blijf ik gaan ook al is het teer Om jou de kracht om naar morgen te kijken Voor jou ga ik over lijken Om jou ga ik niet maar blijf ik hangen Om jou ga ik niet hoezeer ze mij ook stangen Om jou is het leven nog iets waard Voor jou totdat de lucht in mijn hoofd opklaart…

het gevoel heb eerbied buig opzij voor mij wil me maar niet bekruipen bij glazen paleizen stenen kastelen zoek ik bang steeds achteringangen om onbemerkt binnen te sluipen uit schaduwen in nissen op priëlen zwijgend langs promenades en stoepen behalve als ik hoog nodig moet zuigen en stangen pissen en poepen…

Zij denderen door het openstaande raam mijn hotelkamer binnen Tergend langzame seconden razen oorverdovend door mijn hoofd Onafwendbaar blijven ze komen als duivels in de nacht Een vriend van overdag die kalm zijn kilometers maakt is bij toverslag veranderd in een briesend monster dat ijzeren stangen vreet en mijn hersenen doorboort…

wat is ze mooi ze knikkebolt in jugendstil de groene droefheid van papavers in de trein kwijnt zij tegen de stang in de deuropening en lacht zo nu en dan naar hem amos, ze moet daar zijn die bijeenkomst is belangrijk liefde denkt toch geen kwaad zij zwijgt zij zwaait en tilt bij haar vertrek door lust omstuwd een knie…

Zij was buiten de drang en de dwang en niet achter de stang. Niet achter zijn stangen. Hij zocht haar maar kon haar niet meer vinden. Achter stang in de vergetelheid. Zonder gezicht en zonder naam meer in de wereld. Alleen voelde hij zich beklemd achter stangen. Hij kwam niet meer achter stang. Het lukte niet en het mocht niet.…

Wat ze altijd al wilde had ze eindelijk bereikt, kilo’s viel ze af sinds haar vriend haar dumpte nu is ze dikke maatjes met koeken en chips…

als ik voor de spiegel sta en kijk in vreemd groenbruine ogen die ik, zo lang al, heel goed ken is ’t net alsof ‘k een ander ben te mooi om waar te zijn soms als ik naar die ander kijk - ze staat dan naakt en fier voor mij - voel ik de bewondering ik vind haar best een lekker ding te mooi om waar te zijn wacht eens: ik zie geen slanke lijn…

Blijven ze zeggen doe niet zo ongezellig, en het onderwerp lijnen wordt weer aangekaart. De opmerkingen die ze maken, moet je maar slikken. En mogen je zeker, niet te erg raken. Maar ach, zou het leven dan echt makkelijker zijn. Als ik geen maatje meer, maar een maatje 38 zou zijn?…

soms staan woorden zomaar op worden tonen omlaag gedreven weerloos ondergaand door ruwe klanken de onmacht is oud en niemand kan horen hoe het zwijgen verstijft zich ophangt in waterdunne schaduwen uitgestoten en niet langer aanwezig stroom ik over slaande rotsen wanneer mijn hart de schaamte grijs houdt…

De nieuwe lijn om slank te zijn en te blijven is de lijn van de coke model zijn vereist een slanke lijn die alleen maar wordt verkregen door een lijntje coke. Afvallen hoeft niet meer,een snuifje minder of meer mag het wezen mag het zijn, want we doen alles voor de slanke lijn. Denkt er nog iemand aan het onsje meer?…