Alle inzendingen over lome uren

je streelt leven in de boom koestert groen en vlijt ze loom langs takken die je buigt en met een zachte ruis sluit je de zomer bladert met geritsel door de kroon.…

De hand van Jotie ligt loom over de schouder van zijn evenbeeld...…

Hoeveel uren gaan er in de ijstijd? Hoe lang al reist het licht? Vragen die de adem voeden. Raak haar lauwe, grauwe hals En proef de lome ochtend. Met een kriebel in de vingertoppen Vind ik de diepste kern Vel de beer die mij belaagt.…

de liefde Passie was er altijd al genoeg Zuchtend zwetend verstrengeld Tot de zon opkwam…te vroeg Samen uitgeput in diepe slaap Lepeltje lepeltje innig en loom Glimlachend werd ik wakker Mijn god wat een zalige droom…

Het Hooglied is mij op het lijf geschreven Ik lees het uit het lome zomerblad Betreed met mij dat lommerrijke pad Lief schepsel ooit met Genesis verweven Ga je met mij op het terrein begeven Dat De Voorzienigheid voor ogen had Het Hooglied is mij op het lijf geschreven Ik lees het uit het lome zomerblad Het laat de bidsprinkhaan de toon aangeven…

nu opstaan nu beginnen nu weggaan niet verspillen echter regen loomheid factoren tegen weggaan verstrijken uren langzaam zonder te bereiken zonder spoor…

Ik loop te puffen en te blazen te loom om iets te doen Alles plakt en iedereen zweet of je nu binnen zit of buiten overal is het te heet Ik weet het al, ik pak de slang en ga me maar natspuiten...…

O laat me eerbiedig tot u komen, die staamlend voor u nederboog, en in mijn oog de blikken stromen, in volle lichtstroom, uit uw oog; ik kwam door nacht en storm getogen; mijn borst is zwaar, mijn voet is loom; maar slechts één hoopstraal uit uwe ogen, en 't àl hergloort: één lentedroom...…

niet alléén tussen Lom en Luster, waar diep beneden in deze gekantelde wereld, verglaasde spinaziegroene meren in de schuinte liggen, in ongekende schoonheid...…

Doods het erf Het licht vergeeld Vogels die moeizaam De dag bezingen En hakk'lend slechts Hun woorden zingen Om in 't donk're avondrood Zwanger van zwaarte Ongerust slapen te gaan Een lome nazomerdag In september Thema: zonsverduistering, september 1961 Bron: I. van der Wal, docent geografie…

Ik was zo loom, ik was zo moe, Ik was van wantrouwen zo oud, Ik was zo loom, ik was zo moe Van het dwaalspoor van al mijn passen.…

Tegen jou aan ervaar ik een lome veiligheid. Het doet mijn gedachten dwalen. Jouw blik, jouw handen, de manier waarop jij kust.…

Ter lome zee met slappe zeilen onder eenzelfde lamme zon, en steeds het onveranderd-ijle aan elke nieuwe horizon; aldóor de dagen áldoor varen een onverschill'ge avond toe, en eindeloos het loom verzwaren der lamme leden, hooploos-moe; en nimmer, nimmer slapen mogen, maar steeds naar horizonnen spiên met starre en pijnlijk-sperrende…

de romantiek die ons loom het groene lommer biedt , biedt ons soms niets…

een oeverzwaluw strijkt langs ‘t lome water van de Spiegelwaal…

“Pleur op!” Mark Rutte weet waar hij voor kiest Die woorden zijn voor mij niet zo’n probleem Maar wel dat onze Kamer zo extreem Veel tijd neemt om te vitten; dat is triest De leiders schijnen steeds al hun geschillen Prompt op een hoger plan te willen tillen…

Nu liet hij zijn blik zwoel over mij heen glijden lome hete wind Soms is het te warm vechten heeft dan echt geen zin hete lome wind Daar in de schaduw als een vers gekoelde drank wachtend op haar prooi Met haar kalme blik starend in onzichtbaar vuur dat in ogen school…

achter Terugblikkend is er kort noch lang Zoete, zure, zoute, bittere uren Ze vervliegen allemaal 1 voor 1 Nu ik groter ben vertelt de rivier wat zij nog lang na mij zal blijven zeggen Soms fluisterend soms ruisend: Het is niet de tijd die vergaat…

avondzon bloost zacht bomen vol lome dromen van hun loof beroofd…

warm zeer heet loom en sloom slapen valt niet mee hittegolf…

Heel veel uren zat ik te wachten Heel veel uren was ik alleen Heel veel uren in die lange nachten Heel veel uren achtereen... Heel veel uren in jou gestoken Heel veel uren gedacht aan jou Heel veel uren niets besproken Heel veel uren..., kom nou gauw!…

Loom Ineengestrengeld Doodgemoedereerd Klaverblad van kalveren In een groot bed van gras Vandaag monumentendag…

nodig heb En de warmte van Deze lome zomerdag Tilt mij langzaam Uit boven mijn verdriet…

Voorwaar, ik hoop het met die lome mee Nee, liever Giotto of een Rafaël Dan haar op mannenstaken, bleek van vel...…

Het baat niet of ik het beseffen schroom, Het baatte ook niet dat ik de mensen vlood: Des nachts ga ik van zware smarten groot En maakt een hete dorst mijn leden loom.…

Deze oefening is niet de eerste de beste Deze oefening liegt er niet om Je moet ervoor in snelle auto's springen En uren en uren drinken En uren en uren zeuren En uren en uren drinken en drinken en zeuren Met het zweet in je handen De opgezwollen krampen In je linkerbeen voor verdragen Met het zweet in je nek Met het zweet op je voorhoofd…

Stralende zon, reikende straal Kabbelend water, beschermende boom Ik, in het gras melancholisch en loom…

de dag die ik vergat was de dag van de zon hij was er, deed niks alleen maar geschijn loom is hij toch de dag die ik vergat…

de eenvoud van een pot met planten tegen een witgekalkte muur wat zonnevlekken en wat schaduw loom liggen in het Ierse gras…

geen woorden vuilgemaakt aan zijn gedachtenstroom is hij te loom of wil het gewoon niet lukken toch ligt de inspiratie in de goot maar ja je moet er wel voor bukken…