86 resultaten.
Een ochtend in Sussax
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 331 van mijn brein
hangt nu in nevel
boven de oude
schuren van de
buurt
het vermoedt
een grauw
landschap
in de country
nabij Sussax
en sleept mijn
herinneringen
door de asgrauwe
wereld van amper
dertig minuten
opgewarmd met
een eerste Senseo
regulair
hij wil niet mijn
jochie
snuffelt wel
maar verlaat zich op
onzichtbare reuk
van lotgenoten…
Het laatste oordeel
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.373 Het rationeel besluit
Over leven en dood
Maakt verdwazing
Onze lotgenoot
Ik kan het niet laten
Te denken dat leven
Soms te makkelijk
Wordt opgegeven
Geschreven naar aanleiding van het artikel 'Mensen sterven onnodig' (21 juni 2005, Dagblad van het Noorden; strekking: Hartpatiënten overlijden door gebrek aan operatiecapaciteit, desondanks…
“ Zen-sitive “
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 134 Roos in kristal, blikt
naar buiten, lijkt
lotgenoten te beklagen.
Knolselderij weegt
zwaarder in naaktheid
dan een mensenhoofd.
Dennenboom staat in
lichterlaaie, de rug
naar z’n natuur gekeerd.…
Langszij
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 105 in het bos wonen geen geesten
tijd verstrijkt langs de huid
en de wind plukt bladeren met
ingetogen hand, zag je ze niet
liggen, gevonden voorwerpen
verlaten van hun bestaan
in de zachte moederschoot
helmgras, vochtige aarde
in het bos wonen geen mensen
maar waaien zij uit, in stilte
groeten elkaar nog als lotgenoten
vluchtelingen…
Herfstbladeren
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 889 Gekleurd gekruld en okergeel
Pronk je voor mijn vensterraam
even nog genietend van je laatste uren
voor de fatale val
tussen kastanjes en verdroogde blaren
in een plas of op het kort gemaaide gras
nog niets vermoedend van de lange tocht
schuilend voor de koude wind
onder hopen lotgenoten...…
Zwart
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 181 Zwart als de dood,
Als je samen met je lotgenoot
de duistere diepte ingaat.
De diepte waar iedereen naar raadt,
Maar die diep van binnen gewoon zwart is.…
Niemandsland
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 157 in het land
van niemand
wonen vele mensen
het land
van beperkingen
leer ermee
te leven
het land
van ziekte
uitzichtloos
uitbehandeld
in niemandsland
spreekt ieder
zijn eigen taal
zoekend naar
lotgenoten
die hun taal verstaan
zoekend naar
hoop
begrip
medeleven
er is geen weg terug
naar het leven
dat geleefd…
IJSKONIJN
netgedicht
2.0 met 106 stemmen 21.031 zwarte water tegemoet
als tere insecten onze klauwen
om het blote zwerk geslagen
geboeid zongen we luider
dan het kikkergeboefte
in het vingergewas
je brandde een lusachtig teken
in het vuile sop we stegen op en
streken neer langs versgesneden lis
je droeg je verjaardag op
aan de paarden die droevig
maar nieuwsgierig staarden
naar hun lotgenoten…
de avond nadert
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 278 Donzigzachte zalmkleur
doorschijnend als water is de lucht
en weer roze, helder de hemel
de dag was goed
zingen geluiden, sterven weg
in zoemende snelweg veraf
die onrust in mij
waarheen met beperking
alsof de adem diepte mist
ontevreden, geen aandacht
zorgbehoevende lotgenoten,
verlangen dat bijt in je hart
wie doet wat
te weinig mensen…
Geschilderde maan
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 240 En hij die de maan schilderde
tussen wolken, dun vervangen
uit stilte van dromen, bijna zonder lippen
zoenen zoekend naast nachtgordijnen
en lotgenoten vanuit een zolder
over de slapende stad
konden we slechts rijmen
in onze bijzondere gedachten
door openhartig iets te zeggen
over een stil bodemloos smachten
onze lichamen ritmisch bewogen…
De held
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 228 Biedt dat geloof
van zoveel lotgenoten
dan toch de Held die
kwaadheid overwon?…
LIES OBIES
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 321 met veel vocht zet behoorlijk uit
alles klopt zelfs dames in korsetten
Lies Obies zingt forse klankgedichten
vluchtig ingepompt door adelborsten
die in koren schallen zonder kosten
zij behoren tot de lichtgewichten
qua metrum en jambe komt zij er door
hoewel de deurposten hardop kreunen
heeft ze er geen goed luisterend oor voor
vele lotgenoten…
Mens
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 178 Roeren in de koffie
Die jou maar niet met rust
Wil laten - ik keer terug
Naar het kaft van je biografie
En zie je in het therapielokaal
Naast me zitten, beiden leggen we
Kleurige steentjes op hun plaats
In een ultieme poging nog iets van
Ons leven te maken -
Je kijkt me aan en ik zie in
Jouw ogen niet de zieke,
Maar een mens, een lotgenoot…
Harmonie
gedicht
3.0 met 25 stemmen 11.719 Zo ben je vaak in niets een lotgenoot.
Een wig lijkt tussen haar en jou gedreven.
Zij wil zich haasten. Jij moet blijven duren.
Jij waakt en fragmenteert. Zij bloeit en slaapt.
Soms strookt het.…
de hond
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 299 De honden,in het algemeen,
de kleinen en de groten,
behoren,zoals ik het zie,
tot onze lotgenoten.
In veel gevallen is hij daar,
om ons steeds te bewaken,
hoewel de volksmond duid`lijk zegt,
,,moet hem niet wakker maken.…
Als de wereld je huis is
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 515 Slapen onder een deken van sterren
Saamhorig met lotgenoten
Allemaal verschillend en verstoten
We komen tot elkaar en van verre
We drinken omdat we bestaan
Ze zien ons komen en liever gaan
We pinken om verloren tijden regelmatig een traan
Ik kan geen huur betalen, ik heb geen baan
De misere begon toen ik niet meer lachen kon
Mijn vrouw…
Nat Postcode Loterij
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 939 ik geef die mevrouw groot gelijk
dat ze een geding aanspant
het zal je maar gebeuren
dat zo'n prijs in jouw straat belandt
je zou er bijna om verhuizen
maar ja, waar moet je heen
overal tref je gelukzoekende lotgenoten
gescheiden door een wand van steen
het leven is gewoon één loterij
- al zeggen ze dan -
het lot heb je zelf in de hand…
Een vrouw om van te houden
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 448 Een lotgenoot een zielsverwant,
gewoon samen lopen hand in hand.
Ik wil een vrouw die van mij houdt,
die achter mij staat en mij vertrouwt.
Samen alles delen en het spel van het leven spelen.
Iemand die het waard is om mijn tijd in te steken.
Iemand voor de rest van mijn leven, die mij kinderen zal geven.…
De stilte en de dood
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 291 woord;
die toezegging jou nooit te vergeten
Ik riep je, en wachtte op je antwoord
jij die altijd in mijn hart had gezeten
Met roestige woorden wees je mij af
met koude letters, in venijn gedoopt
Besef jij dat ik jou dadelijk al vergaf
schoon mij ‘t innerlijk was gesloopt
Met tranende ogen zag ze mij staan
dat stille stil als vriend en lotgenoot…
Xess Xava Xoera!
snelsonnet
4.0 met 3 stemmen 313 Zus Xelly gaf de X, Wes zélf de ES
De tweede S van Sylvia, de moeder
van dapp’re Wesley, onze voetbalbroeder
We wensen XXS volop suxxes!
Van harte Yolanthe, nu maar tevreden
Met rugnummer X naar X tot de Tweede…
Loop met me mee
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 270 Loop een eindje met me mee
Ik heb soms iemand nodig
Een lotgenoot
Of een heel ander geluid
Loop een eindje met me mee
Verwonder met mij samen:
En zie hoe elke wending nieuwe kleuren, geuren, perspectieven duidt
'K loop een eindje met jou mee
Ik hoor het jouw beleven
Je trots, je strijd, je zijn
En hoe je verder gaat van hier
Loop…
Duizendvoudige dag
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 78 De Redder rennen
gebukt naar een zitplaats, buik tegen bil
neus in de rug, vakken vol lichtroze
schouders onder de paarse
kaalgeschoren kruinen
om de hersenen onder zon
en maan te openen
naar de Grote Ziel
en zelfkennis op te doen
uit de spiegels om je heen
de inwisselbare lichamen die
onder de tucht van eenzaamheid
onder zwijgende lotgenoten…
Belle en Rebelle
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 166 't Relaas van zuster Belle en Rebelle
- ontsproten uit een adellijk geslacht
eerlang vernoemd naar vrijheer Coppenelle
de Vlaamse groothertog die altoos lacht
Om spot en zotternij die hij veracht
in boerse burgers en hun lotgenoten,
en buitenlui, die heer pastoor ontsloten
groothèrtoglijk geheim der vrouwenjacht -
't Relaas, u raadt…
brief aan Anne
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 719 heb jij toen ook
wel willen ruilen
om vrij te zweven
in de lucht
ik zocht jouw schaduw
op de muren
of een echo
van jouw lach
die er eens
toch ook geweest is
op een godvergeten dag
ik heb gedwaald
door al de kamers
waar jij je verborgen
leven sleet
ik heb stil staan
te luisteren
naar de woorden
die jij streed
samen met je lotgenoten…
Het Raadsel van de Zaadcel
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 96 Stel dat je zelf een zaadcel was
een cel die wou ontkiemen
en daarvoor huis en haard moest achterlaten
om als een zalm stroomopwaarts
in het gezelschap van
miljoenen lotgenoten
op zoek te gaan naar iets
al weet je zelf nog niet
waar en wanneer je 'n eicel zult ontmoeten
waarmee je ooit zult samensmelten
en of uit die unieke unie…
help - riep ze nog- we vallen
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 939 zee
ving zij de vogel in zijn vlucht
ik wil met jou - sprak ze toen weer
de vissen en de bomen
de mensen en hun kerken
niets zal ons meer beperken
zelfs niet een spookbeeld van weleer
want jij bezit mijn dromen
en jij de mijne - floot hij zacht
terwijl hij in haar spiegel keek
hij zocht de warmte van haar schoot
en vond in haar een lotgenoot…
Stille bagage
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 386 zijn overbodig
wanneer zwijgen verdooft
geen getuigenissen
of egoverliefde bewonderaars
schouderklopjes wanneer geweten schemert
in het duister van de dodendans
niet langer gedachten over een brief aan moeder
in een wereld die eenzaamheid verscheurt
met leedvermaak tussen schimmige wanden
van zomerse groei, die woekert door schandalen
lotgenoten…
Eén berg te ver
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 66 Gebroken en geknakt tot
in mijn ziel
Zocht ik wat lotgenoten uit Rockanje,
Les Compagnons de la Chanson d'Espagne,
Een club nomaden waar mijn hart voor viel
Als Bremer Muzikanten zonder leger
Vertrokken wij uit hartje Amsterdam
Op zoek naar de Verlosser, ja, Gods Lam
Het hoofd verlicht, de hersenen
steeds leger
In Rouen, op 't Place…
Het kan verkeren
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.441 Met nog zoveel and're dennen
Was hij fleurig opgegroeid
Groen werden zijn naalden
En hij stond zo.....ongemoeid
Maar dat zou niet lang meer duren
Want een krachtige mannenhand
Kwam hem van zijn stronk afzagen
En verstuurde hem door 't land
Op de markt stond hij te wachten
Lotgenoten wachten mee
Tot een koper hem kwam halen
En hem meenam…
Hysteria
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 374 Hij blijft alleen achter
niet alleen
zoals in een rij onmondige lotgenoten
rood aangelopen van schaamte en kou
daar staan ze voor uitgekleed, te kijk,
voor schut,
maar vooral als in een bos
waar elke andere boom onvindbaar is
en je uitgestorte grimas eindeloos
weergalmt op eeuwenoude doofheid
en dat je dan merkt
dat de laatste vogel…