Alle inzendingen over maantje

Maantje Maantje luister eens goed Wie ik nou weer heb ontmoet Langs de sterren aan de hemel Heb ik mensen ontmoet Mensen vanuit mijn leven Daar ben ik nooit gebleven Maantje luister eens goed Wie ik daar heb ontmoet Daar aan de horizon Mensen uit mijn vorige leven Wat ben ik blij Dat ik hier ben gebleven Maantje luister eens…

door bloesemtakken schijnt voorzichtig het maantje lente komt op stoom…

" Toen stak het kleine knaapje Naar haar zijne armkens uit, En wou het maantje hebben, En weende en schreide luid.…

» Toen stak het kleine knaapje Naar haar zijn armkens uit, En wou het maantje hebben, En weende en schreide luid.…

Lucht, tuin, huis, half maantje. Dan via wang en neus terug in je hoofd. Is dat mijmeren? Is dit schrijven? Finaliseren. Even geduld.…

'k Heb met Laura afgesproken: Morgenavond, klokke tien, Moet ge uw blik naar 't maantje richten; Ik zal ook naar 't maantje zien. Mocht 'k een wonderdoener wezen! 'k Maakte een spiegel van die maan: 'k Zou dan, naar de hemel kijkend, Laura aan de Zaan zien staan. Doch dat kan niet.…

Maantje Je schijnt zo mooi Daar aan die donkere hemel Met allemaal sterren om je heen Sterren van mensenzielen Die daar zijn heen gegaan Zoals daar ook mijn vader en moeder staan Aan die donkere hemel Eigenlijk is het daar helemaal niet donker De zielen daar boven staan ook in het licht Al die lichtpuntjes Stralen naar ons…

met gesloten ogen heb ik een visioen: twee gouden cirkels een zwarte ondergrond in het midden ligt een half maantje met een gouden stip het zweeft en vervaagt oorsprong: toen ik mijn ogen open had, zag ik: een blauwe spiraal op gouden ondergrond een houdertje met brandend waxinelicht de zwarte pit Boeddha kijkt toe met…

Met u, zoude ik des nachts niet zwijgen, Daar 't maantje, glurend door de twijgen Ons gadeslaat, En ’t oog dat nimmer wordt gesloten Dat alles ziet, De kleine zanger en de grote, Wier lofgezangen samenvloten, In gunst bespiedt.…

III Het duister omhuifde de velden; Droef dwaalde het maantje omhoog, En droef zag het steeds op ons neder, Als met een brekend oog. Wij doolden te zaam door de velden; Wij hadden elkander zo lief! Ik zoend' haar, en 't zoeltje lispte: `O, jij diefje, o, zoentjesdief!…

jij gaf een slanke vingerhand de nagels kleiner fijner nog gelakt in eindeloze uren van geduld je riemde ze parelmoerde steeds het halve maantje leven wist de rest de kleur en stemming van de dag te geven maar ik voel slechts de warmte van je hand let niet zo op buitenkant de vingers die jij geeft maken dat ik weer intenser leef…

Het maantje dat op Sinterklaaspapier U hartverwarmend toelacht door de bomen Schijnt nu van de verkeerde kant te komen De wetenschap vergalt weer ons plezier Madrid zei desgevraagd: 'We zitten fout, Maar er is één excuus,de Sint wordt oud.' Op sinterklaaspapier staat de maan vaak verkeerd afgebeeld.…

Als 't maantje in mijn venster schijnt, Dan kan ik niet meer slapen; Dan komt de vraag: Waar is die God, Die alles heeft geschapen? De stille nacht, het eenzaam uur, Het suizlen door de linden; Dan denk ik aan de dood en 't graf En aan verloren vrinden.…

vogelgeluid Eindelijk kou en sombere wolk verdwijnen Zal nachtelijke hemel weer vol sterren staan Ergens in het hout de nachtegaal zingen De wereld is weer vol jeugdherinneringen En aan de hemel schijnt een glanzende maan Dan wandelen we weer samen door ’t laantje Waar ergens nog dat knusse bankje staat Daar vrijden we zo dikwijls in ‘t volle maantje…

Dan denk ik aan de stemme, Die 't liedje klagend zong, Wanneer de zonne daalde, Wanneer het maantje blonk; Wanneer de sterren schenen, Wanneer de zwaluw zweeg, En alles op de buiten In zachte sluimring zeeg. Het lied weerklonk zo troostend In halve duisternis, Gelijk de zucht van 't windje In 't hangend waterlis.…

En hoger klonk, Toen 't maantjen blonk, Waar 't door de wilgen lachte, Uw avondzang, Wijl, droef en bang, De vogel smolt in klachten. Tot plots hij zweeg. Een zuchtken zeeg Van spijt hem uit de kele, En nooit meer zong, Hoe 't hart hem drong, Die eertijds zo kon kwelen...…

En boven trilt op 't bevend blad Nog 't stervend avondgoud, Maar 't rijzend maantje strooit zijn glans Met handenvol door 't hout, Dat ons de paden, droef en donker, Beschildert met zijn lichtgeflonker. Neen!…