Alle inzendingen over mama OR pijn

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Donderdagmorgen Een stralend kind Mama vangt het geluk op Warme ochtendknuffel De tijd kent nog geen pijn Een schoolwandeling zonder retour De verwachte stem blijft in de toekomst Draaikolken vegen de rust weg Het opgejaagde hert vermenigvuldigt zich De onbezette plaats stelt steeds dezelfde vraag…

je wilde doen Dat ik heel veel van je hou En dan gaf ik je een vogel - zoen Ik zou je zeggen dat `t goed gaat met me bovendien En vloog dan weer naar beneden Dan was ik blij; had je nog even gezien En was ik weer heel tevreden Maar mam... ik kan geen vogel zijn En dat ik je niet meer zie ... dat tart Omdat je er niet meer bent dat doet pijn…

Je bent nu al weer dertig jaar dood en jouw kleine meisje is nu groot toch zit ik af en toe, in mijn gedachten nog steeds op je te wachten. Afscheid nemen was ons niet gegeven plotseling verdween je uit mijn leven een ongeluk, gewoon wat domme pech nam je uit het leven weg. Het gekke is dat hoe ouder ik ben ik steeds meer wil dat ik je…

we spelen nog verstoppertje maar niet meer op het plein en de meeste zijn geworden wat ze toen niet wilden zijn wij zijn allemaal volwassen wie net weg is is gezien en ik zou die hele chaos nu toch helder moeten zien maar ik zie geen hand voor ogen en het donker maakt mij bang mama, mama mag het licht aan op de gang?…

Een gevecht, een zware strijd vol hoop, kracht en onzekerheid. Momenten van verdriet, vechtend tegen een traan kon jij nog steeds het leven aan. Toen al dat vechten niet meer mocht baten, hebben wij jou los moeten laten.…

sommige zaken Je veel verdriet gaan geven Een lach, een klein stemmetje Een sprong, blonde haartjes en een mooi klemmetje Mijn lieve meisjes het doet mij pijn Maar ik zal voor altijd jullie vader én moeder zijn Mama is helaas veel te vroeg gegaan Wij zijn samen alleen komen staan Een lach, een klein stemmetje Een sprong, blonde haartjes…

ik ben elke ochtend bang om mijn ogen open te doen, want met mijn ogen dicht is het nog net als toen. dan zijn wij nog samen en ben ik niet bang, maar ik moet mijn ogen open doen al duurt het soms lang. heb ik ze open dan zie ik je als nog voor me staan, alsof je nooit bent heen gegaan.…

en dan voel ik die pijn maar al te goed, dat je weg bent is iets wat me erg veel doet. en dat doet zeer, want je bent er niet meer.…

deze wereld is een chaos, medelijwekkend en mislukt, en hoewel het zonder jou slecht gaat, en alles me in de weg staat, ga ik eronder gebukt. alles eindigt zoals het begint, ik ga door met lege handen, het is de dood die wint.…

Nu je er niet meer bent woon je in mijn hoofd en slaap je in mijn hart herinneringen aan jou zijn levend teder als een ontluikende bloem ragfijn als een pas geweven web ooit op een dag kruisen onze wegen komen wij elkaar weer tegen ik weet niet waar maar -wie weet- misschien…

het is bijna zover, die ene dag, dat je jarig bent, dat je normaal feesten mag. dat je slingers ophangt, en de muren met balonnen behangt. maar voor ons geen slingers en geen balonnen. geen drankjes, en hapjes, of taart, geen cadeautjes en een verjaardagskaart. wij gaan bloemen kopen, bloemen voor op je graf, geen fonteintjes, lampen of kaarsen…

vandaag ga ik naar mama ze woont niet meer in haar oude huis er is geen kamer meer en ook geen kast alleen een stenen bed toch weet ik zeker dat zij me verwacht en naar me uitkijkt ik zoek zorgvuldig de mooiste bloemen uit mijn lentetuin en zie reeds hoe haar ogen van blijdschap glanzen…

Het spijt me, Voor alle bozen blikken die ik jou bracht, Terwijl jij nog eens naar me lacht. En ook voor elke traan die je soms laat, als het door mij soms even niet meer gaat. Hou ouder ik word, hoe verder we weg gaan van elkaar. Maar weet goed, Ik hou van je, voorgoed!…

Mama mag ik je wat vragen? Waar ben je nu heen? Ik kan het niet verdragen ik voel me zo alleen Ik kan je niet meer zien Is er iets daar boven? Kan je een teken geven misschien? Ik wil het zo graag geloven want als er iets is na de dood dan doet me dat goed want dan is de kans heel groot dat ik je daar weer ontmoet.…

Lieve mama je bent een mooie en lieve vrouw, mooie en lieve mama ik hou ziels veel van jou.…

Moeke zoveel jaren zonder jou ik ben nu zestig tweemaal zo oud als jij ooit werd nooit was het gevoel van gemis minder maar tja ik moest wel dragen in memoriam Antoinette Francoise van Zwol zelfs na vijfenvijftig jaar moeilijk te bevatten een kind zonder moeder voelt zich immer zo verloren…

dag mama (in de kerk van mijn jeugd brandt het licht van leven) nu je gegaan bent nu je rust kus ik jouw koude ogen en een wang waar zacht jouw vrede sust ik mis je, waar ik missen mag maar meer nog ben ik blij om alle pijn die weg mocht gaan en jij het licht mag vinden…

Gedichten Zeggen veel, Zo niet alles, Over wie je bent - Jij…

Een fijne moeder was ze, maar ook wel eens niet – wanneer ze huilde.…

Vaarwel mijn lieve mama Een stukje van jou blijft immer leven Diep in mijn hart zit er een stukje erin geweven. Claire Vanfleteren ©…

'Mama?' 'Ja kind.' 'Ik weet dat jij mij bemint.' 'Dat is waar kind.' 'Mama?' 'Ja schat.' 'Vind je het erg als ik iets jat?' 'Ja, maar ik houd nog steeds van jou schat.' 'Mama?' 'Ja lief.' 'In deze brief, staat: Ik vind je lief.' 'Maar kind, dat is ook wat ik van jou vind.'…

jij bent mijn kind Iets wat ons aan elkaar verbindt Ik had nooit gedacht dat het zo zou zijn oh schatje wat is het leven met jou fijn. ik wil je nu iets beloven Ik zal altijd in jou geloven. Je kan altijd bij mij terecht. Weet dat ik voor je vecht…

Ze is degene die jou draagt Wanneer je zwemt In universeel water Degene in wiens armen je ligt Na je landing In deze wereld De navelstreng doorgeknipt Maar ze is er Ze is degene die jou voedt Jou woorden en wolken leert Degene die jou na vallen weer opstaan laat Zij is degene die op een voetstuk staat Van wie je je later losmaakt…

Je handen, sterk zacht liefde is mama vertaald in mijn ogen mama is mijn held Nooit iemand gekend liever als lief nooit alleen, ik ben wij samen mama is mijn held Tranen verkleur jij naar glimlachende straal ik lach voor jou mijn mama is mijn held Hou van jou schatje zelfs in mijn slaap niet vaak genoeg verteld je blijft altijd mijn vriendinnetje…

Voor de buitenwereld ben ik vrolijk, de buitenwereld merkt echt niets kijk ik te veel achterom of is dat een "mama"iets…

Papa en mama vandaag zijn jullie zestig jaar getrouwd! Dit is een dag om het te samen te vieren. Maar jullie zijn zo ver van mij. Ik wil jullie in mijn armen sluiten en een stevig knuffel geven. Ondanks alle pijn en ellende zijn jullie toch bij elkaar gebleven. Hiervoor ben ik jullie dankbaar.…

een huidje zo zacht en een hartje zo rein zo heel nog onschuldig kwetsbaar en klein weerloos en breekbaar vrij nog van pijn prijs ik mij gelukkig mama te zijn van dit prille ventje zo weerloos en teer die mij laat genieten telkens weer de zon doet schijnen iedere dag met zijn lieve stralende lach.…

het gekrijs werd als maar erger want het kind had pijn- haar wangetjes waren nat van de tranen ik wist waarom- ik voelde het ze had zo graag bij mama willen zijn.…

Iedereen kent het waardeloze gevoel Zoveel pijn met wat voor doel. Ooit sprongen de vonken er vanaf En nu voelt het doods als een graf. Maar deze eerste liefde vergeet je nooit En er komt ooit weer iemand die je hart ontdooit.…