Alle inzendingen over manhaftig

Ludduvudduh Duurt de helft van de lengte van de relatie Maar de liefde voor deze vrouw zal nooit over gaan Trots als een hond met een bot in zijn bek Draag ik deze zee manhaftig mee naar mijn graf Ik heb het meegemaakt. Ik mocht het meemaken Dat zij bestaat. Dat zij voor mij bestaan heeft. Wat een feest dit leven.…

De godsdienststrijders van de Taliban Zijn al vooraf gebombardeerd tot helden: Zij zullen, naar Kabul ons weet te melden, Zichzelf verzetten tot de laatste man. Maar "tot de laatste vrouw" blijft onvermeld, Want vrouwen worden daar niet meegeteld.…

En straks is er geen enkel kamerlid Dat nog manhaftig in de kamer zit.…

tijd moest missen eenzame man in de nacht, voor het beeld Maria nooit geweten dat hij de moed op kon geven omdat hij zich niet gewaardeerd voelde door zijn omgeving aan verandering onderhevig nooit kunnen vermoeden dat hij de hand aan zichzelf sloeg diep in de duisternood omdat er niemand anders was, niemandsland zijn handen aan zijn kruis, manhaftig…

Zelfs de natuur geeft grenzen aan Woestijnen, zeeën, bergen, meren Soms kon de vijand die passeren Zo ook de koopmanskaravaan Avonturiers ten overstaan Van dreigen en intimideren Moesten manhaftig zich verweren Om overbruggingen te slaan Vaak werden regels afgesproken Was Niemandsland van iedereen Krachtdadig…

Kalm, manhaftig bidt de grijze zeeman de armen rond een mast. Zo lange reisden schip en zeeman samen door de stormen; grijs is 't hoofd geworden van de zeeman, krakend en versleten 't machtig vaartuig... O de wind, de zee, de laatste storrem! Schuimend, bruisend, stijgen wilde baren onder zijne voeten.…

Ze sleept een paar netten aan verwacht een paar handen knijpt de ontgroende man in de parmantige jonge billen ze is een fikser van manhaftigheid met een zwaar moederschap alleen ze doet dat in het aarden zoals vissen in het water dat doen sterk en wilskrachtig maar ze omwikkelt het zacht of ze speelt gewoon de dommekracht zoals vrouwen…

Je zegt – zomer – in de schemering en ik hoor de manhaftige stem van jouw blond kloppend hart nu ware liefde niet langer uit letters bestaat een fijne lichaamstaal mij woorden ontneemt wil ik je laten weten dat ik radicaal achter je sta je bukt om een muntstuk op te rapen oude dichter met een kromme rug ik denk aan de gewelven van een…

manhaftige traanmoeders bevochten de eeuwige slaap en wreven zich krassend het oog uit hun kassen: ga toch spelen kinderen, kraaiden ze, op het pleintje voor het te laat is om op het pleintje pleintje te spelen. ik zag daar niets van, maar verzon het toen de trein waarop ik zat Brussel binnenreed, in 2007.…

Tesaam met Magistraat Jonkheer de Rettequetette gaat hij manhaftig en resoluut mee aan kop. Het gezelschap vertoeft nu diep in de bossen, in het jachtgebied van Graaf Guy-Jacques de Dixmude. Hij monstert één voor één alle hengsten en rossen en beslist tot devolgweg van een “speciale” servitude. Een gestreng “Sssjt !”…