Alle inzendingen over marjon

Lente verpozing, opwindend dichtbij, nog onbereikbaar, zover haar sterren staan, vaak niet met het blote oog te zien, levend energie van licht voorzien, waaruit ik de dagelijkse portie adem haal. Kleeft aan de mist van winterslaap, vergeeld perkament van beide handen uit een gestold hart dat zonder licht door vorst en regen gedeeld…

zonder jou geen liefde zonder jou veel verdriet zonder jou geen plezier en niemand die dat ziet zonder jou alleen in het leven zonder jou alleen op bed zonder jou geen reden en niemand die op me let waarom zonder jou terwijl ik zoveel van je hou kom weer terug naar mij het maakt niet uit wat anderen zeggen het maakt ons beiden weer…

het was een mooie dag, stapte uit bed en begon met een lach. ik dacht: Pasen! Hoera! tot je in het ziekenhuis bent bij je ma. ik hoorde het verschrikkelijke bericht, dat is niet uit te leggen in een gedicht. ik zat bij haar bed te kijken, ondertussen de geluiden te ontwijken. ze kon niet tegen ons praten, dat hadden we in de gaten. in coma…

alweer vier jaar geleden jouw laatste woorden aan mij jouw laatste lieve lach die staat mij altijd bij een gevoel van verlangen een gevoel van gemis en maar niet willen geloven dat het verdriet is…

(Met dank aan Marjon van der Vegt.)…

In zichzelf vindt de kleur begin en einde, hermetisch gesloten kan nergens anders zijn om te ontsnappen aan een voortdurend leven dat in de nacht naar buiten komt met een grote dorst aanvangt het licht van biljoenen jaren ver opvangt dronken een dansje op leylijnen maakt…

Mijn leerling. Hij zit. Hij droomt. Waarvan? Soms weet hij het, meestal niet. Het raam laat hem de leegte zien, tot ver voorbij zijn straat. Zijn eigen leegte is oneindig voelt hij. Ik weet van zijn rijkdommen. Zal hij ze zelf willen vinden?…

Waarom raak ik als echtgenoot en huisvader onthecht en gaat mijn fantasie met mijn hormonen in gevecht en denk ik voor me uit: wat ben ik schaamteloos en slecht wanneer Marjon de Hond 'dit wordt een echte plaknacht' zegt.…

Een droge opmerking, een simpel woord Gewoon van Marjon even nagedacht en aangehoord Veeg eerst je eigen straatje schoon Voor je anderen maant: doodgewoon.…

Sjaal die alle haren bedekt, Haar schoonheid onzichtbaar Maakt, slechts ogen die Innerlijke schoonheid verraden - Zo bedek jij alle wandaden Door jou bedacht en uitgevoerd Onder een mantel van zacht Omfloerste ogen, keurige lok, En aan je hand kinderhanden Die van de prins geen kwaad bewust Zich aan jou toevertrouwen - De hond…

* Met dank aan Marjon van der Vegt!…

Ik duik somtijds de koffer in Met Loes of Madelon, Johanna, Sara, Elsemiek, Geertruida en Marjon Vergeet ik bijna Annejet, Coleta en Manon Doch liever dan hen allen Wil ik nu een Pokémon Ik wil een Pokémon! Enfin, een Pokémon! Ik wil een Po-po-po-po-po-po-pokémon!…