Alle inzendingen over meditatie OR rust

Wanneer ik druk blijf doorvragen, volgt er nooit een zinvol antwoord. Wanneer ik alleen maar luister, wordt de wereld wonderlijk stil. Alsof een stem, diep van binnen, woordeloos tot mij spreken wil. Het is een stem die me laat weten: Vraag nooit naar de weg naar huis! Stop met vragen naar het onbekende. Je was hier al voordat je vertrok…

Hier zit ik op m'n stoel een beetje voor me uit te staren Ik heb een vaag gevoel dat ik niet zomaar kan verklaren Er welt iets in me op, wat is het, hoofd wees even stil Relax, ik concentreer me op een innerlijke schil Bloeit daar, vlakbij m'n middenrif, een onderwater-varen En zweeft er langs die klier een kreeft met opgeheven scharen…

Help! Het water stijgt tot aan mijn lippen. Help! Ik verdrink! Er is niemand hier die dat belet. Snel draai ik de kraan weer dicht. Gelukkig, ik heb mezelf gered! Help! Mijn gedachten blijven stromen! Er is niemand die dat kan tegengaan. Het is alsof het water weer gaat stijgen. Nu bedreigen gedachten mijn bestaan. Help! Mijn gedachten…

Innerlijke rust blijft achter, temidden van ons roerige bestaan.…

Het grote niets is zwanger, van ongekende mogelijkheden. Wie leeg wordt, stroomt vol. Het kleine wordt weer groot. Wie alles denkt te bezitten, bezit helemaal niets. Wie volmaakt is, is dood. Lang leve de onvolmaaktheid. Wie durft te delen vermenigvuldigt. Liefde!…

Wat zou je toch een aangenamer mens zijn geweest als je die artiestennaam naar het grof vuil had gebracht en die verkleedkleren op zolder had gelaten.…

Het nieuws is heftig en best wel naar, dus gaat de televisie uit, de radio brengt me niets beters dus is het rustig in huis! Ik sluit de wereld buiten, de gordijnen dicht hier en daar een kaarsje, wat flakkerdend kaarslicht het is zalig warm, knus en rustig binnen ook al moet de inloop nog beginnen! Maar soms moet je besluiten, wat beter…

een vaste toekomst aangenomen op de arbeids - markt met een ster toch maar naar zweden drie maanden op winterrust met meditatie verveelde aandacht de hele tijd wegkijkend het leeftijdsverschil referendaris of eindigen als griffier met een gravure terug naar polare waar dromen als goudklompen staan opgestapeld…

Innerlijke rust je van de stilte bewust onder het maanlicht.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Er is redenatie, Er is beweging, Geen meditatie. Ik ben daar, Er is creatie, Er is kracht, Geen stagnatie. Ik ben weg, Er is irritatie, Er is absentie, Geen conclusie. Ik wil verdwijnen, Er is agressie, Er is obsessie, Geen discretie. Ik ga er voor, Ik ga doen, Ik ga rechtdoor, Ik ga de deur naar ergens anders open doen.…

uit heksenketel ontsnapt,rustig thuiskomen in een toverbos joz.le bruyn haiku 27/01/202…

nog één keer strijk ik door jouw haren vol ongeloof en verdriet wat eergister nog gewoon was is dat vandaag helemaal niet twee-en-een-half, je kwam net kijken rende zo de wijde wereld in nu jouw ogen voorgoed zijn gesloten zorgt jouw einde voor een nieuw begin…

het jaargetijde bloost waar de vurige zon de einder kust de zilte golven doorklieven als een meditatie ontspanning waar adem lucht geeft in “klare taal” spreekt de zee geschiedenis óngepenseeld in een stijl dit doet mij denken aan dat jij jij bent je doet wat je moet doen in ieder seizoen……

Het fort: ik rol mijn mat uit in de stilte van slapende cicaden De wind is warm, de tijd kruipt met de zon naar Napels Het zit allemaal in mijn hoofd hoog boven het leven van volle straten en winkels waar het geld nooit ver rolt blikken beducht, kussen vluchtig en handen handtastelijk zijn Dat is niet goed Ik steek een storm op blaas…

Tijdens het genieten van koffie, vertraagt de dolgedraaide tijd. Tijdens het proeven van geluk, staan gedachten rustig stil. Verandert mijn koffietijd, in wat ik aandachtig wil.…

Plaatsen die we ooit hebben bezocht worden in onze ziel verankerd. Mensen waarmee we ons verbonden voelen blijven ademen in onze herinnering. Mensen waaien waarnaar de wind het wil. Omdat momenten tijdloos zijn. Onmogelijkheden mogelijk. Ruimte grenzenloos. Stilte stil.…

Al onze kloppende harten tesamen, voeden oceanen met wijsheid. Uit onze hoogstpersoonlijke bron, stroomt een onrustige rivier. Aan de oevers mediteren mensen. Waar water hemels spiegelt. Waar niemand oordeelt. Waar de vrede woont. Waar liefde stroomt. Draag water naar de zee. Neem liefde met je mee.…

Beeldschoon jouw afscheid langzaam kleurde de lucht rood in Zomerland…

alle kleuren heb ik aangetrokken op dat ik je niet kan mislopen de wereldkaart ken ik van buiten zodat ik onderweg niet stranden zal nu de mist haar rokken laat zakken slaat de schrik me om 't hart daar de weg ineens verloren lijkt…

Zij die zoveel leven bracht op Internet is heengegaan zonder ons te verlaten want wat zij achterlaat is blijvend gedachten, emoties, verbondenheid in de hemelse tuin van mijn onderbewustzijn bloeien de mooiste bloemen eeuwig voor Fairouz.…

hoe kon je zo verdwaald zijn was het leven zo’n gevecht de strijd in jouw hoofd ondoorgrondelijk hoe wij jou ook liefden bleek dat niet genoeg niet voldoende reden om te blijven daar waar wij zijn wij die het leven anders ervaren al is ’t nooit zonder slag of stoot is het gemis al begonnen…

het verschil tussen gisteren en vandaag is een immense stilte die je achterlaat je stond aan het roer van een schip met eindelijk verse wind in de zeilen al ben je abrupt van koers veranderd heb je het aardse verruild voor het hemelse want zomaar tussen gisteren en vandaag is het doek gevallen…

bij aankomst vielen bevroren tranen uit de lucht het was een weerzien van dwarsliggers uit alle hoeken te midden van borden vol leuzen stond de kist erboven prijkte een mooie foto van Ferry met poes op schoot ik heb nog nooit zoveel fotografen gezien Fer op ’n crematie zij kwamen allemaal om Opa Water te groeten…

ben je uitgevlogen ons voorgegaan wellicht van hier waar je sinds ‘56 woonde ging je over in ’t licht nooit meer Maison Kelder gebakjes eten, met jouw verjaardag voor ’t Nieuwe Jaar zal de stilte ooit gaan wennen al voelt ’t voor nu wel heel erg raar…

tikt onverminderd door niet even staat hij stil nu jij ons ontvallen bent veel te vroeg in de bloei van jouw leven omringt door liefde …. en de tijd tikt onverminderd voort…

waar gedachten vlieden van hot naar her zonder het te willen aanraken, het is als een boom waar de vogels wel mogen rusten, maar zeker niet nestelen maar dikwijls ben ik het nest dat zich met moeite staande weet te houden bij de on - winden die ik als laster ervaar maar tegelijkertijd is het zo zoals het gaat en is mijn pad het…

in zo'n sliert van aaneengeregen blik valt het altijd tegen met dat stapvoetse geronk op de A9 naast mij hoor ik highway to hell uit een twingo dreunen terwijl een dame in een golf op je t' aime moi non plus ligt te kreunen zelf ga ik voor iets rustgevends achter het stuur met meditatie uit de subwoofers tijdens dit drukke uur…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…