9692 resultaten.
melancholie
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 115 de straten zijn leeg
dat is een begin
van een gedachte
over lege straten
maar misschien
is het niet veel meer
dan dat er gewoon
niemand loopt nou ja
maar toch wel in melancholie
die lege altijd weer lege straten
en de lantarenpalen die schijnen
in eeuwig eeuwig vallende bladeren…
Melancholie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 127 Melancholie was ooit een ziekte.
Zwarte gal. Doodsdrift. Zwaarmoedigheid.
Soms voel ik me zwaar te moede.
Door teveel tobben.
Door teveel doen.
Door teveel eten.
Zwartgalligheid bestaat nog steeds.
Een aandoenlijke aandoening is het.
Een teken van leven.…
melancholie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 181 de duif
vermoedt de avond
in zijn roep
en rekent op de morgen
hoor je
hoe stil het is in mij
de avond valt
steeds minder
klinkt mijn roep
om jou…
Melancholie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 91 Vallende vlinder
opgeslagen souvenir
op een droge plek.…
Melancholie
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 130 Momenten waarop ik kan zwijmelen in verdriet
Intens verdrietig zijn en ondertussen zo ontzettend gelukkig omdat ik iets voel
Niets voelen
Leeg en verdoofd zijn, geen kant op te kunnen en vastgeroest in je hoofd
In zijn patronen
Of die van haar
Verdriet is prachtig
Verdriet is genieten
Huilen is fantastisch en pas wanneer mijn gezicht plakkerig…
Melancholie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 72 Melancholie.…
Melancholie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 132 Zover weg strandt de passie in herinnering
langs de kustlijn geschreven als teken
wat overspoelt door deining van weemoed.
Elk woord dat op cadans de poëzie erkent
door de melodie van onze favoriete band
dat tijdens het dagdromen mij aanmoedigt.
Door schittering van sterren benoemen
kan ik alleen de verlichting verwoorden
door de…
Melancholie
poëzie
4.0 met 3 stemmen 420 Melancholie van scheiden en hervinden,
Stadig verliezen en verloren gaan,
Van binden en gebonden zijn; beminden
Aan dood en leven eeuwig af te staan,
Hoe komt ge mij, waar bitse winterwinden
Hun ijzige gesels op de woning slaan,
Door leed geboog'ne en door liefde verblinde,
U weer te melden met Uw oud vermaan!…
Melancholie
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 189 Het leven van een vrouw bestaat uit wachten
Om nu en dan waar nodig in te grijpen
Verlangend naar de tijd van vóór het rijpen
De kindertijd, zwemmend in droomgedachten
En in een zee van tijd en fantasieën
Verkaveld niet, compleet nog, androgyn
Nog niet geplaagd door hoe zij wordt gezien
Door mannen en hun ideologieën
Vasalis voelde al haar…
Melancholie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 225 Weemoedig staart ze naar haar handen,
handen die troosten,
handen die zorgden,
handen die kookten,
handen die streken.
Waar waren ze ook weer voor?
ze friemelt met een zakdoen,
strijkt haar rok glad,
kijkt schichtig om zich heen,
om vervolgens weer te blikken
op die doelloze handen!
Handen die ooit nooit stillagen
maar nu alleen nog:
rusteloze…
Melancholie?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 31 Steeds sneller gevangen in
de jaren, nestelt melancholie
in de versleten kaders van de
ziel, raakt zwanger van een
ongeëvenaarde zachtheid
Gouden tonen vloeien weg als
de oude troubadour wedijvert
met z’n melodieën, die z'n tijd
en tonen verzwijgt, verrukt was
van het fluwelen tokkelen op
de snaren van het beminnen.…
Melancholie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 100 verzuilt in melancholie
emoties die me de grond in trekken
gevoelens die bedwelmd worden
meegesleurd door de zware stroming van de zee
totdat ik opgeslokt word door de fouten
die we door de vingers zagen
En nu als een anker om mijn enkel de dood zegeviert…
[ De melancholie ]
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 29 De melancholie
dat de aarde wel klein is --
maar onze ziel niet.…
Praalgraf
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 371 diffuus licht
besprenkelt
dit panorama
en verspreidt de geur
van onvergankelijk goud
welke sierlijk met knoppen
lijkt verweven:
kunst is daardoor nimmer oud
sober gekroond
met strekkende sepalen
draagt dit doorschijnend glas
de ademende melancholie
van een veranderlijke aarde
zo kan het telkens weer
van tedere dromen verhalen…
Hulptroepen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 35 Welkom klein mensenkind
hier op de planeet
waar jij gewenst bent
verandering nodig is
vandaag start jouw toekomst
morgen begint je verleden
in een roerige wereld
waar zachtheid vaak ontbreekt
jij als nieuwe generatie
brengt ons hoop
voor een nieuwe mensheid
die het anders wil gaan doen
die kan opgroeien tot
een evenwichtig rechtvaardig…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Ode aan de boom
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 96 Zomer brengt vreugde terug waarbij ik een lach op
het gezicht ontmoet en schoonheid glinstert tot in kleinste details
tot wanneer een veranderlijkheid en veranderbaarheid van herfst jou benadert
Outfit krijgt meer aardse vormen, inhoud meedeint op golven van heimwee en melancholie.…
Solitaire plataan
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 64 Tijdens zomer geniet je ten volle, overheerst
de kleur groen en tover je een brede glimlach op het gezicht
tot wanneer herfst met zijn veranderlijkheid en veranderbaarheid jou benadert
Outfit krijgt meer aardse vormen, inhoud meedeint op golven van heimwee en melancholie.…
vangnet
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 184 Kind van de zon
iedereen opzij
hier kom je voorbij
diep is de gong
vang m'n woorden bewaker
als 'n sidderaal onder spanning
ze is 'n mythologische druppel water
De reis begint pas na de landing
Treurvogel zoen de nacht
blijf feiten veranderen
het ritme lacht
verlicht zalf kan je veranderen…
de anderen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 452 De roes zie ik als rust
De weg is al in zicht
Maar waarom al die haast
Het is maar dit leven
Wat voorbij raast
Waarom iets veranderen
Als het pad
Waar wij wandelen
De tijd zal het leren
De rest
En al die anderen.…
Wong Kar Wai's 2046
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 285 Wervelende film
Met melancholie als kern
Schoonheid raakt je ziel…
Niet welkom in de hemel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 221 de koude waarheid
aan mij voorbij…
Honfleur
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 929 wanneer Satie
daar
de toetsen
beroerde
zat de lucht
vol
melancholie…
Ochtend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 224 Het vallende lover
Melancholie in de herfst
Elk jaar weer opnieuw…
Het labyrint van het verlangen
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 481 Wie kan loslaten, laten gaan, zonder al teveel
melancholie? De herfst komt langzaam, heel langzaam
met trage avonden en huiver rond de uren die
voorbij gaan, in het labyrint van het verlangen.…
Vrienden voor het leven.
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 2.859 Als ik dat kale koppie zie,
Denk ik vaak vol melancholie,
Even nog aan vroeger terug.
Want de jaren vliegen,gaan veel te vlug.
Het werken is over, dat is voorbij.
Tijd is er genoeg, want we zijn vrij.
De liefde van vroeger is nog altijd aanwezig.…
Herfst
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 237 Een boom gestild
verkleurd verschiet
verdriet achter de huizen
buigt eenzaam met de wind
geef hem die hand, mijn vriend
en tracht onachtzaam
mee te zaaien
deze droeve melancholie
heel af en toe
tussen het zwerven
het is nu voorbij
de grote trouw
blijft behaaglijk
binnenshuis
waar haardvuur knettert
en weer een jaar
bedachtzaam wordt…
Een wereld van muziek
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 128 Werelden die blijven veranderen,
wanneer onze lichamen verteren.
Wanneer we onze geesten geven.
Wanneer wie we werkelijk zijn,
weer naar huis toe gaan.…