Alle inzendingen over mens OR artiest OR melancholie

Koester gloeiend goud koren huiver zilver maanlicht water leef in laatste uurtjes gedenk die krans van margrietjes zélf gevlochten rond de tere kinderziel…

Melancholie... ze wordt groter. Herinneringen sterker...soms! Onzichtbaar heimwee glijdt, klimt door mijn nachtelijk duister. Tranen stromen als douwdruppels naar ruimstes kil gevuld met bitterheid tot in de kelders van mijn ziel! Alsof tijd onbestaand is dwaal ik in gedachten, door de sterren-loze nacht.…

het dorp waar ik kort na de oorlog geboren ben is niet meer wat het ooit was, verloor van jaar tot jaar zijn vertrouwde glans oude huizen lijken nu droefgeestig gestemd alsof zij moeizaam leunend tegen elkaar naar lang vervlogen tijden te hunkeren staan naar geluiden van rinkelende flessen op de kar van de melkboer achter zijn stapvoets…

Geef mij de stemmen van die hier waren de lach van hen die nu niet zijn. Gedachten waar wij naar konden raden of lezen in spiegel van hun ogenschijn. Zachte bries die wij voelen als nog strelende adem die ons bemoedigend troost verzachtend leed en pijn. Geef mij hun beeld alsof ze naast ons staan zodat ik kan vertellen hoe graag…

de straten zijn leeg dat is een begin van een gedachte over lege straten maar misschien is het niet veel meer dan dat er gewoon niemand loopt nou ja maar toch wel in melancholie die lege altijd weer lege straten en de lantarenpalen die schijnen in eeuwig eeuwig vallende bladeren…

Melancholie was ooit een ziekte. Zwarte gal. Doodsdrift. Zwaarmoedigheid. Soms voel ik me zwaar te moede. Door teveel tobben. Door teveel doen. Door teveel eten. Zwartgalligheid bestaat nog steeds. Een aandoenlijke aandoening is het. Een teken van leven.…

de duif vermoedt de avond in zijn roep en rekent op de morgen hoor je hoe stil het is in mij de avond valt steeds minder klinkt mijn roep om jou…

Vallende vlinder opgeslagen souvenir op een droge plek.…

Momenten waarop ik kan zwijmelen in verdriet Intens verdrietig zijn en ondertussen zo ontzettend gelukkig omdat ik iets voel Niets voelen Leeg en verdoofd zijn, geen kant op te kunnen en vastgeroest in je hoofd In zijn patronen Of die van haar Verdriet is prachtig Verdriet is genieten Huilen is fantastisch en pas wanneer mijn gezicht plakkerig…

Melancholie.…

Zover weg strandt de passie in herinnering langs de kustlijn geschreven als teken wat overspoelt door deining van weemoed. Elk woord dat op cadans de poëzie erkent door de melodie van onze favoriete band dat tijdens het dagdromen mij aanmoedigt. Door schittering van sterren benoemen kan ik alleen de verlichting verwoorden door de…

Melancholie van scheiden en hervinden, Stadig verliezen en verloren gaan, Van binden en gebonden zijn; beminden Aan dood en leven eeuwig af te staan, Hoe komt ge mij, waar bitse winterwinden Hun ijzige gesels op de woning slaan, Door leed geboog'ne en door liefde verblinde, U weer te melden met Uw oud vermaan!…

Het leven van een vrouw bestaat uit wachten Om nu en dan waar nodig in te grijpen Verlangend naar de tijd van vóór het rijpen De kindertijd, zwemmend in droomgedachten En in een zee van tijd en fantasieën Verkaveld niet, compleet nog, androgyn Nog niet geplaagd door hoe zij wordt gezien Door mannen en hun ideologieën Vasalis voelde al haar…

Weemoedig staart ze naar haar handen, handen die troosten, handen die zorgden, handen die kookten, handen die streken. Waar waren ze ook weer voor? ze friemelt met een zakdoen, strijkt haar rok glad, kijkt schichtig om zich heen, om vervolgens weer te blikken op die doelloze handen! Handen die ooit nooit stillagen maar nu alleen nog: rusteloze…

Steeds sneller gevangen in de jaren, nestelt melancholie in de versleten kaders van de ziel, raakt zwanger van een ongeëvenaarde zachtheid Gouden tonen vloeien weg als de oude troubadour wedijvert met z’n melodieën, die z'n tijd en tonen verzwijgt, verrukt was van het fluwelen tokkelen op de snaren van het beminnen.…

verzuilt in melancholie emoties die me de grond in trekken gevoelens die bedwelmd worden meegesleurd door de zware stroming van de zee totdat ik opgeslokt word door de fouten die we door de vingers zagen En nu als een anker om mijn enkel de dood zegeviert…

De melancholie dat de aarde wel klein is -- maar onze ziel niet.…

De mens, een vleugje natuur dat steeds weer anders is, een bloem, een dier, soms een artiest steeds vonkend tussen de polen van kunst, verderf en genot van toekomst en geschiedenis.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Artiesten scheppen. Het publiek voegt toe. Levensverhalen. Opvattingen. Meningen. Emoties. Smaken. De kunstenaar en zijn publiek. Samen maken zij kunst. Samen.…

Heb ik nu meer het gevoel Dat ik mijn eigen Identiteit stukje Bij beetje aan Het verliezen ben En kwijtraak de mens Die ik was, die ik werd En die ik geworden ben…

Zo blijkt maar weer eens dat het snelsonnet Ook door onze artiesten wordt gelezen En heeft het eens te meer zijn kracht bewezen Ik heb dus een finaleplaats gered Want na mijn vers heeft Trijntje zonder mokken Meteen een keurig jurkje aangetrokken.…

Peter Brian Gabriel u weet wel van Genesis een groot pop artiest die vroeger eigenlijk engel zou worden bedacht zich echter kan later altijd nog zei hij destijds…

Wervelende film Met melancholie als kern Schoonheid raakt je ziel…

Artiesten kunnen in niets liefde zien. Het sterfelijke maken ze onsterfelijk. Grillige lijnen krijgen betekenis. Het vormeloze ontvangt vorm. Woorden worden gedichten. Geluiden harmonie. Volgens artiesten is onze Schepper een inspirerende levenskunstenaar. Het zinloze geeft hij nieuwe zin. Zoals een mysterieuze Muze doet.…

O 't Leven is één Melancholie Van veel verlangen en veel krijgen, om weer Te grijpen naar het aller-onverkrijgbaarst, Hoog in de wolken zwemend, onbereikbaarst Geluk. Geluk? O Mens, wat zijt gij dom weer: Heel 't Leven is Eén reine Melodie.…

wanneer Satie daar de toetsen beroerde zat de lucht vol melancholie…

Het vallende lover Melancholie in de herfst Elk jaar weer opnieuw…