Alle inzendingen over merg OR en OR been

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

spaar mij jouw woorden als vlammen slechts leiden tot as en de knoesten spetteren in ogen van steen waarin ik ooit nog zachtheid las uit een teder hart van veen scherpe messen trekken door merg en been en als schilden slechts dienen het onweer te kaatsen dan raakt de pijn gevoelloos en verdampt om zich naar de doodsteek te haasten…

De schijnwerperlichten Haar soelaas Zij bestemt zo zeker Een laatste keer Wil zij zich geven De doelgerichte stap Rust, nu zo grijpbaar Dichtbij, het einde Van haar zinloze leven Haar silhouet In 't schijnwerperlicht Zijn doelloze paniek Rest nog willoos toekijken Een ijzige gil Door merg en been Een moordende klap De sneltreinmachinist…

Een pensionado gaat de rust verstoren het dringt door merg en been, zijn hoogste lied op de dag des Heren - 't deert hem niet - met heggeschaar en zaag en accuboren "Oefening baart kunst!…

De zwoele golven, die ik toen voelde, Gaan me opnieuw door merg en been. Sluit mijn ogen en probeer het gevoel vast te houden. En ik gaf eraan toe, of was ik begerig Begerig naar meer, ….wat ik nooit meer kreeg.…

Deugdzaam draagt een schamel kleed zacht neuriënd, om meer te verdragen gaat 't door merg en been. Half verzonken de maan, zij levert haar schijnaandeel. De luiken kraken als vanouds, draaiend rond het schurend geluk alvast op een kier gezet.…

veeg de bewijsstukken maar van tafel en de kruimels onder het kleed draai de klok maar terug naar gister als of het er allemaal niet toe deed hoe je haar hebt geslagen viel ze pardoes op de grond sneed haar gil door merg en been alsof de wereld niet bestond heb je ziedend het huis verlaten ben je heel hard weggerend haar snikkend achterlatend…

Enkele woorden, angstig, hulpeloos en fragiel, gingen door merg en been. Huilend en ontdaan, onafwendbaar, was ik terug bij voorheen. Mijn diepste gevoelens, verstopt in vlees en bloed, kwamen weer tot leven en deden zich gelden. Ze maakten mij intens verdrietig, voor even.…

Bloed vloeit over mijn wangen Tranen van pijn en verdriet Alle kritiek blijft maar hangen Maar vergeten zal ik het niet Het doet pijn dat je zoiets zegt Je vindt me stom en raar Misschien is het toch wel terecht want iedereen zegt: "hee kijk dat kind daar!" Het heeft me pijn gedaan de woorden uit jouw mond Ik zal er vanaf nu alleen voor…

Hij kijkt, lijkt het, dwars door mij heen Zijn stem gaat mij door merg en been Pas dan herken ik hem.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Pijn erge pijn moeten accepteren bij het ziek zijn Meedenken om te verlichten dat is pas moeilijk weinig uitzichten Door merg en been geleid, dag en nacht wie gaat er voor zorgen dat het mij verzacht Pijn, deze pijn bijna niet te verdragen het overkomt je en er zijn talrijke vragen Helaas de oplossing krijg je niet zoek het…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Konen zo rood als appels Blonde krullen als een engel Iedereen smelt bij een enkele blik Je bent mijn kleine bengel Een klein meisje Waar, bij het openen van haar mond Een gekrijs door merg en been uitkomt Met jou ben ik toch zo´n bofkont Al delen we niet hetzelfde bloed Jij bent de reden van mijn bestaan Ik kan me geen leven zonder jou…

Misplaatst die schreeuw Een stem die schreeuw angst gevoel gaat door merg en been op het verkeerde tijdstip de verkeerde plek schrik angst paniek nee niet hier op deze plaats.…

brandbommen vallen als roofvogels uit de lucht een sissend geluid het klinkt als ruw ijzer dat over stenen schuurt het snijdt door merg en been een hoog geluid de opengesperde mond van mijn moeder haar Schreeuw een kind springt in het riviertje buigt het hoofd onder water het wacht op stilte een bamboe rietje steekt…

in wervel en rib en bekken schuilt een draderige spons een web van aders en vet hier wortelt elk orgaan nog amorf in de knop een witte waakhond gebald in een cel weert de gore kiem een ronde bark gedeukt in de flanken voert een geurloos gas naar de tippen van mijn lijf van long naar vezel draderige klonters stremmen mijn bloed…

Gedichten zijn als van fluweel Zo zacht, zo teder Rank en luchtig Van lange duur in de herinnering Of soms zo eventjes maar aangetipt en vluchtig Gedichten zijn als messen Gemeen en scherp Zo taai als leder Bot en kluchtig Snijden door het merg en door het been Kwellen soms jaren lang geduchtig Gedichten Zijn slechts woorden opgeschreven…

laten we zoeken en nog meer vinden ontdekken en ervaren wat ons mag binden hardop zwijgen wij horen slechts onszelf wervelend schiet alles door lijf,door merg en been van hoofd tot buik tot teen als binnen een galmend gewelf dat het onzegbare weerkaatst jij door mij, ik door jou door beiden spiegelend heen the spring is alive…

en been Ligt de liefde diep begraven Onder een loodzware steen…

en versplintert been en grijnzen daarbij ietwat schaapachtig…

De band is weer bij elkaar muziek en de gevoelige snaar sluit ramen en deuren want het gaat weer gebeuren decibel gaat door merg en been gewoon de muziek samen lopen we er doorheen de noten zijn geen probleem want het is ruig en hard en de drank vloeit moeiteloos door de aderen heen en de grappen worden steeds slapper en de teksten steeds…

en been tranen zijn voor altijd aangespoeld...…

waar muren zich terugtrekken in grijs de ijzig koude dag zijn sporen nalaat, in de patrijspoort van een kokerblik staat een snik zich in te houden nochtans kruipt de kille pijn van niet meer onder mensen zijn door merg en been waar gaat dit heen?…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

eigenlijk is het een heel simpel verhaal afspelend in het naoorlogse Nederland zonder al die moderne pracht en praal krijgt de nostalgie al snel de overhand De weemoed naar het verleden spat van de buis het gevoel gaat mij door merg en been door deze revue voel ik eindelijk weer thuis terwijl ik de laatste scène nog maar eens beween…

maar als dan toch, door merg en been, ogen tranen, hebben echte mannen echt verdriet.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…