Alle inzendingen over met droge bleinen li

Hoe stil stond de kar van de bakker met koek banket en gewoon brood ’s middags op de hoek open en bloot in alle verkeer toen nog geen rakker of fietser die een greep deed Veilig achter gesloten gordijnen lag hun moeder met droge bleinen had geen broek meer aan de reet waar ook pa stil van profiteerde De verhouding lag op kantoor scheef…

(Vertaling staat eronder) Kulupu kulupu Lon li pona pona E suno li pona E len kin li pona En mi sijelo kin sina sijelo kin telo e kasi en e kili li pona Moku mute li pona Lape mute li pona Olin li pona pona mi olin e mi mije tan o ona li pona Ona li pona mute Unpa musi li pona Unpa mute li pona Pali pona mama mama…

la li lo! 'k Verdronk in mijn dromen, - Ik droomde iets heerlijks, Iets liefs - iets begeerlijks, - Daar bleef het zo lome aan 't luien - Bim! bam! Bim! bam! Vroeg in de morgen! Hei! la li lo!…

In de herfstavond Bomen zijn kaal en alleen Druppels vallen neer…

LI 'Wie schrijft, schrijv' in de geest van deze zee of schrijve niet; hier ligt het maansteenrif dat stand houdt als de vloed ons overvalt en de cultuur gelijk Atlantis zinkt; hier alleen scheert de wiekslag van het licht de kim van het drievoudig continent dat aan ons lied de blanke weerschijn schenkt van zacht ivoor en koolzwart…

laat ik maar mijn rode glas met witte wijn verkleuren het roze glanst als ik wat tegenlicht door flinterdunne schaduw laat buiten, op de straat speelt een orgel levensliefde op de maat van mijn muziek alle poppen dansen en hun handen dragen stokken naar de zijkant van mijn hart anderzijds een bleinen bel ze slaan de maatstaf van…

Winter die al Goeddeels verdwenen Is, vorst die Al lang en breed Zijn hielen heeft Gelicht, zon die Het bevroren hart Zo op het oog Ontdooid heeft - En toch kom ik Nog ijsresten tegen Die onvermurwbaar Zijn, uit sneeuw Geboren ijskristallen Die van geen wijken Willen weten - Het verlies dat zich Als ijssneeuw In…

Het lijkt een laatste zomerdag, waarin ik het weinig zoek, het niets uit een botanisch boek, waaruit ik met beide handen had willen plukken, lanterfantend geurend in het Heem, in mijn ligtuin waar ik in mijzelf kan liggen in elke houding die ik was, zoals je sprankelend water schenkt in een horizontaal glas. Ik heb niet veel om vol…

Ons land bevindt zich in een koudeput En overal worden records gebroken Er wordt over niks anders meer gesproken We roepen allemaal; 'Het weer is..slecht' Wie kun je nog vertrouwen, niets is veilig Zelfs ijs-hei-li-gen blijken knap schijnheilig.…

De olijfbomen gortdroog geen teken meer van leven in vijf jaar had het niet één druppel meer geregend het stof niet meer in staat nog ergens aan te kleven…

in mijn kamer staat een tas van waterdicht vouwkarton met een bosje tulpen na verlepping van de bloemen zie ik mogelijkheden als damesplaspuutje voortaan in de file houd ik bij watersnood mijn bodem droog…

De hardvochtige hief een glas droge sherry tijdens de zondvloed.…

Bladeren zo droog in de zomer op het gras. Het lijkt zo wel herfst.…

Ik kijk graag naar je wil nog steeds de handdoek wegtrekken nat op nat in jou opgaan Vroeger kon het vaker altijd wel, het is bijna alles wat we nodig hebben Nu strelen mijn gedachten jouw lichaam in het gouden midden tussen verlangen en ontvangen, tam liggen we tegen elkaar tot het te warm of ongemakkelijk wordt Mijn hand strijkt…

Die, zonder dat er Ook maar een traan Aan te pas komt, Het verstilde verdriet Inkrast in het gladde Oppervlak van deze Nieuwe dag - en zie, Het is niet eens De diepte van de Groef die aangeeft Hoe diep het was, Maar louter het feit Dat wat was nog steeds In gegroefde lijnen Zichtbaar is in de tijd…

misschien is dit geen ontkenning maar een poging een kras achter te laten in dubbelwandige leegte ik doolde door jouw gangen liep tot wederkeer nader tot vrije sector om het landschap op te zuigen waarvan ik het bestaan niet wist om te verdrinken in plaatsvervangend water te ontwaken uit een analoogslaap ik verbond mijn lot aan laadpalen…

Ik heb gedroomd Van jou en mij Stapelverliefd We waren erg blij Ik heb gedroomd Over een leven met jou alleen Het was een mooie droom Samen gingen we overal heen Ik heb gedroomd Het was heel fijn Met jou als mijn vriend Het was te mooi om waar te zijn Dat was mijn droom Droom jij ook wel eens van mij Dan kunnen we volgende keer…

Mijn tranen willen niet komen, blijven steken in mijn keel, Die brok doet me pijn, mijn lichaam in z’n geheel. Heb mezelf voor de gek gehouden, jij droeg je steentje bij, En nu is het echt over en ben ik alleen met mij. Wil niet denken, maar kan niet slapen en wakker betekent pijn, Heb constant geleefd in een roes, zag dingen niet zoals ze zijn…

Diep in mijn hart wist ik het wel Kon geen afscheid nemen van mijn dromen Nu sta ik plotseling buitenspel Realiseer dat er nooit wat van had kunnen komen Zit hier met een buik vol stenen Te vechten tegen al mijn verdriet Er is iemand in jou dromen verschenen En helaas, ik ben het niet Had graag als eerste willen zeggen Laten we een einde…

Ik ga naar bed Vol goede moed Ga liggen in het donker, lezen lukt me niet Knipper, mijn wangen worden nat Tranen beginnen te stromen Zonder dat ik er erg in had Ik ga uit bed Vol goede moed Neem vrij, werken lukt me niet Knipper, mascarastrepen op mijn huid Tranen beginnen te stromen Zonder enige vorm van geluid…

Mijn hoofd wil niet meer denken… Wat er door jouw hoofd heen gaat Echt spijt dat je mij moest krenken Of blij dat we zijn uitgepraat Hoop met alle diepte in mijn hart Dat je ooit zult gaan beseffen Dat je een vriendin zoals ik Niet zo snel meer aan zal treffen Maar blijf mijn eigen vraag steeds horen Heel verdrietig en bevreesd Heb ik…

De wekker gaat, mijn ogen open Mijn gedachten werken niet Maar na 1 seconde wakker Herinner ik weer mijn verdriet Weer een dag met pijn beginnen De minuten kruipen van dag naar nacht Kon alles maar zijn zoals die ene seconde Toen besefte ik nog niet wat de dag me bracht…

Jaren waren we onafgescheiden Bij elkaar en met elkaar Een lange weg is het geweest Maar nu is niets voor ons gevaar Mijn verdriet is jou verdriet En de jouwe die van mij Mijn geluk is jou geluk Daarom zijn we nog steeds wij Ik beloof, zal snel de oude worden Maar nu ben je er voor honderd procent En wil ik je op deze manier laten lezen…

Modder besmeurt het lijf regen spoelt schoon wind droogt lijf en haar natuur kleurt beelden honden doen ons lachen soms blaffen wij terug en met rugwind beleven wij ons leven.…

Hij kende haar haar eb en vloed Haar kende hij alles wat er toe doet Nu had branding hem op het droge geworpen Blijkbaar was haar springtij hem onbekend.…

Ze zijn op het droge als door 'n visser in draad gevangen Blijft... het eeuwig verlangen naar water vis in open water Het zwemmen in vrijheid in scholen te zwemmen van klein tot groot en omgekeerd Visnet en hengel te mijden zelfs het leefnet waarin gespartel in onmacht.…

ik vond een schaaltje gebarsten leeg en onverzadigd was het droog vooral droog het keek me aan zo van: jij gaat mij niet gebruiken dat was ik immers ook niet van plan er lagen woorden op de grond die ik er eerdaags, per ongeluk had laten vallen kapot vooral droog en tegen eigen zeggen in gebarsten…

ik leg mijn woorden in het gras ze zijn met passie geschreven ben benieuwd hoe ze opdrogen ik zal ze nog eens moeten overlezen pas als ik tevreden ben verstuur ik ze ik zie je glimlach al voor me jij bent hier dicht bij me als je thuis komt dan liggen mijn woorden je al op te wachten alles wat ik nog niet had gezegd of gewoon nog eens…

Op het strand van mijn gedachten Lachen de kampioenen mij toe Terwijl de zoogdieren de tepel Van hun moeder tevergeefs zoeken En het kinderknoeiend gelepel Tot enthousiast volwassen Gekir leidt maar zonder Warm en hitsig Gedonder in het vooronder En ik me afvraag hoe De bronstige avond is verlopen in de kastcafés De ruimte is gerond…

Een kudde schapen mekkert over landsbelang, door de wol geverfd…