Alle inzendingen over mijmering OR herinnering

of ik anders ben anders dan wie of wat omdat ik een kleurtje heb of een ander geloof omdat ik tegendraads ben of anders geaard arm ben – of rijk juist weet je ik ben anders net als jij met eigen aardigheden eigen hebbelijkheden ook gewoontes en tradities grillen en grollen ook en weet je hoe uniek ook het jezelf zijn dat maakt…

ik twijfel over alles was het goed of slecht juist mijn gemoed doorheen de dagen zont en sombert als het weer is dit goed of fout misschien zal ik dit doen of dat laten bij duizenden wortelen zich bezwaren praat of zwijg ik beter niet misschien als het niet lukt fout gaat of mis kan ik dan nog terug of beter ik dapper…

met uitgestrekte arm nodig mij de zon op een lenteavond tot niets te doen zitten en genieten mag kan en zal ik van het allerbeste wat de natuur brengt zitten in mijn stoel strijkt brom zoemend zwart geel gestreept een hommel neer een vlinder fladdert boven een violenkrans in het struikgewas zingen vogels luid wat is het mooi…

niet meer hier woont de liefde nu met de tijd weg gegaan jij bent oneerlijk voelt het koud dit lege huis waarin niet jouw liefde mij warm omhelst onze liefde immers het doen of het laten huisde in samen zijn met en voor elkaar mij regent nu herinnering die uit de dikke tranen de warme dekens breit die jou weer om mij slaan…

toe droog je tranen ik ben er steeds nog zwevend op vleugels om jou heen toe huil niet meer ik blijf jouw liefde zoals in elke herinnering jij de mijne bent toe stap uit de leegte die jij met tranen vult terwijl het boek vol is dat wij samen schreven toe laat je niet pakken door de kou van eenzaamheid warm je hart en handen…

ieder mens is een eigen verhaal dat groter is dan alle woorden die wij bedenken willen kunnen om hem of haar te schetsen juist als tijd hen heeft genomen naar de eeuwig overkanten tijd als sterren ver en toch dichtbij zij ons tot leidend licht daar stralen laat niet hun dood of het gemis ons steeds de ogen tranen doen waar juist haar bron…

ik denk niet aan jou liggend in natte klei op een verlaten kerkhof ik zie jou lopen op het pad daarlangs tussen de populieren op weg ben jij naar het station dat naar de overkant voert een zomerse dag ooit ontmoet jij mij daar om mij weer te omarmen ik denk aan jou over een landtong lopend vol rust in herinnering ik zie ons…

nee natuurlijk heelt niet tijd mijn wonden van jouw verlies mij blijft het litteken trots jou dragen opdat nooit jij verdwijnt…

verbazend ontroerend en ontwrichtend hoe van de ene op de andere minuut ons mysterieus het leven veranderen kan de ene dag gezond en vol verwachting onheil verdriet en afscheid voor eeuwig als gevolg van dodelijk een ziekte of ongeval plots en zomaar kun je niet meer zijn niet meer doen wat je altijd deed omdat je nooit meer wakker wordt de herinneringen…

steeds weer mag ik jou genieten in de langzaam groeiende berg van opdiepende herinneringen die gelijk herontdekte brieven zich steeds opnieuw lezen laten steeds weer wordt ik beter in de kunst van herinnering door almaar nieuwe beelden die als afgestofte filmopnames mij blijvend terug bij jou brengen steeds weer nieuw is de expositie…

aan de ringvaart in het park gelegen waar ik mijn eigen buitenplaatsje vind maak ik dagelijks de herinneringen die ik flierefluitend ze verwonderend als lunchpakketje uit mijn rugzak haal om ze uit het vuistje dan weer te eten als ik op safari ga in mijn eigen buurt om de jachtigheid ermee te onthaasten die mij zo dwingend doorstappen laat…

het geluid van de hemel stil en sereen als een vredig zachte bries de fluistering de sterren in donkere nacht een symfonie van rust de zonsondergang kleurt stil dansen in ongestoorde dromen het geluid van de hemel eeuwig gehoord lied in de stilte van ons zijn…

voort in stille echo's en zachte fluisteringen die als echoënde spiegels zijn ingebed om ons te herinneren aan wie zij zijn door wat zij met en voor ons betekenen…

Mijmeren over toen, nog meer toen wat later en dan ineens over nu, overdenken, peinzen, dit soort dingen be-mijmer ik nu, alleen in de vallende avond, is dit een stil moment van mij....…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

In mijmerende woorden kan ik een wereld verzinnen, vredig en soms onverwacht. In strelende zinnen kan ik de liefde bespelen, onbereikbaar in kracht. In schreiende verhalen herinner ik stille tranen, door de tijd gezwicht. In de kilte van de nacht verlies ik mezelf, gekneusd en onzeker, in de stilte van een gedicht.…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

de straat verraadt dat het achter je ligt in het verhaal waar namen nooit kloppen deur open en deur dicht herinneringen vervliegen als stof in de lucht waar het licht verdwijnt zonder spoor daar vindt men zichzelf ooit terug in linnen verwikkeld bergafwaarts zonder vaart te minderen in de herinnering van stof aan voetstappen je zei…

vriendschap gelijk kinderen klautert de horden vallend en opstaand roetsjt zij geluk van samen zijn vriendschap grift zich herinnering van ruiterlijke ridderlijkheid die zich klonen laat zoals een paardenbloem haar nootjes blazen laat vriendschap deelt en speelt gunt elkaar de bal ravot zich een stalen ros stift het leven gelijk…

Voorbij ---- de reis van landschappen ---- gedachten van zeeën ---- denken van bergen ---- verwerken naar het diepe ---- van oceanen Reis je nog verder ---- dieper ---- naar het hart en verder ---- dieper naar binnen naar de Ziel daar ben je Thuis…

Ik ga een dezer dagen op vakantie Naar Frankrijk, want ik houd van lekker weer Ik weet wel, warme landen zijn er meer Maar iets wat ik als voordeel van dít land zie: Ik denk niet dat er daar een haan naar kraait Wanneer een boze boer de vlag omdraait…

de donkerte vlindert in onze schemering donkerrood gekleurd haar gefladder zoetig gegeurd maakt de duisternis op donkerblauw en zwart voor haar eindige nacht ze geeft me onze droom ik droom hem zacht en wacht niet lang laat mijmeringen en herinneringen dichter komen tot de angst verschijnt hij overvalt te lang het donkerrode,…

Allerzielen is bidden en knielen voor iemand die ons dierbaar is in het licht van een felle najaarszon verschijnt weer een mooie herinnering hoor ik een stille mijmering...…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Als ik zit te mijmeren beelden in gedachten aan me voorbij zie glijden. Laat me dan maar rustig dromen als ik er weer even in ben verzonken. In gedachten hoor ik een melodie van klanken waar de herinneringen binnen in me stromen en woorden me dan het spreken overbodig maken.…

Op de grens tussen hemel en zee, deinen op de zeespiegel ontelbare mijmeringen. Zachte zonnestralen verlichten mijn dierbaarste herinneringen. Het zilte zand zuigt mij los, uit de greep van het alledaagse, de wind speelt, streelt mijn gezicht. Ze maakt iets los en voert het mee voorbij het einde van mijn zicht.…

Consequent spiegel je vertraagd het afgelopen jaar iedere minuut vervaagt als reflectie in een seconde hoe herinneringen gekleurd stralen in een droom nu de grote wijzer jouw verhaal als een echo wegtikt.…

Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou vond, mijn lief. Ik in jouw ogen werd gevangen met rozen op mijn wangen. Ik wist er van het leven niet, toen ik schuilde in jouw armen. Mijn hart tot berstens toe gevuld met vreugd en groot verlangen. Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou trouw beloofde. En jij mij meenam op een reis, die…

Ik had een broer, hij floot altijd. Niet omdat hij vrolijk was, oh, nee, integendeel... maar omdat hij bang in 't donker was. Door altijd te fluiten, als hij 's avonds onder stergeflonker, van zijn meisje kwam... voelde hij zich niet meer zo alleen, met al die schaduwen om zich heen. Ja, hij heeft wat afgefloten, zijn hele leven lang…