Alle inzendingen over mijn andere ik

Ik stond als klein kind al overal tussen in, jongens en meisjes. Ik stond als puber tussen natuur en cultuur, leeftijdsgenoten en volwassenen amateurs en professionals in het sporten. Als student tussen medestudenten en docenten, professoren. Tussen Christus en de beste Judas, neem ik mijn plaats in. Temidden van liefhebbers en haters, dwepers…

Ik ben dat kind dat overal buiten ging staan en ik keek: waar kwam die chaos, die onrust vandaan het was de stroom, die wervelwind van gevoelens waarmee God vanuit de hemel de aarde wakker kust.…

Ik ben een trouwe kameraad verloren, wanneer nodig was hij altijd bij de hand, in zijn inkt werd menig gedicht geboren: op het papier bleef hij de heer van stand. Zijn vulinktpotje blijft ontheemd achter, zij zal zijn grote dorst nooit meer lessen. Verdwenen van de poëet de stille wachter van zijn woord. Ooit slepen wij de messen sonnetten…

Eigenlijk is elk gedicht elke hartenkreet alle geschreven zielenroerselen als een schilderij: een taalschilderij Op z´n minst een mooie lijst waard; een degelijke bijpassende!…

Dwars door duisternis breken mijn gele lichtstralen door. Dwars door onwetendheid een nieuw bewustzijn. Dwars over etiketten nieuwe maatstaven. Dwars door jouw hart mijn levend hart. Mijn hart gaat uit naar jou: ik laat je niet in de steek. Mijn dichtershanden om een werk neer te leggen ... als enige de boodschap van zuivere liefde te zeggen…

Een glimlach van mijn zoon en ik zie jou verschijnen. Hij weet niet wat het doet bij mij. Hoe kan hij ook, de dood liet jou verdwijnen. Dit gaat al jaren zo en echt het gaat niet weg. ’t Is steeds het onverwachte. Een pijl scheurt door mijn hart, nu ik het zeg. Ik wil jouw naam niet langer dragen. Te leven met een dode, dat is niets…

Een nazomerse zachte nacht had zich van seizoen vergist, met je ogen, zo klaar zonder mist, waarin de rijzende maan op liefde wacht. Het speelse spel beroeren elkaars lippen, aarzelende golven van harten strelen. Hoe broos, zachte woorden te prevelen. Je zwak belicht gelaat zal mij nooit ontglippen. Oktobernacht, nimmer vergeten, verzacht…

Ga weg, kijk niet naar mij Laat mij mijn eigen weg gaan Ik ben zelfstandig en vrij Maar laat mij niet in de koude regen staan Het maakt niet uit Ik ben dit niet Je ziet niets aan mij Ik heb geen verdriet Ik word duizelig wakker Alweer een zwaar hoofd Ik zie tegen deze dag op Maar wie had mij een goede dag beloofd? Ik en mijn epilepsie…

Zwijgzaam zoek je naar de woorden, gevangen in je eigen hoofd. Gedachten maken vreemde kronkels, gevoelens raken uitgedoofd. Het maakt je bang en heel onzeker, niet snappend hoe dit jou nu raakt. Nooit meer nieuwe herinneringen maken, niet meer weten hoe iets smaakt. Staren naar een lege toekomst, bang voor wat nog komen gaat. Steeds…

De moord Op een duizend zielen Rukt mijn vingers los Van de kern. Nu graaf ik Met gekleurde botten Om hun wortelen Een plek te geven. Ik schreeuw Gebroken scherven In lange tonen Tot een nieuwe dans. Wij oogsten lente. Oude rouwende stemmen Schenken ruimte Aan mijn hervertelling.…

Ik ben geen profeet maar durf wel te voorspellen als een echte Hollander van Friese afkomst een echte Rotterdamse Nederlander met veel verliefdheid voor Amsterdam ik, Jan Jacob Krediet, voorspel met mijn nuchtere verstand dat het een groene uitslag wordt omdat de meeste Nederlanders weten, voelen en dagelijks ervaren dat het gras bij ons…

Alles is hier gewoon zo grauw mama was jij het dan die alles kleur gaf en de wereld warm maakte? je Cindy 1999…

Misschien laat ik het je te weinig merken En laat ik het je niet altijd zien. Maar ik vind jou geweldig! En mijn leven met jou samen geef ik meer dan een dikke 10! Jij bent de enige die mij echt kent, Diegene die weet hoe ik me voel. Soms reageer ik dan verkeerd en is het foute boel! Terwijl ik eigenlijk juist dit moet waarderen, Dat er iemand…

Op de voedertafel buiten kwam een kleine roodborst eten. Hij ging niet weg, hoewel hij mij zag staan. De mussen slaan steeds op de vlucht, wanneer ik voor mijn venster sta. Hij pikte rustig verder, het was zijn eer te na. Hoe klein is toch zo’n beestje. Met pootjes o zo dun en fijn. Zijn kraaloogjes keken me aan, alsof ze zeiden: “Ik…

zij was oud en ver- de tafel tussen ons in- haar hart was zacht zeker niet te min ze gaf in stilte alles wat zij bracht doorheen het tikken van de pendule keek ik naar buiten aaide onderwijl het zachte tafeltapijt ik was aan mijzelf gewijd en keek daardoor te vroeg in weerspiegelende ruiten…

Als de zachte gloed die kaarslicht kan geven Was jij een lichtpunt in mijn leven Helaas door ziekte werd jij gesloopt Niet de genezing waarop zo werd gehoopt Na een korte en oneerlijke strijd Was het uiteindelijk jouw tijd Door een stille wind werd de vlam gedoofd Hopelijk heb je gevonden, waarin je altijd hebt geloofd…

hier te liggen in dit warme zachte bed zo zonder pijn te zijn enkel maar te zijn…

Ik kende hem niet Micha Wertheim Ik zag hem voor het eerst Op oudejaarsavond in Spanje Op tv met ‘voor twaalven’ Maar het werd ‘2 na twaalven’ Dat maakte hij meer dan duidelijk Met zoveel inhoudelijk brandend vuur Van vooral verbazing, verontwaardiging Er viel best af en toe wat te lachen Maar mij heeft hij op z’n hand Weergaloos…

Het voordeel van een zéér ernstige posttraumatische stressstoornis is dat als ik het koud krijg... jij me mag verwarmen. En als ik het ineens warm kreeg, tot bloedheet werd jij het vuur kunt blussen. Je moet iets van de positieve kant benaderen, nietwaar? Ik wist niet wat het was, totdat ik mijn genezing in jouw ogen las.…

de zon lichtend en rood een ballon geland op de stroom aan zijn donkere boorden het eethuis bij kaarslicht over kreeft en wijn langs fonkelende glazen staart een man de avond in…

Daar zit mijn moeder heel alleen, zo zit zij alle dagen ze zegt geen woord , heeft ook niets meer te vragen. Daar zit mijn moeder, alle dagen, alsof ze ergens nog op wacht... en soms lijkt het of ze even lacht. Zij zit in haar wereld is daar alleen heeft geen besef meer van de wereld om haar heen. Ze ziet ons wel maar weet niet wie we…

Ik heb nog nooit zoveel weggegeven. Ik had nooit zoveel leven in mij, wat iedereen in de wereld zal ontroeren, beroeren in geheel het beleven. Ik was nog nooit zó mezelf, om te staan met wat resteert. Ik ben zij, die Al het leven waardeert en eert. Ik wist en weet nu pas, wat ik altijd had geweten en wat niemand ooit zal vergeten.…

Al maanden voel ik me niet fijn als ik alleen ben of als er anderen bij zijn Zelfs in gezelschap voel ik van binnen een pijn besef ik nu, terwijl ik staar over dit plein Zo fijn om niets uit te hoeven te leggen aan de pleintegels, die toch niets zeggen Geluk, verdriet: van alles gaat er door mij heen en het enige antwoord is: steen…

De blauwe regen heet nu weer wisteria. Dat moet wel, want er is aan hem geen bloempje meer te vinden. Hij was wel blauw toen hij ze had. En trouwens hij heeft nu ook geen blad. Hij draagt nu een wilde pruikenbol, die beslist een kapbeurt nodig heeft. Alle dagen zie ik hem zo onverzorgd. Je ziet niet eens dat hij nog leeft.. Maar ja, dat…

Ik liet mijn gedachten gaan wat mijn handen hebben gedaan in het leven: jurkjes genaaid en truitjes gebreid, engeltjes gehaakt en beelden gekleid landschappen en bloemen gepenseeld korte verhalen en gedichten geschreven, vier bundels uitgegeven, kon er emoties in kwijt ze zijn nu krom gegroeid en moe door al dat gedoe door reuma en…

Ik leg mijn eigen gevoel, in het hoopje klei. Mijn handen en vingertoppen, tasten naar een aanknopingspunt. Wat het zal worden, weet ik niet? Ik had een schouderklopje van mijn muze gekregen, dat de tijd rijp was, om mijn geest ingrijpende momenten te laten beleven. Ik zie een vaag beeld in wording. Een gezichtje van een kind…

Je hebt iemand nodig, eerlijk en oprecht. Die, als het er op aan komt voor je bidt en voor je vecht. Pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient, Dan pas kan je zeggen... Ik heb een vriend.…

De olm staat mij nader toe in zijn nadenkendheid, een gelijke taal ruist door ons heen, dezelfde strijd, met wortels in het verleden en ziel in het kale zwerk, onverbiddelijk torsen we samen het beknotte werk. De uilen vliegen als bedoelde jaren uit ons weg, angst wordt stilte, wordt houterig zonder enig overleg , waar de stam, vertakt tot…

Ik ben iemand die het leven heel erg liefheeft en de mensen om me heen; zo erg zelfs, dat mijn eigen leven net even niet belangrijk scheen.…

zondag 13 september Hemel en aarde het planten van planten zaaien in kleuren oogsten van geuren tussen de bomen midden in lucht en licht vormen samen de mooiste start om zo tot de Schepper te komen ze spreken goddelijke woorden die liefde omranden in het hart gericht dat noem ik pure Liturgie met het…