Alle inzendingen over mijn eigen stilte

Zoek de stilte luister naar je eigen ik. Geef een klopje op het deurtje van je hart. Ga binnen in het innerlijke laat gedachten gaan. In deze stilte zijn geen woorden nodig. Luister naar het gevoel van je eigen ziel.…

Te Rotterdam ben ik geboren onder de adem van de Maas en liep in mijn eigen stilte te midden van het straatgeraas. Van zwaarbespannen sleperswagens ben ik er passagier geweest. Door heel de stad heb ik gezworven maar aan de kaden toch het meest.…

Het was oorverdovend stil tijdens de storm, geen beweging werd waargenomen, geen geluid eveneens. Het was oorverdovend stil tijdens je heengaan, niets bewoog nog, niemand sprak het was oorverdovend stil.…

zoveel stilte om van te houden als je vleugels krijgt je gehoord aangeraakt voelt zoveel stilte om te doorbreken als de bedreiging binnenin aanzwelt monddood maakt zoveel stilte om te aanvaarden als er niets is om mee te denken om van te houden…

Ik ben iemand die het leven heel erg liefheeft en de mensen om me heen; zo erg zelfs, dat mijn eigen leven net even niet belangrijk scheen.…

Eenzaam samen met jezelf geïsoleerd Vragend …waarom ik alleen …wat doe ik verkeerd? Ook al ben je in gezelschap.. de connectie lijkt te ontbreken Fysiek present maar mentaal geen teken van leven De realiteit lijkt te bestaan, maar ik blijf te vaak even staan weer die oude smart die me weerhoudt om verder te gaan niemand weet omdat niemand vraagt…

Ik wil het, ja ik ben er aan toe, ik weet nog niet waar of in hemelsnaam hoe? Maar ik wil het samen met jou, schat, ik weet heel zeker dat ik nu genoeg van je houd. Komt het uit vanavond, kan je dan? het moet heel speciaal zijn, ik word er echt gelukkig van, het word vast heel fijn. Ik steek kaarsjes aan, geef je een behaaglijk gevoel,…

Ik voel mijn schouders schokken van de ingehouden snik mijn lichaam krom gebogen dat is mijn eigen ik.…

Is dit democratie Waar men een stem heeft Die niet wordt gehoord Maar wordt bestraft Met financiële moord Is dit vrijheid Waar eerlijk hard werken Leidt tot het omhoog gaan Van andermans salaris Die feitelijk slechts stilstaan Nederland is tolerant Maar iedereen weet Wie zich in ons verplaatst Ziet dat in nederland is het zo Eigen…

tegen ’t raakvlak van licht en schaduw leunen mijn ogen aan op momenten, zo heftig of luw die na een ogenblik vergaan blikvelden zie ik, volgroeid van gedaante in vol ornaat fluisterend en luisterend geboeid naar het bestendige waarom 't gaat…

Ondanks dat ik afscheid moet nemen van de zomer om eigen weg te volgen doet het pijn te voelen en te zien hoe ik afkoel een deel van mijn liefde geef ik langzaam weg in kleurrijke tonen het jammert zo mijn naam te noemen IK BEN DE HERFST niet zomaar van de ene op de andere dag in kilte verdwijn welnee ook ik benut het schitterende…

Als ik verlang naar jouw liefde en jouw leven, dan is het een gegeven dat ik lijd en dat de dood me pas bevrijdt.…

Zandtijgers zoeken stilte genieten en schrikken van hun eigen geile gil.…

Ik keek in het duister en vergat het licht. Ik keek naar de nacht en vergat de dag. Ik zag verdriet en vergat de glimlach. Ik droeg haat en vergat vriendschap. Ik voelde de koude en vergat de warmte. Ik zag de dorre vlakte maar vergat de oase. Ik beleefde oorlog maar vergat de vrede. Ik zag de dood en vergat te leven.…

En nu hij voor het altaar staat hoor ik in de stilte mijn eigen hart in duizend stukjes breken.…

Langs de uitgetreden duistre weg Bouwt, om de tuinen te versperren, De oude ruige beukenheg Haar zwarte wal tegen de sterren,- Het dorre hout ruist in de nacht Als een eindeloze klacht. Van onder kaal en afgetrapt, Vol puisten aan haar arme stammen, Is zij aan alle kant gekapt En wuift geen tak meer uit haar kammen,- Van buiten is…

Kind van wonden, Dat een stonde Als een bleke sterre beeft, Voor wier luister ’s Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde leed, Wier geflonker Uit de donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen Met de morgen Van uw leven leven moe, Gaan uw ogen Als de hoge Bleekgeworden…

Jij, op mijn pad naast me zolang of zo kort: het is bedoeld, het was nodig we leerden elkaar onze eigen regels, ervaring en wetten. Jij, op mijn pad, het zat al langer in onze groei, jij naast me was noodzakelijk voor onze bloei, apart en afzonderlijk, uiteindelijk ook samen. God doet nooit zomaar iets, bracht ons bijeen.…

Deze stilte is geen gewone stilte, deze stilte is een doodse stilte nu jij in een ander bed ligt zou ik je een verzoenend ontbijtje moeten brengen met een lepeltje liefde maar ik doe het niet lig veel te lekker in mijn eigen boze sopje gaar te koken eindelijk ruimte waarom moet ik altijd de eerste zijn hé, ik hoor je lopen, kom je…naar…

Waar pracht en praal Daag'lijks hoogtij vieren En zelfs het duurste Horloge met Kerst geen Voldoening meer geeft Daar is het heldere Kaarslicht vanavond Stille getuige in de tijd - De stille nacht Die warmte geeft In kille eenzaamheid…

eigen hart en waterland men de ogen sluit en neder knielt in alle overgave plaatsen zoekt van rust en stilte aller stilte waar verdriet hoopt op verwerking…

Wie is het die de zwarte voren In golvend goud verandren doet, Wie mesten en wie maaien 't koren, Wie is het die de wereld voedt -? Dat zijn de paarden en de ploegers, Dat zijn de zweters en de zwoegers, Dat zijn de zaaiers van het zaad - Dat is de daad! Wie graaft de glinsterende kolen, Wie schept het schitterende zout, Wie haalt uit diepe…

Curieus is 't toch dat de natuur Al wat de mensen hier bederven Met hare vriendelijke verven Wel weer terecht brengt - op den duur! Een paviljoentje, of andre taart - Een klerenmagazijn bijvoorbeeld - Is nog maar niet voorgoed veroordeeld, Maar wordt juist mettertijd wat waard. Ja zelfs een standbeeld in ons land - Iets op zichzelf betreurenswaardigs…

Wat is 't nog dat mijn hart behoeft? Wat is dit wonderlijk verdriet - Ik voel mij doof en diep bedroefd, En zit en zie - en weet het niet. Wat is het dat mij zwijgen doet, Hoe is mijn ganse lichaam stom - Is 't leven slecht - is 't leven goed - Of niet - of wel - waarom - waarom? Wat is 't dat 'k weet - en wat of wie Dat ik verloor of dat…

"Gij volgt vergeefs wat immer vliedt En houdt de schone schijn voor 't wezen, Door eigen onrust ziet gij niet Dat op haar vleugels staat te lezen: Mijn beeld bloeit immer aan uw zij, Gij gaat mij blindelings voorbij!…

Ach kind: waarheid en leugen Zijn altijd wat verward, Want geen van beide deugen Ze alleen voor 'n mensenhart. Weef tusse' uw hart en 't leven Het kleed van schone schijn - De bloemen daar geweven Zullen de ware zijn. Als andren ze anders noemen Hebben zij ook gelijk - Het zijn nu eenmaal bloemen En leugens tegelijk. Wat deert…

Ik zoek de stilte van de nacht waar een verlate fietser afscheid roept en mijn koelkast haar eigen leven zoemt De woorden die ik vind binden letters op papier mijn hond snurkt zacht en ik, ik adem de stilte…

In stilte voelend de leegte Een totale vervaging Tussen leven en levenloos In stilte voelend de pijn Stekend in hartevlees Liefde kiest zijn eigen weg Een ander hart gekozen In stilte voelend de tranen Verlopen in verdriet Nooit meer samen zijn In stilte voelend de rust Een totale berusting Tussen afscheid en verlaten In stilte voelend…

Ik wandel over kronkelende wegen, ik ben op weg naar jou. Loop door felle regen, en ook door bittere kou. Ik heb nog vele zorgen, maar weet van wie ik hou. Ik ben op weg naar morgen, ik ben op weg naar jou.…

Ik kom graag bij mijn 'eige' bij mijn 'eige', eigen ik ik kan het heel goed vinden met mijn 'eige', eigen ik Maar 't allerliefst ben ik me 'eige' bij jou, ook een 'eige', eigen ik jij leeft altijd in mijn eigen met een lach en met een snik Dus ieder eigen en ook samen het ultieme wat liefde biedt door steeds ruimte te geven…