Alle inzendingen over mijzelf OR verdwenen

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Je hart is versteend, je lach verdwenen, je liefde bevroren, geen tranen meer... hoe kon ik mijzelf zó misrekenen, waarom toch deze plotselinge ommekeer...…

Water te houden ben Ik terug op de plaats Die ik aan het eind Van mijn studietijd Met bloedend hart verliet Nu is zij terug in mij, En ik in haar, en verschaft Zij mij het licht op De wereld waaraan ik Mijzelf verloren had…

Zozeer op de kern van de kosmos gericht, dat ik naam en stand van sterren vergeten ben, maar ik herken ze aan hun flakkerend licht wat in een ogenblik verdween, worden werelden uitgeluid, zonder te weten waarheen.…

Ik keer terug naar ‘t dorp dat ik lang geleden verliet maar voelt als gister De dorpsklok in m’n geest staat stil al die tijd voor mij verandert niets Er is niemand die ik ken ben vreemdeling in de straat waar ik geboren ben Als ik lang stil sta voor mijn geboortehuis slaat een waakhond aan Waar is m’n dorp gebleven dat opduikt…

kromme rug Scherp afgetekend tegen de grauwe lucht Donker en grauw, heel ongerust Er komt vast onweer opzetten, schuilen en beter opletten Maar niet onder de boom In een greppel, heel gewoon Donker en grauw, flitsend gauw De boom geknakt en kapot gegaan Een donderslag vanuit de hemel De boom van alle luister ontdaan De boom, hij is verdwenen…

ik je claim gooi die deur dan maar open en laat mij je leiden naar je lach die verdween je lach verdween je lach verdween je lach verdween…

Ik denk maar ik weet niet meer wat ik denk denk ik niet.…

Ik ben even weg ik zwijg nee, haal me niet over de boom is neergehaald wat er van is gebleven is een twijg.…

Verdwenen van de poëet de stille wachter van zijn woord. Ooit slepen wij de messen sonnetten vloeiden, traden soms overboord. Mijn vriend, als de computer het overnam werd onze samenzang overal luid gehoord. Verschuldigd ben ik je, oneindig veel dank Ik mag hopen dat je niks ergs overkwam. Als je hem vindt: zijn naam is Mont Blanc.…

Alsof het dicht bij het vertrouwde bed ligt het verdriet en het vermoeide bedrog wanneer ik mezelf denk te troosten keer ik de gemoedswaarde om naar een oude kringloopwinkel in het moerasland van een gevallen engel eindelijk nuchter, en alleen op de grond schrijf ik jou over eenzaamheid onze vriendschap blijft in mijn genegenheid een…

naar een oude kringloopwinkel in het moerasland van gevallen engelen eindelijk nuchter, en alleen op de grond schrijft hij jou over eenzaamheid de voordelen van het alleen zijn jullie vriendschap blijft in zijn genegenheid een hart vol heimwee met oerwoudgeluiden zonder postzegels, op weg naar nergens in een brief is jullie vriendschap verdwenen…

wat ooit bijzonder was is verdwenen weggevaagd alsof het nooit heeft bestaan het bijzondere opgeslokt door het alledaagse maar het was er nog wel een glimp schitterde en straalde in diepe duisternis je zei, dat je het ook zo voelde maar vermorzelde het bijzondere smeet de stukjes weg en verdween nu is het weg dat bijzondere…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Ik kan niet anders dan mijzelf verkonden, Ik vind mijzelve altijd en overal; In elk mysterie, dat ik wil doorgronden, - Ook in mijn God - heb ik mijzelf gevonden, Wie, die mij van mijzelf verlossen zal? ... Ik kan niet anders dan mijzelf verkonden, Ik vind mijzelve steeds en overal.…

Ik kan niet anders dan mijzelf verkonden, Ik vind mijzelve altijd en overal; In elk mysterie, dat ik wil doorgronden, Ook in mijn God – heb ik mijzelf gevonden, Wie, die mij van mijzelf verlossen zal?... Ik kan niet anders dan mijzelf verkonden, Ik vind mijzelve steeds en overal.…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Is het echt zo lang geleden, dat we jong waren Of zijn we dat nog steeds Is het echt jaren geleden dat we speelden Of doen we dat nog steeds. Is het echt verleden tijd dat we " bokkensprongen" maakten Dat lukt nu echt niet meer De tijd van toen, komt niet weerom Toch hunker ik steeds meer Naar die mooie tijd, die vroegere tijd Van…

het zicht op toekomst in deze tijd toont geen doodlopende weg als ik "ik hou van je" tegen jou zeg raak ik mijzelf een beetje kwijt ...…

bondig wil ik leven want lengte overzie ik niet als ik maar uit-rek wat de toekomst mij zou geven kom ik mijzelf niet eens meer tegen dus bundel ik mijzelf in het verschiet…

Muurvast, opgesloten in de tijd. Gehuld in witte kussentjes, van het zachtste materiaal. Bang dat ik mij verwonden zal, bang voor dat wat mij breken gaat. Maar ik wil er uit, ik wil rennen springen. Ik wil vooruit, ik wil nieuwe zinnen. Bonkend, zachtjes met mijn hoofd. Staar ik naar mijn witte kussens, gemaakt van het zachtste materiaal…

Waar ligt de grens Hoe ver kun je gaan? Teveel, té intens Op het randje staan Voor ik een grens Volledig herken Moet ik als mens weten wie ik ben Moet ik ontdekken Waar ik zélf wil staan Welke muren en hekken Ik over wil gaan Ik zal op mijn bek gaan Foute dingen proberen Ik zal ook weer opstaan En hier ook van leren…

Kijkend in de spiegel schrok ik ervan ik herkende me nauwelijks door een constante stem in mijn hoofd om anders te zijn zich overal aan te passen had ik mezelf verloren Het is heerlijk om mezelf te zijn Anders Kijkend in de spiegel Ik herkende mezelf nauwelijks Realiseerde ik me opeens dat ik mezelf had verloren Want ik was…

Soms word ik gek Gek van mijzelf Gek van de mensen om mij heen Gek van niemand Maar toch van iedereen Gek door de dingen in mijn hoofd Gek door alles wat er rondspookt Gek door mijzelf…

bundels aan rode touwen en onstuimigheid tijd maakt inderdaad einders de zang van monniken als draagbaar van de merel en de nachtegaal hoe hoog in godsnaam verblijft zij kruipt door het grijze van haar gaan het valt niet in sluiers uit te drukken of te dragen, licht schuilt zelden in de liefde mijn weten is dichterbij dan vermoeden tem mijzelf…

In de stilte vind ik mijzelf terug, al ben ik zo ver van huis. Hier vind ik mijn ware zijn, zonder harnas van ruis. De stilte spreekt tot mij en laat mij alziend, daarom is de stilte mijn beste vriend. Soms raak ik verdwaald in de jungle, de stad, verleiding naar vluchten maakt mij dan verward.…

Ik heb een brief geschreven, aan een mens die ik in de spiegel tegenkwam, een spiegelbeeld, een zwakke configuratie van yin en yang, queeste naar cognitief evenwicht, slaat door naar een optimist, die uit de goede vijver vist die ander zich tooit als een populist met z’n ego naar binnen gericht en de quota van de waarheid mist ,…

Ik wil kijken naar de waarheid in mijzelf Wat is het waar ik nu niet naar wil kijken?…

Laatst probeerde ik te proberen Mijzelf eens te profileren. Zonder te kwetsen Mijzelf te kenschetsen, Als het ware te abstraheren. Maar profileren Is professioneel fileren.…