Alle inzendingen over misère

bezwaar Ik sprak ik had je vroeger verwacht hij glimlachte; wij begrepen elkaar De dood bood mij de rechterhand ja, hij nodigde mij, als het ware uit Ik breng je zo naar de andere kant wanneer ik jou in mijn armen sluit De dood zuchtte: O ik ben doodop ik moet even rusten aan jouw zijde Tja ik heb ook zoveel aan mijn kop ik moet te vaak misère…

Slagregen geselt de straat Stralen als staal, Koude degens houwen zich wegen, Door grauwe atmosferen Hollen, stilstaan, schuilen Wolken huilen, tegenslag valt Neer Nog nederiger Nu buien dimmen, druilerige metamorfose Murw van misère, mat onder ‘n apathische apotheose Gedachten in regressie naar ‘n vroeger bestaan: Crescendo carrière, Sessie…

Nog voor de begraven strijd Wordt er weer hartelijk gelachen en zetten we de misère te koop De juiste stappen zetten, zodat ik weer rechtop loop…

een ondergrondse tuinenclave De laatste dagen van zijn luchtig leven Kreeg hij zichzelf maar nauwelijks meer omhoog Wanneer hij moeizaam naar zijn stokje vloog Dan zat hij daar amechtig wat te beven Zo nu en dan klonk er een plof, dan schrok je We waren niet aan zo’n geluid gewend Misschien dat je het als gezegde kent: Hij viel dan van misère…

bonbons die zij er samen met pasteitjes op de étagère vond Ze schranste dag en nacht zich rond de veelvraat lag er in haar mond ze pakte alles wat ze pakken kon in Huize Belvédère stonk naar ganzenlever, biefstuk, kaviaar en naar Gruyère en vanochtend ongerieflijk ineens naar de volière Nee, zo ging het echt niet verder ieder zag wel de misère…

Ach, wat een misère Zou zij naar een gedicht van hem verlangen Zijn lieveling, zijn muze, zijn vriendin, Vrij van die rijmdwang in elkaar gezet? Z'n hoofd was zwaar, hij zag de bui al hangen Een lied van hoger honing had geen zin ' 't Is Poëzieweek,' zei ze, 'kom uit bed!'…

De wereld heeft haar weelde en haar misère. Toeschouwer ben ik uit een hoge toren, Een ruimte scheidt mij van de wereld af, Die 'k kleiner zie en als van heel ver-af, En die ik niet aanraken kan en horen.…

Elke maand een dag of drie vier voelde ze zich niet echt heel fijn Dan had zij zelfs in niets plezier in haar onderbuik voelde ze pijn Drie vier dagen hield ’t dan aan hierna begon de misère pas echt ‘t Bloed droop uit haar vandaan steeds ervoer zij dat als onrecht Eenmaal..was alles uitgebleven nadat zij op kamp geweest was; Ze had zich…

woonstee te verkiezen Is allerwegen klip en klaar taboe Maar gaat u mensen, wat ik u mag bidden, Toch nimmer ofte nooit naar Emmen toe Geheid krijg ik nog last met deze bede – Kritiek die ongetwijfeld niet verstomt Op voorhand kan ik echter mededelen Dat deze zeker niet uit Emmen komt En gaat u soms blijmoedig door het leven Gevrijwaard van misère…

Als jou dat soms te klein is, Niet chic genoeg en fijn is, Zit niet in de misère, Want ik maak gauw carrière, Dan maken we 'n potje, En kopen zo'n oud slotje. Dat laat ik restaureren. Als 't klaar is, inviteren Wij ooms, tantes en neven. 'k Wil jachtpartijen geven. We eten voortaan ossen, Uit onze eigen bossen.…

De heilige Klaas verhaalt van de misère dat 't einde dreigt van 'n rijke carrière Sint móet z'n zwarte helpers wel ontslaan -'t zijn ZZP-ers met een deeltijdbaan- Gelukkig zijn het zwart geschminkte bleken uitbundig uitgedost, uit alle streken, (dus niemand met een bruine opperhuid krijgt thans de zak, de schoen, of vliegt d'r uit) Afijn…

Grijpgraag. Graaigraag. Aaigraag. Hoog.Laag.…

Het was al half februari en buiten een winterplaatje en dit bij een verwarmd klimaat, als een schilderij van Gauguin gigantisch groot: 'Neige fondante' met sneeuw als blanke pannenkoeken in het landschap, langgerekte..., toen ik Satyam bezocht. De satsang begint. De stilte valt... De zaal is vol verwachtings-spanning. Verheven verhoogde trilling…