Alle inzendingen over missen OR verdriet OR teen

Deeltjes gevormd tot één grote als woorden uit letters die kleine gedachten vormen tot geniale vindingen in besef van eigen geringe waarden en samen opbouwend steunende pilaren zijn van wat eens de mens ten dienste is. Maar nóóit in eigenwaarde de ander kan missen!…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

hoe vaak moet je doodgaan om zeker te weten dat de liefde blijft hoe vaak door verdriet gaan opnieuw weer verliezen je goede geloof afleggen je kind-zijn je bewust zijn het missen van zovele kansen je bergen ambitie je belangrijkheid laten gaan van je kinderen warheen ze ook willen minder deel van hun leven kunnen zijn hoe vaak…

verdriet kruipt heel diep het zit tot in oren en tenen die zwellen paarsblauw omdat ze niet kunnen wenen…

Jij bent er, mijn verdriet als ik je vraag om haar te zoeken te zeggen dat het zo niet langer gaat om haar desnoods te smeken weer thuis te komen om haar te zeggen dat het missen mij te veel wordt mijn rust verdwenen is en er geen schoonheid is alleen maar stil verdriet en zeg haar dan dat ik intens gelukkig ben als zij maar…

Mijn grens bereikt de strijd gestreden Streep getrokken door mijn verdriet Waarom missen wat is verdwenen Van iets houden dat niet meer bestaat Mijn hart ontdaan van haar roze linten Geen pijn meer als je komt als je gaat Waarom missen wat enkel nog kwetst Het woord liefde leeg van ieder gevoel Mijn hart gebroken kleuren weggelopen Vlinders…

waarom niet Misschien wilde ik ’t verdriet niet aangaan Vreemd dat ik je nu pas begin te missen Verdrietig dat ik me nog zo weinig van je herinner Ik heb nu alleen nog ’t beeld van de keukentafel Vergeten zal ik dat nooit en te nimmer Ik kan nu soms tijden huilen Huilen omdat ik je ergens heel erg mis Dan kijk ik naar buiten in die blauwe…

Dus als verdriet weer te intens wordt, ik je echt wel spreken moet, dan trek ik ff aan dat lijntje en weet: zo komt alles wel weer goed! Maar ik blijf je missen,…

het publiek domein loopt steeds meer ten ende loopt de trein niet geeft de school geen les in taal zijn er geen bedden missen we de zuster finaal de politieke vraag is alleen Bos of Balkenende de inkomens in het midden wordt die vraag gesteld inhoud en anderen zijn door experts al afbesteld…

Vier jaar vol van pijn en verdriet en van mooie herinneringen, die vergeten we niet. We hebben het gehaald ondanks de hevige pijn, we hebben alleen nooit geweten dat het zo verschrikkelijk zou zijn. We zullen je missen de rest van ons leven, want verdriet blijft voor altijd en niet voor maar even.…

Een krop in je keel Omdat je weet Wij zijn nu minder compleet Jijzelf misschien ook Je bent nodig Op een andere plaats Je keuze heeft respect Maar ook verdriet Wij missen ons geweten In daad en woord Dag gids, je bent nu Dichter bij ons vandaan…

Óp Broeders, trekt ten schrijve want anders komen wij te Laat gebruik naast Jordans' borstel ook slijpschijven laat aan het Ende fier bemerken waar u staat: uw Kruideren der taal laat zich niet missen een vaderlandse dichter is niet uit te Wissen ik zeg: een vaderlandse dichter is niet uit te Wissen…

Waar ik de bollen in de tuin behoedzaam een voor een bedelf begraaf ik jou, met mijn verdriet, ten tweede male, omdat de lente zich -altijd- zal herhalen.…

Daar lag je dan, Ik wist dat het zou gebeuren, Maar afscheid nemen blijft moeilijk Je bent omringd door mensen, Mensen met tranen in hun ogen, Al het verdriet.. Want je bent er niet meer We missen je! Daar lag je dan, Ik blijf je aankijken, Ik blijf bij je!…

Verdriet bij een ziekte verdriet wie kent het niet verdriet bij een scheiding heftig verdriet zoals je vaak ziet Iemand die dierbaar is, te verliezen hoe dan ook een wisselend gevoel gevoelens die je niet kunt beheersen iets wat gebeurt met een doel Je gaat op zoek naar onbeantwoorde vragen je gaat iemand missen tot en met je bent er helemaal…

Ik mis je en ik zal je blijven missen wat er ook gebeurt. Ik zal aan de leuke dingen denken aan de slechte en aan de verdrietige. Maar onthoud dat ik je nooit zal vergeten!…

Met mijn verdriet kan de NRC zoveel niet nu ik een raam ben met een boom ervoor. Ik ben de herfst en lente. Ik ben de klok en de zucht naar vroeger en op goede dagen de adem naar morgen. Ik zal het buitenland wel missen. En de kookrubriek. En de ingezonden brieven ook.…

Tergend, einderloos Verdwijnt de zon Kleurt onverwacht hemelpracht Noordzee verschiet nuances blauw Golven, oplichtend groen Kussen strand Doorwolkt, grijs gestreept Bloedrood, zon, bloedmooi Scheveningen, avondzand Golft stuk in deze brand Vlammend rood, immense stilte…

mijn dood karkas rust mijlen diep waar het voorgoed vergaan insliep tijdloosheid spon zijn kluwig garen streelde mijn lichaam tot bedaren hoog boven mij woedt nog de storm waartegen ik nooit meer optorn eeuwig heugt mij die agonie en doemt eind’loos de lethargie…

Mijn grote teen is de aller Grootste teen, Die kijkt boven alles uit, Daardoor ziet hij alles. Meer dan de andere tenen. Dan hebben we de Wijs teen Die is zo verschrikkelijk wijs, Als je iets niet weet, Vraag het hem en je krijgt antwoord.…

Die mierse zondag nam ik, je trapte me onbesuisd en ongesuikerd m'n comfortzone uit, de trein naar het Poolse oerbos. Onderweg Dostojevski’s badnotities lezend, telde ik zielen en dorpsoudsten, dutte ik kadansgewijs in en droomde van wolven in Bialowieza. In Bielsk Podlaslki, mijn ziel leeglopend In een plasje bier op het stationsbuffet…

's Morgens de grote oude bomen waar wij tussen stonden. 's Middags een Eau de Toilette die ik herken. 's Avonds draait de Radio 'zijn' nummer. 's Nachts voel ik zijn handen op mijn lichaam…………

In wijsheid steeds het verlangen ontkend van zoveel schoonheid en ontembare passie twee werelden en niet één om in te leven zweef ik dolend rond als geest een bedachte goocheltruc om te verdwijnen of doormidden te zagen twee delen om te verdelen dit lichaam klopt van binnen op de maten van het leven maar de blik is vertroebeld…

vergeef me dat ik loop te lijden maar ik voel nog steeds de pijn afgescheurd van ons leven weggerukt uit mijn zijn leegte het missen achtergelaten het niet weten waar ze zijn in het toen of in het heden als in vertraagde beelden gaat het leven voort wordt ik ooit nog eens de vader of is dat gevoel voorgoed vermoord…

Ik zou mijn woorden op het water willen leggen, ergens op het koude winterstrand hier niet veraf. Ze zo ver laten drijven tot over zee, zwevend over duizend golven recht naar jou. Ik zou ze je zoveel laten vertellen, over gewone dingen van deze dagen, dingen die ik straks misschien al vergeten ben, maar nu toch zo belangrijk lijken.…

opoe, hoe komt u aan die een anjer op sterk water? ik heb hem opgevangen van een prins hij had een bril op met een Duits accent zei ze even later…

Hij heeft het me duidelijk gemaakt, nu ben ik hem echt kwijt geraakt. God, wat mis ik hem, ik voel mijn hart zakken met vaart zonder rem. Ik mis zijn bruine ogen, die altijd zoveel tegen me logen. Ook al is hij nooit eerlijk geweest, hou ik toch van hem het meest...…

Al is onze relatie nu alweer een jaar voorbij, Jij opnieuw gebonden,ik als een vogeltje zo vrij. Toch blijft het speciale gevoel tussen ons bestaan. We kunnen elkaar gewoon niet helemaal laten gaan. Elke week zoek jij mij wel een avond op. We genieten dan van elkaar op en top. Waarom gebeurt dit toch telkens keer op keer. Het verlangen…