Alle inzendingen over model verleidt

Op de brug is dat ik de kleuren ervaar die de herfst tot schittering verleidt.…

Als een model kijk ik naar de wereld en denk zie mij dan! wil je dit ook? koop het dan! Het geld rolt mijn richting uit terwijl mijn huid rimpelt. Een model der verslavingen, te weinig slaap schoonheidsslaapjes. Wat is dan een model? Tja, kijk dan naar mij, schoenmaat 42. Dat is toch wel model-rechtvaardig.…

de schilder moe bij de vrouw aan de koffie saampies knus biechtte ’s avonds laat de schoenen vol lood het model was plots zomaar zoek hij stond droog achter het doek uiteraard zwoel in zijn gevoel kunst een stuk dat inspiratie bood knielde en bad tot Sint Antonius geef mij die schoonheid vlug terug hij sprak mijn bede werd stante pede…

Gedreven door de nachtelijke coryfeeën, meer bizar dan de wildste orchideeën, bevruchting van haar eerbaarheid, met honingzoet de bitterheid verleidt. Al die innigheid in beider blik ontloken, op het rijke klankbord van verlangen, rijpt een bonzend hart onafgebroken in haar schoot, kwetsbaar maar onbevangen.…

Mijn schoonheid is mijn vriend en een slaaf in het dagelijks leven. In de tijd dat ik de spiegel haat is een puistje de schrik in mijn ogen. Ik kruip alle dagen voor de lens en ga van shoot naar shoot. Geen feestjes in mijn leven anders moet mijn uiterlijk het begeven. Eten doe ik om te leven zodat mijn benen kunnen blijven bewegen. Meer…

Boerderij is weg, maar het model verbreidt zich in de ontmoeting. De ronde tafel, het luisteren naar elkaar, het ieder helpen. De echte liefde voor en van de mensen en hele kosmos. Sneller dan het licht verspreidt zich het model van pure liefde.…

Jawel: je bouwt gewoon een fraai model. In dat model laat je dat beest weer lopen Slechts 2,5 per uur ... maar wel in knopen…

in het model van een bonsai, ziet hij het beeld van een danseres…

Een superhoog IQ, een goed humeur, een knap gezicht, een lijf om te benijden en daarbij sympathiek en heel bescheiden, dat kán niet, dacht die TV-regisseur. Je kan niet alles hebben, meende hij. Het kan dus blijkbaar wél, kijk maar naar mij. .... Nieuwsfeit: Tot verbazing van de makers van een Sloveens tv-programma dat wilde aantonen dat…

Leegte nuttigt, Volheid zint.…

tabula rasa was niet helemaal van toepassing op mij vreemde genen hoorde ik mompelen als de ouderen samen konkelden over kerk en maatschappij dat ging dan over mij dan knipte ik die info weer aan stukken wilde leven als een kind zonder al die tegenwind ja met de schaar is eigenlijk wel raar die sneed de wereld steeds naar mijn model…

de subtiele trekken van een indruk geschapen uit de houding van wie je kan zijn vrouw, man, mens de wens gezien te worden door de ogen van verwondering, tijdloos kijkend langs plooien van nu en van wat verleden was morgen kijkt de wereld anders morgen valt een oude jas van nieuwe schouders…

Zij vond ’t wel leuk toen hij haar vroeg voor hem te gaan poseren. Omdat ze hem niet kende was haar argwaan iets gewekt en daar ze heel niet dom was, dacht het meisje ook direct: ~Als hij me naakt wil schilderen, dan moet ik uit de kleren~. Maar ach, hij leek een waar artiest dat zag je aan zijn haren en aan zijn vale schilderskiel en verfbesmeurde…

Je staat voorzichtig model voor mijn onzekere schaduw het vileine grauwe spook dat onder mijn bed slaapt ik wil niet dat je bij me blijft luisteren of dat je verdwijnt in het duisteren schreeuw alsof je een leeuw bent zwijg als de sneeuw in de bergen en laat me niet moederziel alleen sta niet model om me alleen te laten schemering…

Veel gedoe deze week Over het Zweedse model Dat wij bij ons moeten invoeren Verboden moet het zijn Om naar 't bordeel te gaan En anderszins hoeren Te bezoeken wordt strafbaar gesteld - Als je het wel doet en daarbij Wordt betrapt is de schandpaal je deel Dat Zweedse model kan ik missen Als motregen en kiespijn…

Model achter glas bevriest ondanks minirok toch niet helemaal…

Met smachtende blik verleidt mij godslasterlijk een vrouw in boerka…

ze lonkt verleidt geurt sjanst schittert zo is ze de Lente…

Bid jonge sprinkhaan dat haar mond jou niet verleidt het kost je de kop…

Je lippen Je huid Je ogen Je lach Je verleidt me Je verrast me Je hebt me in je macht…

roze bloesemregen danst weelderig in het rond moeder natuur verleidt…

Ademloos verleidt jouw been stijlvol door de split mijn hart tot meer werk.…

Met een achteloos gebaar knipte ze haar grijze zorgen ongeplengde tranen kunstelde zij tot model wie kent een kapster niet…

het model niet meer van deze tijd moet vermaakt een nieuwe – moderne snit wat lengte erbij meer getailleerd voorzien van nieuwe motieven het is tijd dus tijd voor mantelzorg het staat je versteld goed! en zit het dit model het zít om het zó te zeggen het zít als gegoten!…

de weg van tranen doorkerft zijn gezicht groeven vol pijn zijn gebroken lach hij huilt ze verscholen waar de stilte hem wacht verlangt naar het eind die eeuwige nacht waar alles hernieuwt in gesloten ogen zijn lach nog heel even de dood verleidt…

verleid mij niet of juist wel te denken die ik ben of verban mijn gedachten bijwijlen naar een hemels paradijs waar ik slechts die ene vrouwe ken ontbloot van zeden en kleed doch getooid met zacht betoverend vlees dat verzuurde appelen nog verzot zo zoetig spijst zij krult langs mijn haren stroperig van kruin tot zool omringt…

Elke kamer heeft een commode een ledikant een tuindeur , een raam met adembenemend uitzicht, de stroom bagage neem ik voor lief als ik weer een moment liefdevol aankaart, het voorjaar binnenstroomt en vertakt terwijl mijn hart een en ander hoort en klopt; alles bekoort en verleidt.…

langzaam word ik door haar uit bed gelicht en ten dans gevraagd met ogen nog toegeslagen bewegen we ritmisch op de maat van de wind in een oogwenk tilt ze me op en zwiert me ongemerkt door de ochtend het schijnt zonnestralen…

Jij was de beste vriend van de man van de nachtvracht en dat vrat aan je bijna buiten je macht hield je de deur niet open maar vroeg mij naakt model te staan voor je schildersvrucht, die je in een kist had voor de boekenkast der klassieke dichters vroeg je mij, in een innig standje te poseren ik wat verlegen over mijn kleine geslacht…

O jij voortvluchtige mens mijn noorderlicht is je beschermer synthese van zovele gezichten tot het blad zich keert, maakt het je slachtoffer en betaalt werd met vernietiging terug tot voor wat je schatplichtig was het was die tijd die vrede wilde maar niet kreeg, het huis de luiken sloot, het zonlicht zweeg, je dacht het aardse licht…