Alle inzendingen over moe OR twijfel OR verdriet

Over te lange wegen zwierf ik door Stappegoor moe en alleen Er was een korter pad naar huis, dat wist ik zeker als verkenner maar twee te grote jongens van de boerderij schopten me terug, het stadskind in uniform en dreigden met de hond Het werd al donker niemand zag mij niemand om me te helpen Ik was moe en alleen in mijn verdriet…

Over te lange wegen zwierf ik door Stappegoor moe en alleen Er was een korter pad naar huis, dat wist ik zeker als verkenner maar twee te grote jongens van de boerderij schopten me terug, stadskind in uniform en dreigden met de hond Het werd al donker niemand zag mij niemand om te helpen Ik was moe en alleen in mijn verdriet…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Moe, Intens moe, Ma, moe lief Was jij maar hier moederlief. Tranen sust. Dan rust…. Moeder lief De rust is steeds weg Verdriet tot in mijn nek Een eigen stek, Verrek. Echter zo stil. Wat ik niet wil Niemand om me heen. Wat fijn, Hoort het te zijn. Nee, pijn Eenzaamheid Maakt zo klein. De roep naar jou is er. Steeds.…

Ik ben mijn zonde moe en mijn berouw, Ik ben mij zelve moede en ik ben Het zoeken moe naar God, die ik niet ken, En die ik toch zo gaarne kennen zou. Ik ben mijn zwakheid moe en mijn verdriet, Mijn arbeid en mijn hoop en mijn genot, Maar bovenal het zoeken naar mijn God!- Ik ben het zoeken moede - maar God niet.…

Ik ben mijn zonde moe en mijn berouw, ik ben mij zelve moede en ik ben het zoeken moe naar God, die ik niet ken, en die ik toch zo gaarne kennen zou. Ik ben mijn zwakheid moe en mijn verdriet, mijn arbeid en mijn hoop en mijn genot, maar bovenal het zoeken naar mijn God! - ik ben het zoeken moede - maar God niet.…

Moe van het leven Moe van het moe zijn Wie zal het zeggen Niemand die het kan Gewoon moe van alles Moe van het doorzetten Moe van het altijd blijven lachen Waarom zien ze het niet Waarom zie ik het niet Moe van de pijn Moe van de verantwoordelijkheden Waarom is het leven moeilijk Waarom kan ik niet gelukkig zijn Moe van alles…

Houd mij maar vast, ik heb het koud en ik ben moe, en nog zoveel bladeren aan de bomen, nog zoveel bladeren overal. -------------------------------------------- uit: 'Daar zijn geen woorden voor', 2005.…

één grote gaap van de kleinste telg geeft aan dat het te lang duurt…

Blijf bij ons Heer in bange tijden Wanneer wij moe en verdrietig zijn Als wij veel zorgen hebben en pijn Wilt U ons vasthouden en leiden. Wil altijd bij ons blijven Heer Dan zijn wij veilig en geborgen Als U voor ons blijft zorgen En wij mogen leven tot Uw eer.…

Hij ziet gordijnen fladderen door de wind stoelen staan door elkaar heen niet kleur aan kleur verdriet staat aan de deur binnen zonder kloppen of aan te bellen hij wil niemand iets vertellen hij wil niet over komen als een zeur verdriet laat zich zelfs tot de huiskamer toe hij voelt zich alleen maar moe een wintersjaal in de zomer verdriet…

Moe van al het vechten, geen zin meer in mijn werk, Geen zin meer in mijn huis. Moe van al het zoeken naar begrip en liefde Heeft het nog wel zin? Heb ik nog zin? Waarin? Ik ben moe.... Mijn liefde hoopt zich op, verandert lanzaam in verdriet. Ik voel me eenzaam en verlaten en niemand die het ziet.…

een druppel aan de dakgoot groeit nog verwachtingsvol in de eerste paar seconden met uiterste spanning op de uiterwaarden en in de tegenspraak de tensie de enige reden van bestaan op het randje van barsten niet om zeggen ei zo na dood de doem komt met het avondrood in de hitte na de regenval komt het afronden het gewicht van water al…

dromen In spiegelingen van de gracht waarin twijfel wacht zij wel of niet zal komen tegenbeweging gaat er door vergetelheid schoorvoetend water handbeweging dat een beeld achterliet blijdschap naar verdriet van eindige tijd…

Ze wil verbinding met de hemel, gewoon een lijntje ernaar toe simpelweg om toch te vragen, hoe of het gaat toch met 'ons moe'? Ze wil verbinding met daarboven en wie wil dat eigenlijk niet, want zij die ons zijn ontnomen, zijn daarboven en wij blijven achter met verdriet.…

Dood met je wrede klauwen die ons weer achterlaat met twijfel, verdriet en gemis Je lijkt met willekeur te zoeken naar je doden zelfs met de jeugd heb je geen mededogen Met een steen in de maag moeten we toch verder denkend aan wat is geweest en nog had kunnen zijn…

Te moe om verder te gaan Deuken worden gaten van pijn Ziek van verdriet Men zegt dat het leven verdergaat Hoe kan ik leven als ik jou niet meer zie Gaten worden gevuld met mooie herinneringen Maar dat verzacht de pijn niet…

Hopeloos verlaten Doelloos in het rond Een traan van verdriet Medelijden, hoopvol Grote twijfel Laatste hoop Weggevaagd door de woorden Hij blijft niet bij ons Alles weg Leegte blijft Door verdriet vervuld Verscheurd, ontdaan Vind de kracht Houd moed Heb lief en vertrouw Ook al zal dit Nooit meer hetzelfde zijn Geen dag, geen…

Ik ben veel te moe om nu te overlijden of te herscheppen. Veel te verdrietig om alles op te ruimen en te ordenen. Veel te wankel om te reizen en te trekken, en te neerslachtig. Toch is er nog hoop op zalig overgaan naar de heilige rust. Een kopje koffie wellicht, een plakje koek met boter.…

Twijfel overmeestert mij en soms zelfs verdriet. Af en toe is een beslissing best moeilijk doe ik het wel of toch maar weer niet. Wat brengt nou die twijfel wat veroorzaakt het verdriet. Er is eigenlijk niemand die het precies begrijpt en niemand die het aan mij ziet. Ik wil het zo graag allemaal goed maar niet ten koste van.…

De twijfel komt dichterbij, en de pijn gaat groeien. De twijfel wordt heviger, zal ik wel of niet bloeien.…

Ze is moe, zo moe... Ze kan geen pap meer zeggen want ze is moe heel erg moe De kracht trekt uit haar lichaam haar energie is op 't is moeilijk voor haar uit te leggen want ze is moe zo vreselijk moe... Ze is te moe om zelfs te slapen, om te kijken, alles is teveel Ze is moe... Ik voel haar moeheid...…

Vervlogen herinneringen bewaarde graven achter elke lach bevuilde tranen Ik heb er vele met je gedeeld maskers heb ik gedragen Ik heb hardop geweend ben te moe de dagen braken glazen jaren Foto's zijn genomen ontwortelde beelden mijn ogen gesloten Machteloos verstild mijn tranen zijn gebeiteld mijn vleugels versteend Ik…

Ik zou willen roepen, schreeuwen, gillen Ik hou van je maar ik voel me leeg, zo leeg van binnen. Mijn handen beven, een krop in mijn keel Ik heb je nodig zin om me neer te leggen. ‘k Sluit mijn ogen, mijn gedachten rusten op tafel. Mijn hand wil niet meer, niet meer bewegen weigert, weigert te spreken. ‘k Ga er niet tegen in…

Hoe moe kan een mens zijn, te moe om op te staan, te moe om naar je werk te gaan, te moe om op je benen te staan. De term dood-moe is er een die ik niet snap, 't klopt ook niet, je bent, of moe, of dood, tegelijk kan niet, dus dood-moe valt af.…

Ik ben moe, moe van het leven. Is er dan niemand, die mij dat ene kan geven. Dat ene is vreugde, vreugde en liefde om mijn leven door te zetten. Zodat ik niet meer moe ben, en alles even op een rij kan zetten. Ik ben moe, moe van het leven. Ik wacht tot diegene komt, die mij dat ene kan geven.…

Keer ik hier niet meer Blabla teveel Hypocriet gekweel Het doet mij zeer Te moede Vermoeid ook moet ik gaan U heeft mij niet verstaan Zeg ik, ten overvloede…

liggen bleek en rimpelig je gelaat ogen diep gelegen in hun kassen geen medicijn wat baat je borstkas ratelt en rochelt een laatste adem, diepe zucht eindelijk je strijd opgegeven en ik adem...opgelucht het is voorbij, je hebt gestreden tot aan het laatste stukje toe je lichaam kon de pijn niet dragen het was genoeg, je was het moe…