Alle inzendingen over moment OR nu

heden ten dage met name in de huidige gedachte heerst de stilte achter aangeslagen ramen diepte beheert de tijd die duurt of lijkt verten te hebben ingehuurd met een woord dat toekomst heden en verleden vult en als het waren mijn zinnen levenslang omhult…

Bij elkaar in elkaar en toch zover weg in verschillende werelden Maar toch die gedachten ons samenbrengend terwijl het niet kan liefde welke dimensies overbrugt Die ene mooie keer een moment dat een leven lang blijft bestaan in onze herinnering.…

Wat kan ons de tijd nog deren we zijn nog samen, en dus niet alleen, we moeten zo'n moment waarderen door de alle daagsheid heen.…

In een moment van zijn het ogenblik beheersen.…

Angst voor wat kan gebeuren en die zijn herinnering verliest in het moment zal veranderen in een veelkleurige bloem van liefde en veiligheid. Maar als angst haar vruchten blijft dragen in het licht van de dagen die zijn geweest zal in de greep blijven van haar triomftocht.…

blijf maar thuis fluistert de wind in mijn beide oren vandaag kom ik niet meer langs denk maar aan mensen die je toe behoren ze vertellen over het weer en meer regen, kwellen of de zon en maan die iets over liefde vertellen het eelt op hun ziel de kinderen die bellen mij zal je niet horen vandaag ik word elders verwacht op velden…

Onder een grijze massa zinspeelt een roerloosheid van welbehagen vluchtend naar de velden huilend van angst verwilderd van verwachting snakkend naar verlichting verreweg hangt een droom dansend op de asem van de zon lost op in het niets hij huilt de regen kwam in veelheid van overvloed en voedt het glooiend land verkoelt zijn aangezicht…

ik treur niet om verleden seizoenen als immer zijn zij vergankelijk ik blijf ze echter wel benoemen hoe tel ik anders mijn dagen op de meetlat van gedachten die vooruitzichten dragen en nog op onbekende gevoelens wachten zullen mijn herinneringen nog verder vervagen? “ the past will start again tomorrow” het heden zal zeker…

er is een spinnetje  dat elke nacht achter de senseo een niet door licht te vangen ragfijn kleverig webje  heeft gesponnen van een spotje  langs het waterreservoir naar het keukenkastje loopt het elke ochtend haal ik er gedachtenloos een vochtig keukendoekje langs Vandaag niet  omdat het me ontroerde en ik een moment de overeenkomst…

Hangend in momenten hunkerend naar haar Lege liefde, obsessief jouw wow-moment Was met haar maar echte liefde Overwint alles zelfs jou en mij Gek genoeg ben je voor een deel Nog steeds aan m'n zij voor... Slechts 'n moment Het moment in een notendop!…

ik zwijg in jouw stilte draag de geur van balsem en een witte doek verraad mijn verdergaan, geluidloos vallen droppels op de natte vlek waar mijn blik thans rust leven kust de dood…

Kijk in de spiegel, nu de dode hoek de blinden ontluikt. De hand betast ongenode,   volgt de contouren en iedere groef. Een vinger penseelt de lippen sexy karmozijn op proef.   Ledige ogen blikken naar binnen, treffen zichzelf en komen tot zinnen. Doof het licht, doof het heden, wat nu was is alweer in tijd vergleden…

de dag breekt aan dat zij jonger wordt het meisje op haar trouwdag met daarna de kinderen mijn lief komt straks, zegt ze ik wacht op hem dan mag ik naar huis Pieter heeft een tekening gemaakt voor mij kijk maar ze houdt een wit servet omhoog nog netjes opgevouwen, legt het meteen terug naast het bord met boterhammen hij wordt groot…

Ik heb u eens ontmoet, een lang vervlogen dag t is jaren her, de plaats ben ik vergeten t was eerst en enig keer dat ik u zag U was bekend, ik had het moeten weten U las wat voor, het waren vast sonnetten De verzen zaten strak gebeeldhouwd in t corset Van rijm en ritme volgens oude wetten Maar ach een kniesoor, die daar nu nog steeds op let…

Het moment dat je achter komt dat je sterker bent Dat je je leven hebt laten leiden door invloed Die je eigenlijk niet wilde en jezelf niet herkent Wat in je binnen stroomt niet meer is dan je eigen bloed Het moment dat je achter komt dat je boven anderen kan staan Je voor je eigen mening kan opkomen Dat iemand je deur van je hart laat open…

het moment is weer ter plaatse verscholen tussen nu en even moeilijk te benaderen, zoals te doen gebruikelijk in een zee van tijd, een glooiende weide groener dan blauw, aanwezig als strijklicht onder een hellingshoek alles vloeibaar, nergens steen altijd plaatselijk en ontdaan van elke zwaartekracht ja, ik krijg de wolken steeds…

hersenspinsels vullen kieren in de dag elke minuut is ingevet ter voorkoming van roest, kwijtraken of verzaken elk uur is gearchiveerd, elk manco genoteerd geharnaste barsten dienen zich aan muren scheiden ruimte van samenzijn wolken regenen alvast helder kleurt bleker -niet op voetnoten bedacht- thee schudt zich leeg in een beker het moment…

Hij is bijna vier en sprong voor het eerst in het grote mensen zwembad. Met een flinke aanloop, natuurlijk hey hij is al bijna vier. Mama was trots, want minstens de helft van die sprong was mama’s werk geweest. Een kwartje vertrouwen, een kwartje enthousiasme, een kwartje overredingskracht en twee kwartjes geduld. Mama’s hebben altijd een…

er viel een snelle blik van ‘t oog -ik kan het geen aanraking noemen verwisseling van woorden leek op een gebeurtenis zo kort als een fractie of een moment, ergens tussen voortduren en beleven, een vlek op de vlakte van de muur de U van het uur, een volle seconde genoeg om onherroepbaar te zijn Ik wacht een ademteug Herdroom het…

Alleen in de kamer in het holst van de nacht Ik heb het er weer niet te best afgebracht Allang niet meer nuchter, maar net nog niet dronken Toch stiekem nog één keer mijn glas volgeschonken Alleen op de bank, het is bijna te stil De stem in mijn hoofd zegt precies wat ik wil En ik word als mezelf, er is niemand die kijkt Van de stilte, de nacht…

Er was een klein moment dat wou zo vreselijk groot, maar bleef geweldig onbekend tot na haar dood.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Een geluid Een snik verraad Een gevoel Een emotie te veel Een gehuil Een traan te veel Glinsterende ogen Er is licht te veel Happende tanden, die verscheuren willen Er is geweld te veel De stilte van de dood Er is stilte te veel…

´Je raakt me´ zei ze Warm teder fluistert haar adem waaiert over haar huid tinteling op het topje van haar vrouw zijn ´Ik wil je wel´ zei ze Tergend langzaam knopje per knopje bloot van elk kledingstuk ontbloot In dat ene moment was zij alleen, alleen maar zij, het allermooiste kleinood...!…

Kleine witte wolkjes drijven langs de hemelboog. De ondergaande zon kleurt ze hier en daar wat roze tegen het zachte blauw. Het wordt avond. De zon zakt achter de huizen aan de overkant. Nog even, en de schemer verdeelt zich over bos en veld De merel zingt nog zijn jubelend lied. zwart tekent hij zich af in het schaarser wordend licht…

Het is zaterdagmiddag geworden. Laten doe ik wat ik laten kan. Kijken doe ik om me heen. Mensen lopen door onze winkelstraat. Van daar, naar hier en verder. Hier blijf ik waar ik ben, totdat ook ik zin krijg, om op weg te gaan. Mijn geest reist me al vooruit. Mijn lijf wil naar huis toe gaan. Mijn ziel met schepen mee. Wil veilig zwerven…

Katers en poezen leven in een paradijs, waar mensen ooit werden uitgedreven. Zij slapen in een zaligheid, waar geen mens leven kan. Weer wacht het paradijs op ons, wanneer mannen verlichting zoeken, en vrouwen poezelig durven zijn. Lieve mensen, wees gewaarschuwd. Mijd verboden vruchten. Eet eerlijk brood. Drink rode wijn.…

Het water in de rivier neigde tot deinen merels floten er hun hoogste tierelier geheimen hulden zich in bomen wilden enkel stilte vangen als klankbord voor een bede waar ik enkel van kon dromen doch het antwoord bleef tussen wiegende takken hangen wat mij zeer verdroot een lang verdriet raakte vlot en in serene stilte trok huivering…

Terug naar het moment Dat je mij intens beminde Langzaam zweven mijn gedachten Naar een leeg gevoel Toen je weg was gegaan Langzaam zweven mijn gedachten Huilend de tranen die we samen lieten gaan Mijn lijf hunkert naar je lichaam Terug naar het moment Dat je mij intens in liefde nam...…