39796 resultaten.
Tot moes geslagen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 436 Hersens van mij
Tot moes geslagen
Tegen de muur
Die leven heet
Tot moes geslagen,
Iets anders is het niet,
Want die muur
Is van graniet…
Op vakantie in eigen land
hartenkreet
2.5 met 2 stemmen 155 We zijn op vakantie, in eigen land
zeg me dat ‘t niet zo is
want wat is er in feite aan de hand
wel, er is nu van alles mis!
We zijn op vakantie en nemen mee
een koffer gevuld met zooi
slechts eentje gevuld voor ons alle twee
teveel troep is namelijk niet mooi!
We zijn op vakantie in eigen land
we nemen mee, allerlei papieren
want denk…
O gij, mijn lief
poëzie
4.1 met 9 stemmen 2.127 O gij, mijn lief, die nu door 't lieven lijdt,
Klaag niet in stilte alleen, - maak poëzie
Van leed, - ach laat geween en melodie
Tussen ons zijn een zoete somberheid.
En ik, die u nu liefheb, begeleid
Uw zang met wederzang, ter harmonie
Van klare koren, kalme profetie
Van vreugde en liefde en innige eindloosheid.
Gelijk wanneer een nachtegaal…
Mijn God is enkel gloed en donkerheid
poëzie
3.6 met 16 stemmen 2.242 Mijn God is enkel gloed en donkerheid,
Schoon om te zien, - een wonder te verstaan; -
Daar is niet één als Hij, - doch 'k zie u aan,
En waan dat gij Hem-zelf zijt.
En dus heb ik mijn ziel u toegewijd,
Opdat ze in uw gloed mocht vergaan;
En stil verteren, zonder klacht, voldaan
Met zulk een liefde en zulk een éénigheid.
Zoals twee vlammen…
Ik heb mijn hart ú tot een huis gewijd
poëzie
3.8 met 5 stemmen 1.665 Ik heb mijn hart ú tot een huis gewijd,
En midden in het binnenst heiligdom,
Waar de outerkaars in 't donker gloeit, verbeid
Ik u, mijn lief, mijn zoet sieraad alom!
Ik sloeg mijn ziel dit zoete donker om,
Alleen om ú te ontmoeten, die me altijd
Belooft te komen, in 't geheim, na stom
Eerbiedig beiden ene kleine tijd.
O kom, mijn lief,…
Ik ben een dichter en der Schoonheid zoon
poëzie
3.8 met 9 stemmen 1.570 Ik ben een dichter en der Schoonheid zoon.
Alles wat schoon is, is me een vreugd altijd.
Mijn hart is menslijk, maar of 'k lach of lijd,
Mijn lachen en mijn leed zijn beide schoon.
Ik heb de macht dat ik wat schoon is toon
Aan andren, door de taal die ik belijd,
Zodat wie leest bedroefd wordt of verblijd,
Maar zich bedroevend vreugd smaakt…
Zoals een vroom man in een heidens land
poëzie
4.3 met 3 stemmen 483 Zoals een vroom man in een heidens land
Zich toont op plein en beurs in landsgewaad,
En stalt zijn waar voor 't huis en dingt en praat
Aldoor, om werelds goud, met vreemd' en klant;
Maar sluit dán 't huis met luiken en hij brandt
Zijn zilvren lamp met olie en 't gelaat
Wordt bleek bij 't geel brevier, dat openslaat
Met donk're…
Licht van mijn Liefde, dat nu donker werd
poëzie
4.2 met 4 stemmen 490 II
Licht van mijn Liefde, dat nu donker werd,
Daar ge in een mist van tranen altijd weent; –
’k Zie als een vlam, die trillende overleent,
Een wonder en een glorie in uw hart.
En gloeiende in het donker uw smart
Slaat ze uit en zoekt, tot alles zich vereent
Met mijne liefde, en vreugd, die om u weent
En in mijn diepste ziel uw naad'ren…
Ik had uw hart mij tot een huis gewijd
poëzie
4.0 met 2 stemmen 396 III
Ik had uw hart mij tot een huis gewijd:
De wierook brandde — de opgeslagen blaân
Der schriften gloorden — de ark zag 'k openstaan -
Ik had mijn wolk rondom mijn huis gespreid.
En zie, in mijn huis zit een wisslaar aan,
Midden in mijn mysteriën, als beidt
Hij mijne komst: opent de poorten wijd,
Strooit lovers, dat mijn voet moog' binnengaan…
Lamp mijner ziel, die me in ’t verborgen gloort
poëzie
4.5 met 2 stemmen 394 Of als ge in smart dan altijd leven moet,
Laat dan mijn ziel in tot uw ziel en paar
Hen beiden in één smart en éne klacht; –
Opdat ze als tweeling-vlammen in één nacht,
Verborgen branden, gloren naast elkaar,
In ene stille walm en ronde gloed.…
Heb het sterven gemist
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 157 heb de muren
met hoop bestreken
weet uit verleden dat er
negatieve gedachten aan kleven
met lichte kleuren
verlangen naar morgen behangen
om het schoorvoetend entree
een warm welkom te heten
nooit kijk ik meer om
heb het sterven gemist
gegidst door het leven om
in vooruitzien alles te geven…
Wanneer ik tot U kom
poëzie
5.0 met 1 stemmen 616 En dat zijt gij, dat weet ik, en ik wil
Niet leven voor uw schijnbaar zelf, dat lacht,
Maar voor de ziel der ziel, die in u lijdt, -
En als gij schijnbaar kalm en blijde zijt,
Zal 'k uw gedachten horen schreien zacht,
Of gij van verre staat en schreit - heel stil.…
Sinds ik u álles gaf, ál wat ik ben
poëzie
3.8 met 5 stemmen 557 Sinds ik u álles gaf, ál wat ik ben,
En thans in ú mijzelve heerlijkst vind,
Wat klage ik dan, daar gij een andre mint,
Daar ik me, als de uwe, eraan meêplichtig ken?
En daar ik ú ben, ben ’k dan niet verblind,
Zo ’k op u toorn en dus mijzelve schen?
En me aan úw liefde zoveel minder wen
Dan aan mijn eigne, die ons zó verbindt?
Moet…
'k heb 't heet
netgedicht
3.3 met 9 stemmen 504 ‘k heb het heet!
O jee wat heb ik het warm, wat is het heet het water loopt
me langs mijn oksels, mijn god wat is het moordend, hoeveel
vocht kan een mens verliezen, o help ik zweet.
Grote plekken ontsieren mijn shirt, ik schaam me diep en verloren
‘k heb het zo warm, ‘k heb het zo heet, kan niemand me dan horen?…
hoe ik heet
netgedicht
4.1 met 28 stemmen 663 het voelt vreemd
wanneer ik je vertel hoe
ik heet
alsof er iets beweegt;
zoals de steen waarin ik mezelf
herken
die stomzwijgend rozen slingert
in ramen en alle kamers
binnengaat
tot ver in het landschap
van vruchtbare
bomen
het is onzichtbaar in
dit gedicht;
alsof een witte vogel
een cirkel maakt van stilte;
er dwars…
" Het "
netgedicht
3.6 met 7 stemmen 226 Hét is een schrander
dier dat mijn bloed
besluipt, hét is de
kus van een vruchtbaar
lichaam wat willig
openslaat, hét kruipt
door hét oog van
tederheid, hét stuit
me op mijn vlucht,
hét noemt zijn naam
in de dageraad en
laat ‘hét syndroom’
me tijdloos zijn.…
Hittestress
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 121 De kranten hadden het al aangekondigd;
'U zult de ganse dag slechts lopen puffen'
Dus heb ik maar zo'n beetje zitten suffen
Me aan gezeur en 'warrum hè' bezondigd
En verder niks gedacht dat u moet weten
Ik zou dit versje ook maar snel vergeten.…
Mijn ‘hét’?
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 24 Hét is een schrander dier
dat het bloed besluipt,
hét is de kus van een
vruchtbaar lichaam wat
willig openslaat, hét kruipt
door hét oog van tederheid ,
hét stuit me op de vlucht,
hét noemt mijn naam in een
adem met de dageraad,
getooid in een zonnenaam,
laat het syndroom van hét,
transparant en tijdloos zijn.…
Heten
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 157 In woorden woont en leeft,
het lexicon van taal en teken,
dat klank en betekenis geeft,
beheerst, soms als een deken
dekt, en controleert.
Is het woord de dichter ontvloeid
en eenmaal geleerd
voorgoed in ijle lucht verknoeid,
ook toevertrouwd aan het papier?
Gaf Adam niet aan plant en dier
een naam. Hun namen waren ze niet.
Zo ben…
De Muur - DDR
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 141 Terug gelukkig kan zijn
Samen met je geliefden
En in vrijheid mag leven
Zonder al dat chagrijn
Je hoeft niet meer te vluchten
Wees maar niet bang
De muur is weg nu, voorgoed
Het communisme heeft je niet meer in de tang.…
Taeke
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 599 Zo heet het zaaltje in de school.
Aan de muur zijn rouwkaart,
drie jaar terug gestorven,
pas vijfenvijftig jaar.
Kennelijk een bijzonder mens,
want een vergaderruimte
met fragmenten uit zijn leven
geef je niet zomaar zijn naam
Vrolijk, met een ietwat bedrukte lach.…
Leunend tegen hete wind
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 175 woordloos spreekt
de boom verlatenheid
leunend tegen hete wind
en zand uit de woestijn
zijn kroon is in
verdrogen kaalgeschoren
tot het laatste leven
in een dorp dat niet mag zijn
muren dwars gebarsten
in generatieslang bestaan
kapotte daken fluisteren
nachts hun troosteloos vergaan
zand rukt op met lange duinen
in vorm en kleur…
Onze pedicure
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 151 Voeten moeten lasten dragen.
Moeten sterk zijn, en gezond.
Moeten lief dragen, en leed.
Atlas droeg de hele hemelbol.
Dragen is bepaald geen sinecure.
Hemels zijn me veel te zwaar.
Daarom, op handen draag ik haar.
Mijn pedicure.…
De stenen muur
hartenkreet
3.2 met 5 stemmen 231 Stenen muur, ik ga gewoon verder leven.
Stenen muur, ik ga niet meer terugkijken.
Stenen muur, jij houdt mij niet meer tegen!…
Muur
snelsonnet
4.1 met 10 stemmen 487 In China tegen de Mongoolse plagen
In Vlaanderen de Muur van Geraardsbergen
Bij Trump om Mexicanen te gaan tergen
Jeruzalem: een muurtje om te klagen
Berlijn: symbool van rode dictatuur
In Nederland: kroketten uit de muur…
Vriendelijk licht
netgedicht
2.6 met 7 stemmen 1.305 Maar voed je daarmee, vriend,
de accu van je leven?
Ik schuif weer verder over
je te gekke meubelen
en toon de kale muren
hoe goed het is te géven...…
jij kent de woorden
netgedicht
3.9 met 18 stemmen 351 heesters als een hete muur
roerloos bestookt door poëzie
dat regent uit de hemel der antieken…
poëtisch geluk
netgedicht
3.7 met 19 stemmen 519 heesters als een hete muur
roerloos bestookt door poëzie
dat regent uit de hemel der antieken…
Ken de kou van steen
netgedicht
4.7 met 3 stemmen 132 mijn empathie verdween
in een wrijvingsloos contact
toch laten hand en huid hun cellen
los in het tasten naar wat leven heet…
Mijn deken wil niet meer
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.551 Zacht, stug, hardnekkig
Weigert hij al weken
Mijn lichaamslijn te volgen
En alles te bedekken
Zou de deken zich herinneren
Hoe wij met schaduw silhouetten
De muren deden blozen
Zou de deken haar dan missen
En zachtjes protesteren
Of heeft mijn lieve moeder
Toch te heet gewassen…