22303 resultaten.
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
TOPZIEKE RUPS
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.776 Topzieke rups, in 't stijgen
Van blad tot blad, van steel op stam,
Denkt ge eindlijk te verkrijgen
Het veld van blauw, de witte vlam?
Te hoog! Ge kunt niet keren!
Hangende aan hoogste top,
Geeft ge, in een verdwaasd begeren,
Nog eens u op.…
Steeds weer zoekend (haiku)
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 476 Steeds weer zoekend en
soms ook heel even vindend
ademt leven licht.…
Nu de drukte even wijkt...
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 453 Het licht lijkt weer te doven.
Of is dit geloven?…
Zoekend naar de zon
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.073 Ik ga de zon zoeken
Het kleinste beetje licht
Dat door de dikke wolken priemt
Openbarstend als een bloem.
Ik laat mijn huid verwarmen
Mijn geest verlichten.
Om vervolgens de wereld aan te kunnen
En alle gaten te dichten.
Ik ga de zon zoeken
En laat de stralen me omarmen.…
wat van jou is
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 173 Zoekend
Op de weg terug
Raap jezelf bijeen
Wat van jou is raakt niet kwijt
Zoek de lichtjes op
Herinner het vuur
Van toen het leven klopte
En alles goed was
Dat vuur is niet uit
Het is je bron van binnen
Steekt je leven aan…
Mijn muze
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 128 kunstenaars hun steen
alleen honden lichten daar hun been
mijn muze zet gewoon de hemel
op een kier en wij dansen en spelen
in volle overgave ons uitbundig plezier…
Zijn Muze
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 84 Zij was zijn Muze
helaas zag zij hem niet staan
zijn liefde werd alleen maar groter
hij kon zijn Muze niet laten gaan
Het verlangen naar haar bleef groeien
ook al kwam er een nieuwe liefde in zijn leven
hij deed zijn best niet te vergelijken
maar die ander kon ‘het’ hem niet geven
De Muze was gewend haar zin te krijgen
en hij deed alles…
Muziek der sferen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 62 van het liefdesdicht,
Erato en die van lyriek,
Euterpe en Kalliope, de muze
van filosofie, het heldendicht
en retoriek
Melpomene, de muze van
het treurspel, de tragedie
vaak voorgesteld met knots
en zwaard of masker in de hand
en op het hoofd een krans
van druivenblâren
alsmede Polyhymnia,
de muze van de retoriek
maar ook…
De muze
gedicht
4.0 met 2 stemmen 2.266 Slechts wie de donkre uren heeft doorleden
vindt bij zijn Muze eindelijk gehoor.
Een oude wereld gaat in 't hart teloor
en haar verschijning, jarenlang beleden,
wordt, schoon gekoesterd, tegelijk gemeden,
voordat het licht der nieuwe dageraad gloor'.…
Met jou
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 136 In jou wil ik verdrinken,
met jou wil ik verder gaan.
Ik hoor mooie melodieën klinken,
kan niet wachten, blijf niet staan.
In jou heb ik mij verloren,
mijn dromen en al mijn zorgen.
Met jou gaat het me weer lukken,
om elke dag het leven opnieuw te plukken.…
constant
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 63 constant is steeds
het aanbod van beweging
het ogenblik nabij
waarop de vraag verstomt.
kelk
die je dwingt zich om te keren:
een bodem schilfers dwarrelt neer,
leegte na het drinken, magerman,
die op de winterhuid van straten
slijm en rot als goud verteert.
vocht
dat in vertwijfeling haast
zich opwaarts door de poriën
murwt: verlangen…
inspiratie
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 573 aan met uw bezwaren
Want daarvan krijg ik het benauwd
Het is toch zeker niet mijn fout
Dat muzen zich mij openbaren…
de muze
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.933 als de woorden
niet meer komen
blaast zij leven
in mijn dromen
waait zij letters
in mijn geest
als de zinnen
zijn vervlogen
kleurt zij zeven
regenbogen
maakt zij dichten
tot een feest…
De Muze
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.398 Wat moet men toch met de Muze?
Na haar ontwaak, verdwijnt de slaap
en rest er slechts de poëzie
De gaap met de dageraad,
de haat jegens haar
mijn gedachtes,
de woorden
Zullen nimmer verwoorden;
de indruk die zij achterlaat……
Muze Anna Achmatova
hartenkreet
3.0 met 28 stemmen 3.688 Elke nacht wacht hij op haar
en sterft een duizend doden
tot zij hem roept telkens weer
met voldoende woorden door hem
in een spinnenweb gezet
dat haar omsluiert iedere dag
en door haar in de middag afgelegd
voor het nieuwe kind, dat slechts
in haar zichzelve vindt en wacht
op haar stem in de lange nacht.…
Jij bent mijn muze ...tanka
netgedicht
3.0 met 40 stemmen 956 Jij bent mijn muze
mijn bron van inspiratie
woorden van liefde
rollen over mijn lippen
als ik aan je denk - liefste…
Nanda
netgedicht
2.0 met 607 stemmen 73.509 En als de muze weg is,
goed beschouwd als dood;
maakt alles wat ik met u schreef,
al klinkt het nog het mooist van al
zo leeg van woord, een weduwnaar.
Geef dan dit als laatste daad,
van uw as gewicht dit dicht;
dit requieum niet zwartomrand
voor u, niet jou, verlaat mijn hand.…
IGNA
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 652 haar vinger maant
voor de gesloten mond
op de achtergrond
haar opgemaakt gezicht
met ogen dicht
hoor toch hoe haar stem
weerklinkt van alle dierbaren
in hemel, hel, op aarde
in het niets waaruit
de toekomst geboren wordt
als kraaiend kind
haar ogen openen licht…
muze
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 727 hij is niets meer
dan de schaduw
van wie hij
zou willen zijn
als hij bewonderend kijkt
hoe zij haar schoonheid draagt
want zij is de vraag
die geen antwoord kent
en woelig raast
in zijn gedachten
zij,
die niet weet
dat ze zijn muze is…
De maan verrijst
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.873 Het duister doet de tinten samenvlieten
En dekt met fulpen nacht het schel azuur.
Nu gaat de glimvlieg heen en weder schieten
Gelijk een star, gelijk een dansend vuur.
De stilte bidt. Een tempel is natuur
En de aard voelt zich met vrede als overgieten...
Het is de zelfde heilige avonduur'
Als toen ik 't eerst heur aanblik mocht genieten.…
mijn muze
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 545 Goed, zij kwam dus langs en ze wilde blijven
en ik zei: da’s prima, maar even geduld
want eerst moet ik nog heel lief over je schrijven
over hoe jij mijn dromen en dagen mooi vult
En ik schreef geweldig, want zij was mijn muze
ik dichtte haar mooier nog dan ze al was
(kon even niet komen op ’n rijmwoord op muze
maar ’t maakte niet echt…
Ballerina
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 1.063 Je draagt de traagheid van het leven
als een molecule om je heen, een gedaante
van sneeuw, een ode eigen als woorden
dansen in hun wals van vermenigvuldiging.
De dichter rust in haar handen
waar de sterren samenkomen in een
scharlaken glimlach en waar geboorte
tot stand komt in de aarde van
haar hemellichaam.…
Melpomene
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 288 Vroeg in de morgen
Heb ik je getroffen
Nevel in de haren
Door herfstgeur omringd
Spinrag rond je ogen
Jouw lieve blik gedoofd
Klanken uit je oren
Gedachten ijzig koud
Diep in de nacht
Liet jij me achter
Mijn beminde muze
Voor eeuwig altijd stil…
sterven zal je in dode letters
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 377 sterven zal je in dode letters
in flarden van poëzie neerstromen
afsterven in verstikkende schaduw
neergeschreven in het graf van de muze
heengaan in verplettering van tirannie
en grauw zijn ze geworden
inktvlekken resten
ook de betekenis ben ik vergeten…
Muze
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 88 Ik benoem je tot morele steun:
jij vult aan waar nodig,
legt woorden in mijn mond
die zich als een olievlek uitbreiden.
Van alles wat bestaat,
ben jij graag bereid te vertellen:
die onvoorspelbaarheid, geen
onderdeel van een systeem te zijn;
dat zal ook meegeteld hebben:
onder beleg zal het zijn weg vinden,
zullen wij onvermoeibaar lering…
De kunstenares als muze
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 193 Aan I.
De kunstenares maakt meesterwerken
tegen elke prijs,
maar zelf is ze van onschatbare waarde,
niets eist ze voor zichzelf op
enkel een plekje op aarde…
's nachts soms
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 244 verschijnt
mijn muze
die me uitput
me gebruikt
mij bevrijdt
die me meeneemt
naar de diepte van
hooggelegen dalen
waarin ik val
zachtjes
vrij
naar beneden glij
struikel
over de tijd
tijd
waaraan ik
mijn woorden
voor hem wijd
ah mijn lief
mijn muze
jij die mij begrijpt…
stroom ( gedichtendag)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 241 poëzie wil ontplooiing
het wil expansie
het klampt vast
in pientere puberschoenen
in losse klanken
raakt het niet uit de maat
het verfrist zich in de muze
van warme omarming
in bronnen van droombeelden
zo valt ze in de zachte schemering
dalend achter de horizon
iedere dag in verandering
als een stroompje in beweging…
Muze
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 268 verte staar
Ik vergeet ook het prille landschap
Dat vervaagt in een verleden gebaar
Witte aangelijnde vlokken
Verwarren in donzige trekken
In thans gelaagd azuur
Zoals de maagd
Aanvankelijk zonder vlekken
Het aardse aantrekt, op den duur
Zo wordt de voortgang
Telkens, eindeloos
Als van zelve uitgedaagd
Ik blijf op zoek…