Ze breide voor ons allen sokken
in twee rechten, twee naadjes
onderbroeken en borstrokken
van grote tot kleine maatjes.
Ze breide jurken en truitjes
in twee rechten, twee naadjes
de halsrand versierd met ruitjes
of Franse ajoursteek met gaatjes.
Het ondergoed missen we voor geen meter
maar is ónze tijd wel echt beter?…
Ik las ooit een mooi gedicht
geheten: twee rechten, twee naadjes
en vanaf die tijd zijn de schrijfster
en ik de allerbeste maatjes.
Mijn allerdiepste geheimen
vertel ik alleen maar aan haar
en heb ik pijn of verdriet
staat zij altijd voor me klaar.…
als leven hijgt
en warme liefde
schreeuwt om bloed
ogen passie eisen
breekt mijn moed
ben ik wel goed genoeg
dan ga ik weer
voor schut met dat
erotiserend ondergoed
de ruches en het kant
de hand langs naadjes
geen opening door haakjes
ik zucht maar geef de
pijp nog niet aan maarten
samen klaren we in kus…
verpest
wie ik eigenlijk ben
je zegt me
dat de buren steeds gluren
maar niet naar iemand
die ik zelf heel goed ken
je vertelt me
dat ik niet mag dwalen
de weg recht vooruit
gaat altijd naar het doel
nooit luister jij
naar mijn levensverhalen
je weet zelfs niet eens
hoe of ik mij voel
het naaiwerk was prima
tot in de naadjes…