Alle inzendingen over naam die gegeven wor

Wat hem zonder het ooit Te beseffen gegeven was, Van het prilste begin Toen hij nog niet eens Besefte dat hij er was, Tot en met telkens Het nieuwste moment - Bleef dezelfde, altijd dezelfde, Terwijl hijzelf zo vaak al Van identiteit veranderd was…

later als ik groot ben gaan ik boeke sgrijven goed m’n kind dan ben ik kunstemaker en ik wor ook de bruna goed m’n kind misgien wor ik wel sgilder maar nooit stom weif wat zeg je nu m’n kind dat ik geen stom weif worrrr ik neem geen man…

wat is leven precies Wat brengt ons leven Dat is ook een schitterend gegeven nu deze tijden blijf ik glijden op de gedachten van mijn jeugd wat had ik het als kind toch mooi precies die plooi dat komt nooit meer terug daarom ....dit gedicht Nu vlug…

Vervreemd ben ik Van de naam die mij Bij mijn geboorte Is gegeven - Als men mij roept Reageer ik niet meer Want ik weet niet Of ze mij bedoelen, Of een van de vele anderen Die in mij wonen, die de Namen dragen die mij ooit Door medemensen werden gegeven Zonder dat ik daar zelf Om vroeg, toch kan ik de Namen dragen, Daarvoor…

Als ik dit wil melden aan mijn vriend JORIS uit Amersfoort dan schrijf ik kort en bondig “Onderhan wor mor voort”, dat klinkt natuurlijk bijzonder raar, maar voor JORIS geen enkel bezwaar, want een goede verstaander heeft genoeg aan ’n half woord ……

- den toegekend die moet worden gegeven aan hen die zichzelf zoeken daar leven hier beneden niet eeuwig is het immens gewelf gromt soms zeer gretig deels gevangen in patroon een opvallend stramien van gêne…

Ik dicht mezelf een versje toe van zinnen die logeren in mijn hoofd en zwaai daarna de woor- den uit straks laten vast wat splinters van de letters los die in het hart van lezers blij- ven steken ik zal hen mijn pincet maar lenen…

En toen kwam er een moment, dat ik stilstond op mijn pad, toen ik terug keek wist ik, ik heb alles gegeven wat ik had...…

Mijn knus paleis trilt nu verwoed En laat mij innig beven Want alles wat zij wil is moed Met hoop slechts als gegeven…

Ik heb je schoenen gepoetst en je hemden gestreken ik nam je zoals je was met al je menselijke gebreken. Nu heb je je koffers gepakt om met een ander te leven mij laat je nu achter, want je hebt me niks meer te geven…

Alles is gegeven: de zee, het land, de lucht, het kinderlied, de zucht, 't gelaat van de beminde, de vogel en de hinde en ieder lief gebaar.…

zonder woorden vertelt jouw gezicht expressie in kleine mimische verschillen razend boos bang verdriet geluk lust laat je gaan je ogen schitteren nu vuur jouw mond vormt een zuurstofvolle levensvlam kus me.…

Als een Kut de strategie bepaalt weet de Generaal Het is zinloos Ik heb verloren…

Een dag als alle andere _ of misschien toch iets heel bijzonders: altijd een dag, gemaakt door genade van onze Heer.…

Hoe alles ons gegeven is, al is het nu geen lichte dag, geen dag vol zon en warmte maar nevel overal en heimwee in de trage uren. Toch worden wij gedragen, door arendsvleugels opgetild tot waar we zelf gaan vliegen en anderen dit leren. Hoe alles ons gegeven is, al blijft er duisternis en dood, vergankelijkheid en nevel.…

Ik sprakeloos en stom geslagen verbeten richting lief De woor den zijn ver waaid, niet ver der kom. BULDEREN BLIJFT Je binnen blijft wachten in stilte.…

ze kent nog de namen van bloemen herinnert zich veel van de glans van de dag van toen maar op het vuur staan de eieren te ontploffen is de rijst vaak zwart geblakerd in de pan het doet haar pijn de momenten van pas nog kwijt te raken een stille traan als ze zich weer eens vergist of vergeet dan kan zelfs de wind niet meer…

We hebben hem zijn opa's naam gegeven, hij staat bij de gemeente ingeschreven. Toch ben ik nog een keer teruggegaan. Ik vroeg aan de mevrouw van Burgerzaken: 'Kan ik van 'Sywert' nog iets anders maken?'…

Spreek over dit leed niet, geef het geen naam. Hoe zou het leven in de helle glans Van uwer ziele goedheid?…

Maar als een spreekt van u of noemt uw naam, Als ik een balling uit dat land regaal Waarover gij heerst, zitten we uren saam Pratend van u aan rijk herdenkens maal; Nederig - aandachtig luister 'k aan zijn voet, En leid hem uit zoals men koningen doet.…

O land van bergen, in wat drang naar vreugde Mijn wilde stroom door uw valleien snelde: Een diep stil water dat in 't Noorden welde, Wie maar van ver zijn sneeuwen oorsprong heugde. Daar werd ik heel van de aard, en uit me zelve Waakte ik als uit een droom, een veelvereeuwde, Toen bruisend barstte en wit in schuim versneeuwde Spiegel…

Wanneer komt de Westenregen? En de zoele zonneschijn daarop? Honderd wonderen winterlijk verzwegen Wachten hartediep in knop. Zoveel jaren die almeer ontvankelijk Uwe bodem murwden voor Gods zaad, Stelden u te hulpelozer afhankelijk Van dit aardse getij en zijn verraad. Wat in liefdes hartdoorzonden morgen Tierde tegen weer en wind…

Hoe hebt Ge Uw uur vooruit geweten, En stil Uw taak daarnaar gericht! Elk krijgt zijn deel, elk krijgt zijn plicht Naar diepst behoeven toegemeten. Geen onzer noden is vergeten, En al Uw schemerdoen werd licht. Hoe hebt Ge Uw uur vooruit geweten, En dit laatste voorbeeld ons gesticht ! Waar Ge onder ons hebt aangezeten, Staat in…

Wel hebt gij mij gegeven Al wat ik anderen bood. Ik zong van dood en leven, Van liefdes rijke nood: Des harten tederste ademhaal, Hij werd verstaanbaar in uw taal. Al dieper zoeter wonder Fluistert uw stem mij voor... Laat mij niet sterven zonder Uw levenwekkend koor!…

O liefde, die als lijden zijt, Rijs in mijn oog met iedre nieuwe dag, Dat ik de wereld en haar kindren mag Zien in uw licht, een kind dat u belijdt. En laat mij niet alleen, maar in de nacht Daal in de schaduw van mijn koele borst, Dan zal ik veilig slapen als een vorst, Die rust in ´t midden van bevriende wacht. Zo moge ik zijn als dun…

Opeens, met één blik te overbruggen, valt verslonken De straklazuren Roompot tot een kronkelkreek Voor ‘t land van Schouwen als verheerlijkt opgeblonken En stralend aangedreven uit zijn nevelstreek: De witte stranden en de brede berg der duinen Met in zijn laatste plooi het kleine dorp bekneld, De hoeven loofgepluimd binnen haar akkertuinen,…

Stil, wees stil: op zilvren voeten Schrijdt de stilte door de nacht, Stilte die der goden groeten Overbrengt naar lage wacht... Wat niet ziel tot ziel kon spreken Door der dagen ijl gegons, Spreekt uit overluchtse streken, Klaar als ster in licht zou breken, Zonder smet van taal of teken God in elk van ons.…

Die nodig gemaakt moet wor- den. Ondertussen, tussen de bedrijven door schrijf ik wat gedichten, de halve dag zoemt het in m'n kamer en in m'n hoofd. En ook het raam uit (als laatste). Ja, het is allemaal wat.-…

de zachtheid van het verre water aangelengd met koppige, rode wijn geplengd op harde, droge grond geur van hars uit houten vaten van Delphi naar beneden kijken ertsschepen liggen roestig voor anker aan de horizon springt een dolfijn vangt het laatste licht van de dag hier kan ik jong blijven met jou zelfs vandaag met grotere pijn dan verlangen…

Ikea heeft een aantal producten namen gegeven, die in het Thais een seksuele betekenis hebben. Om die namen te controleren zijn nu vertalers ingehuurd. De Thai, die naar Ikea gaat als klant, Om daar wat koopjes op de kop te tikken, Zal daar al bij de voordeur stevig slikken, Die denkt in een bordeel te zijn beland.…