Alle inzendingen over naam die gegeven wor

En dagen lag ik, niet, zo stil alsof ik sliep Achter gordijngedonkerd raam En hoorde niet of moeder riep Mij bij mijn eigen naam? - Hoe kan ik anders dan gelukkig zijn Bij dit geluk dat uit uw ogen lacht Zo teer dat nimmer zonder tranenschijn Het wordt herdacht?…

' Jouw laatste loodjes met Heil'ge eindstreep in zicht Tweehonderd kilometer Met finish op de Bonke* Voor 't sacrale kruisje *Formele naam van de finish-vaart!…

De eeuwige LIEFDE die ik altijd heb gezocht Wordt toch gegeven in zo’n eenvoudig woord De naam aan Wie ik mijn leven heb verkocht Het is Gods naam, aan Wie ik altijd heb behoord.…

Grote God, wij prijzen Uw naam Omdat U ons steeds nabij wilt zijn In blijdschap, verdriet en pijn Grote God, wij prijzen Uw naam Want U hebt de schepping volbracht En aan al Uw mensen gedacht. Grote God, wij prijzen Uw naam Voor de prachtige natuur ons gegeven Dit mogen we elke dag opnieuw beleven.…

leven nemen zo het komt zoals in vroege zomerzon de liefde vederlicht kan zijn gewichtig zijn ging om vrij werden wij in 't op- en neergaand tij, we wekten gretig golven van verlangen zuchtten gevangen om elkaar gelukkig en, voor jou, ontankerd maar zocht ik naar je hand bij nacht en op mijn lijf dan was hij daar dat heb jij mij gegeven…

Gods naam moge geheiligd zijn Zijn Rijk zal komen, Zijn wil geschiedt God, de Heer, Hij is de Soeverein Beheerder van heel het aards gebied. Als wij God bidden in Jezus naam Geeft Hij ons wat echt nodig zal zijn Hij maakt ons tot Zijn dienst bekwaam En weet wat het beste voor ons zal zijn.…

Gegeven hulp wordt snel vergeten alsof het niet heeft bestaan alsof je het niet hebt gedaan door jezelf even te vergeten vergeet ik niet wat ik heb gedaan dat ligt vast aan m'n linker kant en de 'rechter' hoeft het niet te weten als de ontvanger het maar niet vergeet…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

Met grote vreugde en met dank aan God, Doen wij u kond van pasgeboren leven, We hebben hem een mooie naam gegeven, Die gaan wij nú onthullen: Lancelot! Cadeautip: níets voor baby of zijn sponde, Maar graag een tafel als het kan, een ronde.…

verstuurd kilte verdwijnt waar rust verschijnt Gevangen in het licht straal ik als nooit tevoren fluisterend zeg ik nogmaals mijn naam ...…

Mens het idee een universele naam voor God bijvoorbeeld ‘Liefdevolle’ maar als te verwachten reacties menselijke krachten muskens wordt dement alsof de demente mens niet voelt en denkt en nu al gevechten mensenwerk wat mag men dan verwachten.…

straten dragen geen namen meer tijd staat stil in dorpskommen zonlicht tussen berooide bomen wind in nauwe doorgangen haastig in de tijd voorbijgegaan schaarse overblijfsels in het losgemaakte in een dagdunne spoeling de stad makt een pas op de plaats al mompelend in zichzelf met andere woorden voor haar voorbijganger…

de nacht draagt zwarte schoenen jouw bekende liederen zal je nooit meer zingen jouw stem was verwondering en verbazing gestorven in de melodie der versmelting jouw naam nu in de wind van verfluistering…

haar naam geeft een klank kleur geeft een gevoel geur zacht duwend op mijn maag traag glijdend over mijn tong licht rollend op mijn lippen schept zij liefde…

en ik schreef mijn naam in de aarde waarin ik mijn voetafdruk achterliet in het water dat mij meevoerde op de stroom in de ongrijpbare lucht die ik greep met m'n adem in de stralen van de zon die mijn dagen verlichtten en verwarmden in die dagen die kwamen en gingen zich vullend met vrede en verdriet ontmoeting en afscheid droom…

Jeroen, je naam in duizend kussen. In de zwoele geur van liefde. De geur van duizend violen vermengd met duizend rode rozen. De zoete geur van samen zijn. Verlangen, hunkering versmelten in het nu. Al dromend duizend en een nacht. Het heden van het stil verlangen…

I. zij wil op bloemen groeien zoals de zon op het zalig onbewolkte zwartvertakte gedachten achterlaten onder het zacht bestreken mos blauw staan op bomen wanneer seringen wuiven naar romige, roze vruchten ver weg van blank beschenen berken die hun kruinen optrekken door het eenzame beven omdat zij niet anders kunnen en…

vragen rennen me achterna en terwijl de stilte tegen me leunt of ben ik in de waan luidt een vlinder de metamorfose van de dood kinderen wisselen land en keren herfst om verplaatsen aarde naar hemel, weer naar aarde en wanneer ik me aan hen bind blijft de weerspiegeling niet onberoerd wij huilen om het afscheid en vinden…

Zeg tegen echt iedereen uit naam van Iemand dit nooit meer te doen...!…

Klos. Kloos. Kous. Couscous. Koers. Kans. Klus. Kras. Kuns'. Close. Eenmaal ben je de klos. Ga je als Kloos door het leven. De kous is nooit af, tenzij je 'm aantrekt: die kans heb je diepgaand beschreven. Als couscous voor een Marokkaan vond je je koers bij De Gids. Jouw klus: krasse verzen storten waar mensen zweren bij Beets. Tegenwoordig…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

eigenlijk is de naam (kladblok) blocknote maar een ordinair gegeven het papier waaraan de dichter zijn bedenksels toevertrouwd vereist een poëtischer naam hoeveel woorden lopen er niet stuk op het toch enigzins botte woord 'Block'note als op een blinde muur die nietsontziend een wig drijft in het lopend vuur dat dichten heet het…

Ik heb een teddybeer gekocht en ik heb stiekem jouw naam gegeven. Nu kan ik je welterusten wensen voor het slapen gaan. Als ik dan daarna naar de hemel kijk door mijn raam dat openstaat, en zoveel herrie binnen laat, dan hoop ik dat jij in je bed terug fluistert. Zo zacht dat hij je niet horen kan.…

ken je de zwerver die elke dag bedelt om een stuiver die dolend met een krampachtige blik zijn verlies en winst telt die een schaduw met zich meetorst ken je de zwerver die leeft in ballingschap zijn leven verborgen houdt die ik een naam gegeven heb om onmacht trots te dragen…

Wat is u of mij een naam, Werelds prijs of werelds blaam, Als de ziel de dingen weet en mint Dieper dan hun naam, mijn kind? Elk ding krijgt zijn gouden naam Eens in schoonheids vol verzaam Als al schone dingen zijn Zonneklaar en zonder schijn.…

Die naam heb ik gekregen. Maar ik, ik maak me niet dik. loop nog steeds met m'n hoofd opgeheven. De luizenmoeder, dat ben ik. Maar ik heb een heel mooi leven. Luizen horen daar nu eenmaal bij, heb je ze zelf niet, dan wordt het wel gegeven. Toch, één ding snap ik niet: want dat zijn de mensen vergeten.…

nog kraakt de trap als ik de hemel bestijg is het weerspannigheid of zijn het zaken die ik liever verzwijg het leven heeft cadeaus gegeven met hun opsmuk ben ik blij maar in het licht van boven verkleuren zij al snel tot snuisterij toch kom ik niet met lege handen aan mijn naam op aarde blijft gewoon onder de gedichten staan…

een vaste burcht pronkzuchtig de borden wapens aflijvige namen wachters bestaan niet meer amos kan zo hier binnen rondjes lopen in het rondeel huls van voormalige macht het hoofd is een carrousel van namen de naam een open schrijn een hoog vertrek na hoog bezoek ------------------------------------------- zonneleen 33 www.abelstaring.tk…

mijn Vader die in de hemelen is de Geest van liefde vrijheid kracht en leven de Trooster ons gegeven de bron van liefde 't kind maakt groot in vreugd en smart Zijn Heilige Naam met vurige liefde in 't hart met al het volk tezaam prijzen wij de Grootheid van Zijn Naam…

Ik richt mijn woorden tot Uw oor, wil liever nog Uw hart bereiken. En valt er dan een stille traan, die zich met Uw glimlach mengt, dan dank ik U daarvoor. Het blijkt dan, dat U hebt verstaan, tussen de regels hebt gelezen, wat nimmer werd gehoord, en misschien werd verzwegen, of door tranen werd gesmoord. Ziehier, de kracht die uitgaat…